คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
บุคคลภายนอก

ที่ดินมีโฉนดแม้จำเลยจะได้ครอบครองโดยปรปักสเกิน 10 ปีถ้าหากมิได้ไปจดทเบียนสิทธิตาม ป.พ.พ.ม.1299 (2) ก็จะยกเปนข้อต่อสู้บุคคลพายนอกผู้ได้รับโอนมาโดยเสียค่าตอบแทนและโดยสุจริตและได้จดทเบียนสิทธิโดยสุจริตแล้วหาได้ไม่

ที่ดินสวนยางผู้ขายมีสิทธิครอบครอง เมื่อได้ทำสัญญาโอนขายให้ผู้ซื้อและผู้ซื้อได้เข้าครอบครองแล้วดังนี้ ผู้ขายก็หมดสิทธิในที่รายนั้น
บุคคลภายนอกผู้ได้สิทธิในอสังหาริมทรัพย์มาโดยไม่สุจริตจะยก ม.1299 แห่งประมวลแพ่งฯ ขึ้นอ้างมิได้

มาตรา 4ที่ห้ามรับซื้อของที่ได้จากการพะนันนั้น,มิได้ห้ามฉะเพาะเจ้าของร้านแต่ห้ามถึงบุคคลภายนอกด้วย. อ้างฎีกาที่ 1081/2481

ที่ดินมฤดก ผู้รับมฤดกต่างปกครองกันมาเป็นสัดส่วนย่อมได้ที่นั้นเป็นสิทธิกฎหมายปิดปากที่ดินมฤดก โฉนดมีชื่อเจ้ามฤดกอยู่ ผู้รับมฤดกคนอื่นย่อมให้ผู้รับมฤดกคน 1 เป็นเจ้าของผู้เดียว ถ้าผู้นั้นแสดงให้คนภายนอกหลงว่าผู้รับมฤดกอื่นเป็นเจ้าของแล้ว ย่อมปิดปากผู้รับทรัพย์นั้นมิให้เถียงคนภายนอก

ขายรถยนตร์ให้โดยมีเงื่อนไขว่าผู้ซื้อจะได้กรรมสิทธิต่อเมื่อชำระราคาครบแล้วต่อมาผู้ขายกลับยอมให้ผู้ซื้อไปโอนใส่ชื่อเป็นเจ้าของก่อนชำระราคาดังนี้ ภายหลังผู้ซื้อไปขายรถให้แก่โจทก์ ๆ รับซื้อไว้โดยสุจริต ดังนี้โจทก์ยอมได้รถเป็นกรรมสิทธิ ผู้ขายเดิมจะอ้างข้อตกลงในสัญญาซื้อขายยันต่อโจทก์ซึ่งบุคคลภายนอก หาได้ไม่ กรณีเช่นนี้ถือว่าเป็นการแสดงเจตนาลวงด้วยสมรู้

ผู้ร้องสอดโจทก์จำเลยพิพาทกันด้วยเรื่องที่ดิน ศาลสั่งให้บุคคลภายนอกเป็นผู้มีอำนาจบอกเลิกการเช่ากับผู้เช่าในที่พิพาทได้ ดังนี้ผู้ร้องซึ่งเป็นผู้เช่าจะยื่นคำร้องคัดค้านคำสั่งศาลโดยปรากฎว่ายังมิได้มีการบอกเลิกสัญญากับผู้ร้องเลยไม่ได้เพราะยังไม่มีฐานะที่จะสอดเข้ามาเกี่ยวข้องในคดี

รับมฤดกที่ดินแล้วปกครองร่วมกันมา ภายหลังผู้รับมฤดกคน 1 โอนส่วนได้ของตนให้แก่คนอื่นที่เป็นเจ้าของร่วมกันโดยทำหนังสือกันเองเช่นนี้ ไม่สมบูรณ์และจะนำมาใช้ยันบุคคลภายนอกมิได้ และในกรณีเช่นนี้ไม่เรียกว่าเป็นสัญญาปราณีประนอมยอมความเพราะไม่มีลักษณเพื่อระงับข้อพิพาท

ผู้ใหญ่บ้านรับฝากปืนไว้จากผู้ซึ่งได้รับอนุญาตให้มี แต่ผู้ฝากมิได้เป็นลูกบ้านของตนเช่นนี้ต้องมีผิดตามมาตราข้างต้นา

ทำสัญญาซื้อขายที่ดินกันเองแม้จะปกครองมาเป็นเวลากว่า 10 ปีถ้าผู้ซื้อมิได้นำไปจดทะเบียนการได้มาแล้วจะยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้บุคคลภายนอกผู้ได้สิทธิในที่รายนี้โดยเสียค่าตอบแทนแลโดยสุจริตแลได้จดทะเบียนสิทธิโดยสุจริตแล้วหาได้ไม่

การผ่อนชำระหนี้สินจำนองโดยมิได้นำความไปจดทะเบียนต่อเจ้าหน้าที่จะยกเป็นข้อต่อสู้เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาของผู้รับจำนองหาได้ไม่ ในกรณีเช่นนี้ต้องถือว่าเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาเป็นบุคคลภายนอกตามความหมายใน ป.พ.พ.ม.746 เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาของผู้รับจำนองย่อมมีสิทธิที่จะขอให้ลูกหนี้ของผู้รับจำนองนำเงินมาวางศาลได้และในกรณีนี้ไม่เรียกว่าเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาใช้สิทธิเรียกร้องของผู้รับจำนอง
ป.พ.พ.ม.746 มิใช่บทบัญญัติสำหรับพิศูจน์ความจริงอย่างไรมาตรานี้ประสงค์แต่เพียงว่าเมื่อมีการผ่อนชำระหนี้โดยมิได้จดทะเบียนแล้วห้ามมิให้ยกขึ้นต่อสู้บุคคลภายนอกประชุมใหญ่ครั้งที่ 19/79