คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
อาวุธปืน

จำเลยได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนสั้นชนิดรีวอลเวอร์ขนาด .32 แต่ไม่ได้รับอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัว จำเลยพาอาวุธปืนดังกล่าวติดตัวไปในทางสาธารณะหมู่บ้านโดยเปิดเผย โดยไม่มีเหตุอันควร จึงมีความผิดตาม พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ มาตรา 8 ทวิ, 72 ทวิ ฯลฯ และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 แต่เป็นการกระทำผิดกรรมเดียว ผิดต่อกฎหมายหลายบท เมื่อลงโทษบทหนักแก่จำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ แล้ว จะลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 อีกไม่ได้ ปืนของกลางเป็นปืนที่จำเลยได้รับอนุญาตโดยชอบ ไม่ทำให้ตกเป็นปืนที่ผิดกฎหมายทั้งบทลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนดังกล่าวก็ไม่ได้ให้อำนาจศาลสั่งริบ จึงริบเป็นของกลางไม่ได้

จำเลยได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนสั้นชนิดรีวอลเวอร์ขนาด .32 แต่ไม่ได้รับอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัวจำเลยพาอาวุธปืนดังกล่าวติดตัวไปในทางสาธารณะหมู่บ้านโดยเปิดเผย โดยไม่มีเหตุอันสมควรจึงมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯมาตรา 8ทวิ,72ทวิ ฯลฯ และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 แต่เป็นการกระทำผิดกรรมเดียว ผิดต่อกฎหมายหลายบท เมื่อลงโทษบทหนักแก่จำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯลฯ แล้ว จะลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 อีก ไม่ได้ปืนของกลางเป็นปืนที่จำเลยได้รับอนุญาตโดยชอบ ไม่ทำให้ตกเป็นปืนที่ผิดกฎหมายทั้งบทลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนดังกล่าวก็ไม่ได้ให้อำนาจศาลสั่งริบจึงริบปืนของกลางไม่ได้

จำเลยนำอาวุธปืนไปขอรับอนุญาตตาม พระราชบัญญัติอาวุธปืนฉบับที่ 6 พ.ศ.2518 เจ้าพนักงานรับเรื่องไว้ และมอบปืนให้จำเลยรักษาไว้เป็นการทำแทนนายทะเบียน ไม่มีความผิดฐานมีอาวุธปืนศาลพิพากษาลงโทษปรับและให้ริบปืน จำเลยอุทธรณ์เฉพาะข้อริบปืน ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าจำเลยไม่มีความผิด จึงไม่ริบปืนได้

แม้การกระทำของจำเลยจะเป็นความผิดและเจ้าพนักงานตรวจยึดอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืน กับอาวุธปืนและเครื่องกระสุนปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงครามของกลางซึ่งเป็นของจำเลยกับพวกได้ก่อนพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ(ฉบับที่ 6)พ.ศ.2518 มีผลใช้บังคับ แต่ในระหว่างที่ยังไม่ได้ตัวจำเลยมาฟ้องได้มีพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯฉบับดังกล่าวออกใช้บังคับ ผู้ที่ปฏิบัติตามมาตรา 3 และมาตรา 5 แล้วไม่ต้องรับโทษพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ ฉบับดังกล่าวจึงเป็นกฎหมายที่ออกมาใหม่ได้ยกเว้นโทษอันเป็นคุณแก่ผู้กระทำผิด กรณีจึงต้องด้วยประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 3 วรรคแรก จำเลย ไม่ต้องรับโทษ

พระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2518 มาตรา 5 มุ่งคุ้มครองเฉพาะความผิดฐานมีอาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงครามเท่านั้น ไม่คุ้มครองถึงความผิดฐานนำเข้ามาจากภายนอกราชอาณาจักรซึ่งอาวุธปืนดังกล่าว

พระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ (ฉบับที่ 6) พ.ศ.2518 มาตรา 5 มุ่งคุ้มครองเฉพาะความผิดฐานมีอาวุธปืนสำหรับใช้เฉพาะแต่ในการสงครามเท่านั้นไม่ คุ้มครองถึงความผิดฐานนำเข้ามาจากภายนอกราชอาณาจักรซึ่งอาวุธปืนดังกล่าว

ปืนของกลางไม่มีทะเบียน 3 กระบอก กระสุนปืน 5 นัด ผู้ใดมีไว้เป็นความผิด กับเหล็กแหลมตัดเป็นรูปเรือใบ 23 อัน เห็นได้ว่าเพื่อกระทำผิด ศาลริบได้โดยไม่มีฝ่ายใดฎีกา เป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย

อ.ยิงตำรวจตายเพื่อจะหลบหนีจากห้องขังของศาล จำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นตำรวจกับพวกได้ล้อมห้องขังไว้ ขณะนั้นมีผู้ต้องขังอยู่ในห้องขังรวม 6 คน ประตูห้องขับเปิดไม่ได้ อ.ก็ไม่ได้ยิงจำเลยที่ 1 กับพวกอีก จำเลยที่ 1 เอาปืนยิงเข้าไปในห้องขังเพื่อให้ถูก อ. แต่กระสุนพลาดไปถูก ร.ผู้ต้องขังอีกคนหนึ่งถึงแก่ความตาย การกระทำของจำเลยที่ 1 ไม่ใช่วิธีหรือความป้องกันเท่าที่เหมาะสมแก่พฤติการณ์แห่งเรื่องในการจับผู้พยายามจะหลบหนีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 83 วรรค 2 คดีไม่มีเหตุที่จำเลยจะปฏิเสธความรับผิดได้ จำเลยทั้งสองต้องร่วมกันใช้ค่าสินไหมทดแทนให้โจทก์
โจทก์ซึ่งเป็นมารดา ร. ได้ถึงแก่ความตายในระหว่างพิจารณาของศาลอุทธรณ์ค่าขาดไร้อุปการะที่โจทก์ควรจะได้จึงคิดให้นับแต่วันที่ ร. ถึงแก่ความตายไปจนถึงวันที่โจทก์ถึงแก่ความตายเท่านั้น ไม่ใช่กำหนดให้ 10 ปีตามที่โจทก์ขอมาแต่เดิม

จำเลยได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืน แต่ไม่ได้รับอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัว จำเลยพาอาวุธปืนนั้นไปในทางสาธารณะในเมือง โดยไม่มีเหตุจำเป็นและเร่งด่วนตามสมควรแก่พฤติการณ์ เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ มาตรา 8 ทวิ, 72 ทวิ และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 เมื่อลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ มาตรา 8 ทวิ, 72 ทวิ ซึ่งเป็นบทหนักตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 90 แล้ว จะอาศัยบทเบาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 มาเพื่อริบอาวุธปืนของกลางไม่ได้ อาวุธปืนของกลางจำเลยได้รับอนุญาตให้มีและใช้ได้โดยชอบ เมื่อพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ ที่ลงโทษจำเลยไม่ได้บัญญัติเรื่องริบไว้ ศาลก็ริบอาวุธปืนของกลางไม่ได้

ระหว่างพิจารณาของศาลชั้นต้น ได้มีพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯ (ฉบับที่ 6) พ.ศ.2518 มาตรา 3 ยอมให้ผู้มีอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน ไว้โดยไม่ได้รับอนุญาติ นำไปขอรับอนุญาตได้ภายใน 90 วัน โดยผู้นั้นไม่ต้องรับโทษ จำเลยจึงไม่ต้องรับโทษในความผิดฐานนี้ ที่ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยในความผิดฐานนี้จึงไม่ถูกต้อง และในปัญหาดังกล่าวนี้แม้จะไม่มีประเด็นขึ้นมาสู่ศาลฎีกา แต่เป็นปัญหาที่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ศาลฎีกามีอำนาจยกขึ้นวินิจฉัยได้