คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ปล้นทรัพย์

ฟ้อง ตัดสิน พรรณาฟ้อง โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย+ปล้น และได้พรรณาฟ้องข้อความชัดเจนว่า จำเลย+ร้ายร่างกายเขา แม้จะได้อ้างบทขอให้ลงโทษฐานทำร้ายร่างกายด้วย ศาลมีอำนาจลงดทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายได้

แก้มาก ศาลเดิมให้จำคุกจำเลยตามมาตรา 301 กำหนด 10 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่ามีผิดตามมาตรา 294 ตอนท้ายให้จำคุก 3 ปี เป็นแก้มาก

ปล้นทรัพย์ และฆ่าเจ้าทรัพย์ตายโดยประสงค์ที่จะเอาทรัพย์ แม้ไม่ปรากฎตัวผู้ฆ่าต้องลงโทษตาม ม.250 ข้อ 5 ซึ่งเป็นบทที่หนักแก่พวกปล้นทุกคน
พะยาน คำของผู้ตายที่เบิกความก่อนตายโดยรู้สึกชัวว่าจะไม่รอดและในขณะนั้นก็ยังมีสติดีกับทั้งได้สาบาลตัวแล้วย่อมฟังเป็นพะยานหลักฐานได้

+สมรู้ในการปล้นทรัพย์ต้องรับผิดคืนหรือใช้ราคาทรัพย์เช่นเดียวกับตัวการ

ศาลเดิมจำคุกจำเลยตามมาตรา 297-2936 แต่ให้ลงโทษตามมาตรา 293 ซึ่งเป็นบทหนักกำหนด 2 ปีศาลอุทธรณ์ยืนในข้อกำหนดโทษแต่ให้แก้บทลงโทษตาม ม.297 บทเดียวเป็นแก้น้อยโจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้ปัญหาที่ว่าตามข้อเท็จจริงควรฟังว่าจำเลยสมคบกันกระทำผิดควรลงโทษฐานปล้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง

จำเลยกับพวกทำการปล้นทรัพย์+จำเลยแยกพวกไปแล้ว+อื่นจึงทำการปล้น+ครั้ง 1 ดังนี้ จำเลยไม่ต้องรับผิดชอบใช้ทรัพย์ในการ+ตอนหลัง พฤตติการณ์ที่เป็นเหตุในลักษณ พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ +ศ.2461 ม.3 ข้อเท็จจริง การที่ศาลกำหนดอายุจำเลย+พิเคราะห์ดูลักษณรูปร่างประกอบกับเหตุผลอื่นนั้นเป็นการวินิจฉัยข้อเท็จจริง

อย่างไรเรียกสมรู้นำเจ้าทรัพย์ให้มาพักที่บ้านจำเลยอยู่ในขณะประชุมปรึกษาเรื่องปล้น เอาเรือไปรับผู้ร้ายมาแล้วพาไปสูบฝิ่นก่อนลงมือปล้นเวลาให้ อาวุธก็อยู่รู้เห็นด้วย เสร็จจากการปล้นแล้วนำเรือที่ไปปล้นส่งคืนเจ้าของในที่สุดได้รับส่วนแบ่งด้วย ฟังได้ว่าสมรู้ในการกระทำผิด วิธีพิจารณาอาชญา คำซัดทอด คำซัดทอดโดยลำพังแล้วฟังไม่ได้ เว้นแต่มีพะยาน ประกอบดุลยพินิจในการกำหนดโทษในคดีที่ฎีกาข้อเท็จจริงได้นั้น ศาลฎีกามีอำนาจแก้ไขดุลยพินิจของศาลล่างในการกำหนดอัตราโทษได้

ผู้ร้ายได้ใช้กิริยาขู่เข็ญกระทำร้ายครั้งหนึ่งแล้วผู้ร้ายกลับเอาทรัพย์อีกโดยมีอาวุธติดมือเจ้าทรัพย์มิได้ขัดขวางเพราะกลัวความผิดของจำเลย เป็นปล้น
วิธีพิจารณาอาชญา เจ้าทุกข์กลัวโดยมีเหตุผล ฟังได้ว่าจำเลยทำการขู่เข็ญอยู่ในตัว

ฉุดคร่าไปข่มขืนทำชำเราแล้วชิงทรัพย์
วิธีพิจารณาอาชญา
ตัดสินไม่เกินคำขอโจทก์ฟ้องชิงทรัพย์ได้ความปล้นลงโทษเสียงชิง
พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ศาลเดิมลง 243-299
ศาลอุทธรณ์ 276-243 ฎีกาในข้อชิงทรัพย์ได้

อย่างไรเรียกว่าตัวการกระทำผิดด้วยกัน
จำเลยกับพวก 3 คนไปด้วยกัน จำเลยลักทรัพย์แล้วส่งให้พวก 3 คนนั้น ครั้นเจ้าทรัพย์ติดตามจำเลยขู่จะทำร้าย แล้วจำเลยกับพวก 3 คนก็พาทรัพย์ไปด้วย กันดังนี้ เป็นความผิดฐานปล้น