คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ความรู้

จำหน่ายแสตมป์ยาสูบปลอมมีความผิดฐานใช้แสตมป์ปลอมตามมาตรา 216

การที่จะเป็นผิดฐานแจ้งความเท็จนั้น จำเลยต้องแจ้งโดยรู้อยู่ว่า ถ้อยคำของจำเลยที่แจ้งนั้นเป็นเท็จ มิฉะนั้นไม่ผิดฐานนี้ เพราะถือว่าจำเลยที่แจ้งความเท็จโดยไม่รู้ว่าถ้อยคำของตนเป็นเท็จนั้นมิได้มีเจตนากระทำผิดทางอาญา

จำเลยเป็นเด็กอายุ 13 ปีเมื่อกระทำความผิดร่วมมือกับจำเลยอื่นโดยรู้ความประสงค์ในการที่กระทำนั้นเป็นอย่างดีแล้ว ก็ย่อมมีความผิด กับจะไม่รู้ว่าการที่กระทำนั้นกฎหมายห้าม ก็จะนำเอาความที่ตนไม่รู้กฎหมายมาเป็นข้อแก้ตัวไม่ได้

ในคดีที่โจทก์อ้างว่าเป็นบุตรผู้ตาย หาว่าจำเลยแจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงานที่ดินในการขอรับมฤดกที่ดินโดยกล่าวว่าผู้ตายไม่มีบุตร ไม่มีเมียนั้น เมื่อคดีไม่มีเหตุพอจะฟังว่าจำเลยได้รู้ว่าโจทก์เป็นบุตรผู้ตาย ก็ถือไม่ได้ว่า จำเลยจงใจแจ้งเท็จ จำเลยย่อมไม่มีผิด

โจทก์ฟ้องที่เกิดเหตุรวม 2 ตำบล ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยได้กระทำผิดในตำบลหนึ่งนั้น ไม่เรียกว่า ข้อเท็จจริงที่ได้ความตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ลงโทษจำเลยได้
การรับของโจร ไม่จำต้องรับไว้จากคนร้ายที่ลักมาโดยตรง เพียงแต่รับไว้โดยรู้ว่าทรัพย์นั้นได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมาย ก็มีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา 321 ได้.

ใช้สตางค์ปลอมโดยรู้อยู่ว่าเป็นสตางค์ปลอม แต่ไม่รู้ว่าปลอมในขณะที่ได้มาเป็นผิดตามมาตรา 204.

รับม้าที่ถูกผู้ร้ายลักไป ก็เป็นหน้าที่ของโจทก์จะต้องสืบว่า จำเลยรับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย จึงจะลงโทษฐานรับของโจรได้
การที่มีม้าไว้โดยแสดงความบริสุทธิ์ไม่ได้ มีผิดแต่เฉพาะตาม พระราชบัญญัติสัตว์พาหนะเท่านั้น

ฟ้องโจทกล่าวว่า "จำเลยบังอาดมีและขนน้ำสุรารัถบาลซึ่งมีปริมานเกินกว่า 10 ทนานโดยไม่มีไบขนสแดงว่าซื้อมาจากผู้ที่ควนขายเปนความผิดกดหมาย ขอไห้ลงโทส" โดยโจทมิได้กล่าวว่าจำเลยซื้อน้ำสุราโดยรู้หยู่แล้วว่าเปนสุราที่ขายผิดกดหมายจะลงโทสถานซื้อน้ำสุราโดยรู้หยู่ว่าเปนสุราที่ขายผิดต่อกดหมายไม่ได้.

ความผิดตามมาตรา 11 พระราชบัญญัติโรคระบาด ฯลฯ 2474 นั้นโจทก์บรรยายฟ้องแต่เพียงว่าเจ้าของสัตว์รู้ว่าสัตว์ของตนเป็นโรคระบาดเท่านั้น ก็เป็นการเพียงพอแล้ว ไม่จำต้องบรรยายถึงว่าตำบลที่เกิดโรคระบาดข้าหลวงฯ ได้ประกาศให้ประชาชนทราบว่าเป็นเขตตำบลที่มีโรคระบาดหรือสงสัยว่ามีโรคระบาดแต่อย่างใด

ไนคดีเรื่องรับของโจรนั้นสาลจะยกเอาเหตุที่จำเลยสแดงกัมสิทธิไนทรัพย์ที่รับไว้ไม่ได้หรือที่ศาลไม่เชื่อข้อต่อสู้ของจำเลยเปนข้อชี้ว่าจำเลยได้ทำผิดถานรับของโจรไม่ได้ส่วนทรัพย์ของกลางเมื่อปรากตว่าเปนของเจ้าทรัพย์ที่ถูกผู้ร้ายลักไป แม้สาลจะฟังว่าจำเลยได้รับไว้โดยไม่รู้ว่าเปนของร้าย ก็ต้องคืนไห้แก่เจ้าทรัพย์. ไนคดีเรื่องรับของโจรเปนหน้าที่โจทจะต้องสืบไห้ได้ความชัดว่าจำเลยได้รับทรัพย์ไว้โดยรู้หรือมีเหตุผลควนรู้ว่าเปนของร้าย