คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สมควร

จำเลยเป็นผู้ประกอบการค้าขายข้าวสาร เครื่องกระป๋องและของเบ็ดเตล็ดบางวันขายของได้สตางค์ 10 บาทกว่ามีเหรียญกษาปณ์ชนิดสตางค์ห้าและสตางค์สิบรวมราคา 53 บาทและเหตุเกิดก่อนประกาศใช้พระราชกำหนดแก้ไขเพิ่มเติม พระราชบัญญัติเงินตราในภาวะฉุกเฉิน พ.ศ.2484 พ.ศ.2486 ศาลฎีกาฟังว่าจำเลยมีไว้ไม่มากเกินสมควรและจำเป็นอันจะถือว่ามีไว้เพื่อการค้า

จำเลยตั้งร้านค้าขายมีสินค้าราคาประมาน 2000 บาท และเปนผู้ออกอาชญาบัตรค่าสุกร มีเหรียนกสาปน์ไว้ไนครอบครองเปนเงิน 162 บาท ดังนี้ ไม่เปนการเกินสมควน ฯลฯ อันจะถือว่าเปนการค้า
จำเลยมีสตางค์แต่ไม่ทอนไห้ลูกค้ายังถือไม่ได้ว่าจำเลยมีเจตนาค่าเหรียนกสาปน์
เหตุเกิดก่อนวันไช้พระราชกำหนดแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติเงินตราไนภาวะฉุกเฉินลงวันที่ 30 เมสายน 2486 จะนำพระราชกำหนดนั้นมาบังคับไม่ได้

จำเลยทำการค้า มีการรับซื้อข้าวเปลือกจากราสดรเปรรายย่อย ค้าไม้ต่าง ๆ และค้าของเบ็ดเตล็ด มีสตางค์ไว้ไนครอบครอง 80 บาท 70 สตางค์ถือไม่ได้ว่าจำเลยค้าสตางค์และมีไว้เกินสมควนสำหรับปรกติธุระ ไม่มีความผิด

จำเลยทำการค้า มีการรับซื้อข้าวเปลือกจากราษฎรเป็นรายย่อยค้าไม้ต่างๆ และค้าของเบ็ดเตล็ดมีสตางค์ไว้ในครอบครอง 80 บาท 70 สตางค์ ถือไม่ได้ว่าจำเลยค้าสตางค์และมีไว้เกินสมควรสำหรับปกติธุระ ไม่มีความผิด

จำเลยทำจักสานขายและรับซื้อเครื่องจักสานไว้ขายมีสตางค์ไว้ในครอบครอง 24 บาท ถือได้ว่าเป็นผู้ประกอบการค้าและอุตสาหกรรมและไม่ถือว่ามีไว้เกินสมควรสำหรับปกติธุระหรือเกินจำเป็นสำหรับการใช้จ่ายปกติ ไม่มีความผิด

การมีเหรียนกสาปน์ไว้ไนครอบครองเปนจำนวนเกินสมควนอันเปนผิดต่อ พ.ร.บ.เงินตราไนภาวะฉุกเฉินนั้นยังไม่ถือว่าเปนของอันควนริบ.
(อ้างดีกาที่ 526/2486)

การมีเหรียญกษาปน์ไว้ในครอบครองเป็นจำนวนเกินสมควรอันเป็นผิดต่อ พ.ร.บ.เงินตราในภาวะฉุกเฉินนั้น ยังไม่ถือว่าเป็นของอันควรริบ(อ้างฎีกาที่ 626/2486)

การมีเหรียญกษาปณ์ไว้เกินสมควรอันเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติ เงินตราในภาวะฉุกเฉินนั้น ไม่ถือว่าเป็นของอันควรริบตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 28(อ้างฎีกา626/2486)

เหรียญหนึ่งสลึงและสองสลึงเป็นเหรียญกษาปณ์ชนิดหนึ่งตามความในพระราชบัญญัติเงินตรา และอยู่ในความควบคุมของพระราชบัญญัติเงินตราในภาวะฉุกเฉินด้วย จำเลยมีสตางค์สิบ 62 อัน สตางค์ห้า 79 อันสตางค์แดง 4 อัน สตางค์ดีบุกชนิดหนึ่งสตางค์ 14 อันเหรียญสลึง 2 อัน เหรียญหนึ่งสลึง 134 อัน แต่เมื่อพิเคราะห์ถึงฐานะของจำเลยซึ่งเป็นผู้ทำการค้าขายของเบ็ดเตล็ดในเขตเทศบาลเมืองตราด จังหวัดตราดและพฤติการณ์อื่นๆ ประกอบแล้ว เห็นว่าจำนวนเหรียญกษาปณ์ที่จำเลยมีอยู่ไม่เกินสมควรแก่ปกติธุระการกระทำของจำเลยไม่มีความผิด

การค้าเหรียนกสาปน์ไม่ว่าเหรียนกสาปน์ชนิดไดไห้เปนความผิด.
เหรียนกสาปน์ชนิด 20 สตางค์หรือต่ำกว่ามีกดหมายสันนิถานว่าบุคคลที่มีไว้เกินจำนวนที่กดหมายกำหนดเปนผู้มีไว้เกินสมควน ส่วนเหรียนกสาปน์ชนิดอื่นไม่มีข้อสันนิถานเช่นนั้น ดังนี้ความต่างกับหยู่ที่หน้าที่นำสืบ ผู้รับเหรียนกสาปน์เปนจำนวนมากมาจากผู้ชำระหนี้ ไม่ถือว่าเปนผู้ทำการค้าเหรียนกสาปน์ตามกดหมาย.