คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ภาษี

การขายที่นอนหมอนมุ้งมิใช่เป็นการค้าประเภทการทำเครื่องเรือนและช่างไม้ ตามพระราชกฤษฎีกาออกตามความในประมวลรัษฎากร ที่นอนหมอนมุ้งที่โจทก์ค้า ไม่ใช่เครื่องเรือนหรือส่วนประกอบตามความหมายแห่งพระราชกฤษฎีกาดังกล่าว

ภาษีโรงร้านตามประกาศภาษีเรือ โรง ร้าน ตึกแพจ.ศ.1232 นั้นเป็นภาษีประจำปีที่แล้วแต่มาเก็บในปีต่อมา ส่วนภาษีโรงเรือนตาม พ.ร.บ.ภาษีโรงเรือน 2475 นั้น เป็นภาษีสำหรับปีใดเจ้าพนักงานก็เก็บในปีนั้น
มาตรา 18 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีโรงเรือน พ.ศ.2475 เป็นแต่เพียงหลักในการคำนวณภาษีที่จะเก็บ คือเอาค่ารายปีของปีที่ล่วงมาแล้วเป็นหลักคำนวณภาษี ไม่ได้หมายความว่าภาษีโรงเรือนประจำ พ.ศ.2487 เป็นภาษีของปี 2486

พระราชบัญญัติภาษีโรงเรือนและที่ดิน พ.ศ.2475 มาตรา 31 นั้นไม่ได้หมายความว่าศาลมีอำนาจเพียงชี้ว่าการประเมินนั้นได้กระทำถูกหรือไม่ถูกเท่านั้น แต่ศาลย่อมมีอำนาจชี้ขาดจำนวนเงินที่ประเมินด้วยได้
โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยคืนเงิน 2,005 บาท 42 สตางค์แต่ศาลให้คืน 1,305 บาท 42 สตางค์นั้นไม่เป็นการตัดสินเกินคำขอ

โจทก์ฟ้องเรียกค่าภาษีที่จำเลยคิดเกินไป โดยบรรยายข้อหาชัดแจ้งว่าจำเลยประเมินค่ารายปีผิดความจริงเป็นเหตุให้คิดค่าภาษีเกินไป 1300 บาทขอให้คืนส่วนที่เกิน โดยมิได้ระบุว่าโจทก์จะต้องเสียค่าภาษีจริง ๆ เท่าใด ดังนี้ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม
โจทก์มีอำนาจฟ้องนายกเทศมนตรีในฐานะบุคคลธรรมดาให้รับผิดชอบในกิจการของเทศบาลเมืองซึ่งตนดำรงค์ตำแหน่งอยู่ได้
จำเลยคัดค้านข้อเท็จจริงที่ศาลล่างชี้ขาดมา แต่ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลล่างมิได้ชี้ขาดดังฎีกาของจำเลย ดังนี้ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยข้อฎีกาข้อนั้น
เมื่อจำเลยต้องรับผิดต่อโจทก์อยู่แล้ว การที่จำเลยคัดค้านไม่ยอมให้สามีโจทก์เป็นคู่ความร่วมด้วยนั้น ย่อมไม่มีผลแก่คดีโจทก์อย่างใด

โจทก์ฟ้องเรียกค่าภาษีที่จำเลยคิดเกินไป โดยบรรยายข้อหาชัดแจ้งว่าจำเลยประเมินค่ารายปีผิดความจริงเป็นเหตุให้คิดค่าภาษีเกินไป 1,300 บาท ขอให้คืนส่วนที่เกิน โดยมิได้ระบุว่าโจทก์จะต้องเสียค่าภาษีจริงๆ เท่าใดดังนี้ ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม
โจทก์มีอำนาจฟ้องนายกเทศมนตรีในฐานะบุคคลธรรมดาให้รับผิดชอบในกิจการของเทศบาลเมืองซึ่งตนดำรงตำแหน่งอยู่ได้
จำเลยคัดค้านข้อเท็จจริงที่ศาลล่างชี้ขาดมา แต่ศาลฎีกาเห็นว่าศาลล่างมิได้ชี้ขาดดังฎีกาของจำเลย ดังนี้ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยข้อฎีกาข้อนั้น
เมื่อจำเลยต้องรับผิดต่อโจทก์อยู่แล้ว การที่จำเลยคัดค้านไม่ยอมให้สามีโจทก์เป็นคู่ความร่วมด้วยนั้น ย่อมไม่มีผลแก่คดีโจทก์อย่างใด

จำเลยนำน้ำมันยางที่เสียภาษีแล้วข้ามเขตจังหวัดโดยไม่ได้รับอนุญาตตามกฎหมาย น้ำมันยางนั้นเป็นของต้องริบตามพระราชบัญญัติป่าไม้ 2484 มาตรา 74

การค้าเครื่องประกอบวิทยุไม่อยู่ในความหมายของการค้าประเภทการทำ หรือบูรณะเครื่องจักรกลหรือเครื่องมือเครื่องใช้หรือส่วนประกอบ
ตาม พ.ร.ก.ว่าด้วยภาษีเงินได้ ม.4 อนุ 19 ซึ่งระบุว่าถึงเครื่องมือเครื่องใช้หรือส่วนประกอบนั้น ต้องหมายถึงฉะเพาะเครื่องมือ เครื่องใช้หรือส่วนประกอบของเครื่องจักรกล ดังที่ระบุไว้ในตอนต้นของวรรคนี้

ผู้ได้รับอนุญาตขนสุราจ้างคนอื่นขนสุราไป คนรับจ้างเอาสุรากินเสียบ้างสุราจึงขาดจำนวนไป โดยผู้รับอนุญาตมิได้สมคบและมิได้พยายามหลีกเลี่ยงไม่เสียภาษีดังนี้ผู้ได้รับอนุญาตไม่มีความผิดตาม มาตรา 45 และจะริบสุราไม่ได้

พากระบือเข้ามาในราชอาณาจักรโดยไม่เสียภาษีและไม่ทำตั๋วรูปพรรณเป็นผิดตามพระราชบัญญัติศุลกากรและพระราชบัญญัติสัตว์พาหนะ ศาลลงโทษตามพระราชบัญญัติศุลกากรซึ่งเป็นบทหนักและต้องปรับ 3 เท่าราคากระบือและค่าอากรรวมกัน

ไนคดีลอบนำของที่ยังไม่ได้เสียพาสีเข้ามาไนราชอานาจักรนั้น ของกลางที่จับมาได้แยกได้ว่าสิ่งไหนเปนของจำเลยคนไดซึ่งต่างคนต่างพาเข้ามานั้น สาลปรับจำเลยแยกกัน.