คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ฟ้อง

โจทบันยายฟ้องว่าจำเลยที่ 1 ไช้กำลังชกต่อยทำร้ายนานแล้วผู้ไหย่บ้านผู้ทำการตามหน้าที่แม้จะได้ความว่าสถานที่ที่เกิดเหตุหยู่นอกท้องที่ของนายแก้วผู้ไหย่บ้านและนายแก้วจะได้กะทำไนถานเปนเจ้าพนักงานหรือไม่ก็ตามก็ยังคงลงโทสจำเลยตาม ม. 338 ได้.

ฟ้องโจทก์ทุกฉบับต้องระบุเวลาเกิดเหตุกลางวันหรือกลางคืนถ้าโจทก์ไม่รู้เวลาก็ต้องกล่าวในฟ้อง มิฉะนั้นย่อมไม่เป็นฟ้องที่ชอบด้วยกฎหมาย
ฟ้องที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมายแม้จำเลยจะให้การรับสารภาพก็ลงโทษจำเลยไม่ได้
ฟ้องโจทก์ที่มิได้ระบุเวลาที่เกิดเหตุ แม้จำเลยจะมิได้ยกขึ้นคัดค้านไว้ ศาลย่อมหยิบยกขึ้นพิจารณาได้
ประชุมใหญ่ครั้งที่ 8/2486

ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันค่าโคกะบือโดยมิได้รับอนุญาตและว่ามีสัญญาจ่ายเงินรางวันผู้นำจับโดยจ้างประกาส ส่วนคำขอท้ายฟ้องขอไห้ลงโทสและริบของท้ายฟ้องขอไห้ลงโทสและริบของกลางแต่ไม่มีคำขอบังคับไนเรื่องค่าบำเหน็ดนำจับ ศาลไม่บังคับไห้
การบังคับไห้จำเลยไช้ค่าทดแทนตาม ป.ว.อ.ม.249 ต้องบังคับตามประมวนวิธีพิจารนาแพ่ง ฉะนั้นคำขอไห้ไช้เงินบำเหน็ดจึงเปนคำขอทางแพ่ง ซึ่งต้องมีคำขอบังคับตาม ม.172 ประมวนวิธีพิจารนาความแพ่ง

ฟ้องว่าเหตุเกิดที่ลำน้ำเจ้าพระยาทางพิจารนาได้ความว่า เหตุเกิด+ลองลัดหลวง แม้จะไม่ต่าง+ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยกระทำผิดเมื่อวันที่ 12 กันยายน 2483 เวลาไม่ปรากฏย่อมเป็นฟ้องที่ชอบด้วยกฎหมายแล้ว

ฟ้องโจทก์ไม่ได้ระบุชื่อเจ้าพนักงานผู้ซึ่งหาว่าจำเลยแสดงตนเป็นคนสนิทชิดชอบ เมื่อปรากฏว่าจำเลยก็ไม่ได้ระบุชื่อเจ้าพนักงานแก่ผู้เสียหายเช่นนี้ ย่อมไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม และโจทก์ไม่ต้องระบุชื่อเจ้าพนักงานในฟ้อง

ฟ้องโจทก์บรรยายถึงสถานที่เกิดการกระทำผิดไว้ถูกต้องแล้ว เป็นแต่กล่าวถึงสถานที่ที่จับจำเลยผิดไปโดยจำเลยก็มิได้หลงต่อสู้นั้น ไม่เป็นเหตุให้ยกฟ้อง

ฟ้องโจทก์บรรยายถึงสถานที่เกิดการกระทำผิดไว้ถูกต้องแล้วเป็นแต่กล่าวถึงสถานที่ที่จับจำเลยผิดไป โดยจำเลยก็มิได้หลงต่อสู้นั้นไม่เป็นเหตุให้ยกฟ้อง

ในคดีป้องกันการค้ากำไรเกินควรนั้นฟ้องของโจทก์ไม่จำต้องระบุว่าคณะกรรมการป้องกันการค้ากำไรเกินควรได้มอบให้อัยการฟ้องเอาโทษ. อ้างฎีกาที่ 881/2485.

เมื่อถามคำพยานได้ความว่าที่เกิดเหตุที่ได้ความตามทางพิจารณาต่างกับที่กล่าวในฟ้อง ก็เป็นเรืองข้อเท็จจริงตามที่ปรากฏในการพิจารณาต่างกับฟ้อง ศาลต้องยกฟ้อง