คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags: หมิ่นประมาท

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 559/2490 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การด่าทอซึ่งกันและกัน ไม่เป็นความผิดหมิ่นประมาท แต่เป็นความผิดแสดงวาจาลามกอนาจาร

ต่างฝ่ายต่างด่ากัน ไม่เป็นผิดฐานหมิ่นประมาทซึ่งหน้าตามมาตรา 339 (2)
การด่ากันอันเป็นถ้อยคำลามกอนาจารและต่อหน้าธาระกำนัน ย่อมเป็นผิดฐานแสดงวาจาลามกอนาจารต่อหน้าธาระกำนันตาม ม. 337(1)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 559/2490

การด่าทอต่อหน้าธารกำนัล: การโต้เถียงทะเลาะวิวาทไม่ถือเป็นความผิดฐานหมิ่นประมาท

ต่างฝ่ายต่างด่ากันไม่เป็นผิดฐานหมิ่นประมาทซึ่งหน้าตามมาตรา 339(2)
การด่ากันอันเป็นถ้อยคำลามกอนาจารและต่อหน้าธารกำนัลย่อมเป็นผิดฐานแสดงวาจาลามกอนาจารต่อหน้าธารกำนัลตาม มาตรา 337(1) ประชุมใหญ่ครั้งที่ 3/2490

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 371/2490

ขอบเขตการหมิ่นประมาท: การกล่าวอ้างนอกสถานที่ที่ระบุในฟ้อง ไม่ถือเป็นข้อแตกต่างหากไม่จำกัดขอบเขต

โจทก์บรรยายฟ้องว่าความผิดเกิดที่ถนนแพร่งนรา ตำบลเสาชิงช้าทางพิจารณาได้ความว่าเหตุเกิดหน้าสำนักงานมิได้เกิดในสำนักงานของโจทก์ดังนี้ จะถือเป็นข้อแตกต่างกับฟ้องยังมิได้ เพราะฟ้องโจทก์มิได้ระบุเฉพาะเจาะจงว่าเหตุเกิดในสำนักงานของโจทก์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 324/2490 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

คำกล่าวตามธรรมดาสามัญไม่เป็นหมิ่นประมาท แม้ใช้คำหยาบ หากความหมายไม่ใส่ร้าย

กล่าวคำว่า เขาว่าครูชาติหมาสอนให้เด็กชกต่อยกัน ดังนี้ไม่เป็นถ้อยคำหมิ่นประมาทตามมาตรา 282
ถ้อยคำที่กล่าวตามภาษาไทยธรรมดานั้น ศาลเป็นผู้พิจารณาความหมายได้เอง คู่ความไม่ต้องนำสืบแสดงความหมาย
ถ้าในฟ้องไม่ได้แสดงว่า คำที่จำเลยกล่าวมีความหมายเป็นพิเศษแล้ว ศาลก็ถือว่าเป็นคำกล่าวตามธรรมดาสามัญ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 324/2490

การหมิ่นประมาท: ถ้อยคำธรรมดาสามัญ ศาลพิจารณาความหมายเองได้ ไม่จำเป็นต้องสืบ

กล่าวคำว่า เขาว่าครูชาติหมาสอนให้เด็กชกต่อยกันดังนี้ไม่เป็นถ้อยคำหมิ่นประมาทตาม มาตรา 282
ถ้อยคำที่กล่าวตามภาษาไทยธรรมดานั้นศาลเป็นผู้พิจารณาความหมายได้เอง คู่ความไม่ต้องนำสืบแสดงความหมาย
ถ้าในฟ้องไม่ได้แสดงว่า คำที่จำเลยกล่าวมีความหมายเป็นพิเศษแล้วศาลก็ถือว่าเป็นคำกล่าวตามธรรมดาสามัญ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 174/2490 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การแจ้งความเท็จ ปลอมหนังสือ และหมิ่นประมาท: การวินิจฉัยข้อเท็จจริงและเจตนา

ในคดีเรื่องปลอมหนังสือปัญหาว่า จำเลยได้ร้องขอให้เจ้าพนักงานจดข้อความนั้นจะเท่ากับจำเลยบอกให้เจ้าพนักงานจดตามที่ตนร้องขอหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ในคดีหมิ่นประมาท เมื่อศาลฟังว่า จำเลยมิได้มีเจตนาใส่ความให้คนดูหมิ่นเกลียดชังแล้ว ปัญหาว่าข้อความนั้นจะเป็นหมิ่นประมาทหรือไม่ ก็ไม่จำต้องวินิจฉัย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 174/2490

การแจ้งความเท็จ ปลอมหนังสือ และหมิ่นประมาท: การวินิจฉัยปัญหาข้อเท็จจริงและเจตนา

ในคดีเรื่องปลอมหนังสือปัญหาว่า จำเลยได้ร้องขอให้เจ้าพนักงานจดข้อความนั้นจะเท่ากับจำเลยบอกให้เจ้าพนักงานจดตามที่ตนร้องขอหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ในคดีหมิ่นประมาท เมื่อศาลฟังว่า จำเลยมิได้มีเจตนาใส่ความให้คนดูหมิ่นเกลียดชังแล้วปัญหาว่าข้อความนั้นจะเป็นหมิ่นประมาทหรือไม่ ก็ไม่จำต้องวินิจฉัย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 121/2490 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

หมิ่นประมาทต้องระบุข้อความเสียหายชัดเจน และการกล่าวต้องต่อหน้าหรือต่อคนอื่น

ฟ้องหาว่าหมิ่นประมาทโดยกล่าวว่า จำเลยมีจดหมายอันมีข้อความหมิ่นประมาทถึงและว่าจำเลยส่งสำเนาโฆษณาไปยังอีกคนหนึ่งด้วย ดังนี้ ยังไม่เป็นการกล่าวต่อหน้าหรือกล่าวแก่คนสองคน ไม่ต้องด้วยความผิดฐานหมิ่นประมาท
ฟ้องความผิดฐานหมิ่นประมาทนั้น เพียงแต่อ้างหนังสือที่ว่าหมิ่นประมาทมาท้ายฟ้องไม่พอจะต้องระบุในฟ้องให้ชัดเจนด้วยว่า ข้อความตอนไหนเป็นการหมิ่นประมาทโจทก์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 121/2490

หมิ่นประมาทต้องระบุข้อความเสียหายชัดเจน และการกล่าวต้องถึงผู้อื่น

ฟ้องหาว่าหมิ่นประมาทโดยกล่าวว่า จำเลยมีจดหมายอันมีข้อความหมิ่นประมาทถึง และว่า จำเลยส่งสำเนาโฆษณาไปยังอีกคนหนึ่งด้วยดังนี้ยังไม่เป็นการกล่าวต่อหน้าหรือกล่าวแก่คนสองคน ไม่ต้องด้วยความผิดฐานหมิ่นประมาท
ฟ้องความผิดฐานหมิ่นประมาทนั้นเพียงแต่อ้างหนังสือที่ว่าหมิ่นประมาทมาท้ายฟ้องไม่พอ จะต้องระบุในฟ้องให้ชัดเจนด้วยว่า ข้อความตอนไหนเป็นการหมิ่นประมาทโจทก์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 448/2489 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การหมิ่นประมาทพระสงฆ์: พระทุกรูปในวัดเป็นผู้เสียหายและมีอำนาจร้องทุกข์ได้

จำเลยกล่าวความหมิ่นประมาทพระทั้งวัดซึ่งมีอยู่รวม 6 องค์ต้องถือว่าทุกองค์เป็นผู้ได้รับความเสียหายและแต่ละองค์ย่อมมีอำนาจร้องทุกข์ได้

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags หมิ่นประมาท