คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
หมิ่นประมาท

จำเลยกล่าวความหมิ่นประมาทพระทั้งวัดซึ่งมีอยู่รวม 6 องค์ต้องถือว่าทุกองค์เป็นผู้ได้รับความเสียหายและแต่ละองค์ย่อมมีอำนาจร้องทุกข์ได้

ศาลล่างทั้งสอง ลงโทษฐานหมิ่นประมาท จำเลยฎีกาว่าคำกล่าวนั้น เป็นการด่ากันซึ่งหน้า และไม่มีใครเชื่อถือนั้นเป็นการเถียงข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกา

ศาลล่างทั้งสองลงโทษฐานหมิ่นประมาท จำเลยฎีกาว่าคำกล่าวนั้น เป็นการด่ากันซึ่งหน้า และไม่มีใครเชื่อถือนั้นเป็นการเถียงข้อเท็จจริง ต้องห้ามฎีกา

คำบรรยายฟ้องฐานหมิ่นประมาทที่ถือว่ากล่าวความเป็นมูลความผิด

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานหมิ่นประมาทโดยกล่าวว่าจำเลยร้องเรียนกล่าวโทษพลตำรวจซึ่งจับกุมจำเลยต่อหน้าคนหลายคนว่าพลตำรวจผู้นั้นขู่เอาเงินจากจำเลย ถ้าให้เงินแล้วจะช่วยคุมไม้ขีดไฟซึ่งตรวจค้นพบนั้นไปส่งที่ด่าน ทำให้พลตำรวจผู้นั้นเสียชื่อเสียงและอาจทำให้คนดูหมิ่นเกลียดชัง ดังนี้ เป็นฟ้องที่เป็นมูลความผิดอันควรรับไว้พิจารณาต่อไปในชั้นนี้ยังไม่พอที่จะถือว่าต้องด้วยข้อยกเว้นฐานหมิ่นประมาทตาม มาตรา 283(1)

แม้ถ้อยคำที่จำเลยกล่าวจะมีความหมายเป็นการหมิ่นประมาทผู้ที่เป็นเจ้าพนักงานถ้าเป็นการกล่าวแสดงความคิดเห็นโดยสุจริตในการสรรเสริญและติเตียนบุคคล ตามอาญา ม.283(3) แล้วจำเลยไม่ต้องรับโทษฐานหมิ่นประมาท

การสแดงความอาคาตมาดร้ายตามมาตรา 30 จะต้องเปนเรื่องสแดงอาคาตจะก่อการร้ายอันเปนผิดทางอาญา
กำนันทำรายงานเรื่องผู้ต้องหา+ นอพนักงานสอบสวนระบุชื่อผู้ต้องหา เมื่อเสนอไปแล้วพายหลังแก้ชื่อผู้ต้องหา ถ้าหากแก้เพื่อไห้เข้าใจว่า + รายงานไว้แต่เดิมก็อาดมีผิดถานปลอมหนังสือ
การแจ้งต่อเจ้าพนักงานเปนเหตุไห้ + ถูกจับกุมจะเปนผิดตามมาตา 270 หรือไม่น้น ถ้าเปนการนีที่เจ้าพนักงานจะต้องรีบจับทันทีไม่มีเวลาสืบสวนหรือสอบสวน ผู้แจ้งก็ไม่มีความผิด
สแดงคนสนิชชิดชอบกับเจ้าพนักงานแล้วเรียกเงินจากเขาเพื่อช่วยให้เขาพ้นอาญา แล้วเอาชื่อโจทเข้าเปนผู้ต้องหาแทนดังนี้ไม่ถือว่า โจทเปนผู้เสียหายแทนความผิดตามมาตรา 123 และ154 พลเรือนสมคบกับตำหรวดทำ + ถ้าไม่ได้ฟ้องตำหรวดด้วย ก็ผู้ + พลเรือนต่อสาลพลเรือนได้ + ที่ 622/2486

กล่าวคำว่า เขาว่ากำนันเกเร กำนันเกะกะ กำนันเปนผู้ร้ายดังนั้น เปนการหมิ่นประมาทเขาตามมาตรา 282.
กล่าวคำหมิ่นประมาทเขาไนเวลาที่นายอำเพอเปรียบเทียบความแพ่งนั้น ไม่ได้รับยกเว้นโทสตาม ม283, และ 285 เพราะอำเพอไม่ไช่สาลและนายอำเพอไม่ไช่ผู้พิพากสา

กล่าวคำว่า เขาว่ากำนันเกเร กำนันเกะกะ กำนันเป็นผู้ร้ายดังนี้เป็นการหมิ่นประมาทเขาตาม มาตรา 282 กล่าวคำหมิ่นประมาทเขาในเวลาที่นายอำเภอเปรียบเทียบความแพ่งนั้น ไม่ได้รับยกเว้นโทษตามมาตรา 283 และ 285 เพราะอำเภอไม่ใช่ศาลและนายอำเภอไม่ใช่ผู้พิพากษา

มีเหตุไห้เข้าไจว่าเจ้าทุธชนกะเบื้องของวัดไป จึงไปร้องต่อพระภิกสุอีกองค์หนึ่งขอไห้ไต่สวนดังนี้ ได้รับยกเว้นโทสสถานหมิ่นประมาทตามมาตรา 283,
การป้องกันประโยชน์อันชอบด้วยกดหมายตามมาตรา 283 (1) นั้นอาดเปนประโยชน์ของผู้อื่นก็ได้.