คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ประมวลกฎหมายอาญา

ความผิดตาม ม. 338(2) นั้นเป็นความผิดลหโทษชั้น 3 ศาลจะปรับเกินกว่า 50 บาือันเป็นอัตราอย่างสูงมิได้
ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม. 218 ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม. 256 ปรับ 80 บาท ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม. 338 (2) ค่าปรับคงเดิม ดังนี้เป็นแก้น้อยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้

จำเลย 3 คนไปพูดขู่เจ้าทุกข์ว่ากระทำผิดอาญาจะจับกุม ถ้าไม่อยากถูกจับก็ให้เอาเงินมาให้จำเลยเจ้าทุกข์ยินยอมให้เงินแก่จำเลยดังนี้ จำเลยไม่มีผิดฐานกรรโชก
ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม. 39, 121, 158 ในคดีความผิดตามกฎหมายอาญา ม. 268 วรรคต้นเป็นความผิดต่อส่วนตัวนั้นถึงแม้อัยยการโจทก์จะกล่าวในฟ้องว่าได้สอบสวนคดีมีมูลไว้ขั้นหนึ่งแล้วก็ตาม เมื่อไม่ปรากฎว่าเจ้าทุกข์ได้ร้องทุกข์ต่อเจ้าพนักงานตามระเบียบ และเป็นคดีที่รวมการกระทำผิดหลายอย่างทั้งส่วนตัวและไม่ส่วนตัวแล้วอัยยการไม่มีอำนาจฟ้องได้

แผลสาหัส บาดแผลที่ทำให้แขนขาของผู้ถูกทำร้ายการไม่ได้โดยปกติและ+กำไม่ได้เป็นเวลา+เดือนเศษ และไม่ปรากฎ+ผู้ถูกทำร้ายได้รับทุกข์เวทนา+เกินกว่า 20 วันแล้วไม่เรียกว่าเป็นบาดแผล+สาหัสตาม ม.256 ข้อ 7 และ 8 บาดแผลที่ทำให้พิการแต่ไม่ปรากฎว่าจะพิการไปตลอดชีวิตนั้นไม่เป็นบาดแผลสาหัส ประมวลวิธีพิจารณาอาญา + ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหาข้อกฎหมาย ปัญหาที่ว่าบาดแผลของผู้ถูกทำร้ายเป็นบาดแผลสาหัสหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมาย คดีซึ่งต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงนั้น ศาลฎีกามีอำนาจฟ้องข้อเท็จจริงเอาเองได้ในข้อที่ศาลอุทธรณ์มิได้ชี้ขาดไว้

+สายยูประตูเข้าไปลักทรัพย์ไม่เรียกว่าเป็นการตัดช่องเข้าไปหรือเป็นการลอบไขกุญแจเข้าไปตามมาตรา 293(2) และ (4) จำเลยมีผิดตาม ม.294 ไม่ใช่ ม.295 +

ผู้ถูกทำร้ายไม่สามารถประกอบการเลี้ยงชีพโดยปกติเพราะความทุพพลภาพหรือพยาธิเกินกว่า 20 วัน นับว่าเป็นบาทแผลสาหัสแล้ว พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.3 แก้น้อย ศาลเดิมลงโทษตาม ม.254 + จำคุก 6 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ ให้ลงโทษตาม ม.256 (8) - 59 จำคุก 1 ปีดังนี้ เป็นแก้น้อยปัญหากฎหมาย

การชิงทรัพย์ประกอบด้วยลักษณฉกรรจ์ แต่อย่างหนึ่งอย่างใดตาม ม.293 หรือ 294 ก็เป็นผิดตาม ม.299 พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461 ม.3 แก้น้อย ศาลเดิมลงโทษตาม ม.298-72 จำคุก 2 ปี 4 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงตามมม.299-72 จำคุก 4 ปี เป็นแก้ไขเล็กน้อย

เจตนาจะลักทรัพย์ของเขาจึงฆ่าเขาตายแล้วลักทรัพย์ของเขาไป เป็นผิดตาม ม.250 ข้อ 5 ไม่ใช่ข้อ 6

ต่อยกันฟันโยก ขอบตาเขียว แขนฟกช้ำ เป็นบาดเจ็บตาม ม. 254

รับจ้างฆ่าเขาโดยรู้ว่าผู้จ้างมีเหตุพยาบาท ผู้รับจ้างมีผิดตาม ม.250 ข้อ 3
คำรับขั้นไต่สวนฟังลงโทษจำเลยได้