คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
อำนาจ

บทบัญญัติของ ม.824 ซึ่งว่าตัวแทนของตัวการซึ่งอยู่ต่างประเทศและมีภูมิลำเนาในต่างประเทศ จะต้องรับผิดตามสัญญาที่ได้ทำแทนไปแต่โดยลำพังนั้น เป็นบทยกเว้นจากหลักทั่วไปของ ม.820 เป็นผลให้ตัวแทนต้องรับผิดเป็นส่วนตัว หาใช่เป็นบทยกเว้นความรับผิดของตัวการต่อบุคคลภายนอกไม่.

บทบัญญัติของ ม.824 ซึ่งว่าตัวแทนของตัวการซึ่งอยู่ต่างประเทศและมีภูมิลำเนาในต่างประเทศจะต้องรับผิดตามสัญญาที่ได้ทำแทนไปแต่โดยลำพังนั้น เป็นบทยกเว้นจากหลักทั่วไปของ ม.820 เป็นผลให้ตัวแทนต้องรับผิดเป็นส่วนตัวหาใช่เป็นบทยกเว้นความรับผิดของตัวการต่อบุคคลภายนอกไม่

โจทก์ยื่นอุทธรณ์และขอทุเลาการบังคับคดีในเรื่องค่าธรรมเนียมและค่าทนายความที่จะต้องใช้แทนจำเลย ศาลชั้นต้นสั่งรับเป็นฟ้องอุทธรณ์แล้ว ต่อมาอีก 4 เดือนเศษโจทก์จึงนำเงินค่าธรรมเนียมและค่าทนายมาวางศาล เช่นนี้ ศาลอุทธรณ์ไม่ควรยกอุทธรณ์ของโจทก์เสียทีเดียว เพราะตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23 ศาลมีอำนาจขยายเวลาวางเงินค่าฤชาธรรมเนียมที่จะต้องใช้แทนอีกฝ่ายหนึ่งได้ และตามพฤติการณ์แห่งคดี ศาลเห็นสมควรขยายเวลาให้ได้ ทั้งโจทก์ก็ได้นำเงินค่าฤชาธรรมเนียมและค่าทนายมาวางศาลแล้วด้วย กรณีเช่นนี้ให้ศาลอุทธรณ์รับอุทธรณ์ของโจทก์ไว้พิจารณาพิพากษาต่อไป

เมื่อศาลฎีกาเห็นว่า คำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ไม่ถูกกฎหมาย เพราะเป็นคดีต้องห้ามอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ซึ่งศาลอุทธรณ์ต้องฟังข้อเท็จจริงตามศาลชั้นต้น แต่ศาลอุทธรณ์กลับวินิจฉัยฟังข้อเท็จจริงไปเสียตรงข้าม ดังนี้ศาลฎีกามีอำนาจพิพากษาโดยถือตามข้อเท็จจริงที่ศาลชั้นต้นฟังมา ไปได้ทีเดียว (โดยไม่จำต้องย้อนสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์พิพากษาใหม่)

เพียงแต่ตัวแทนไม่ปฏิบัติตามข้อจำกัดอำนาจของตัวการบางอย่างจำเลยจะอ้างมาปฏิเสธความรับผิดของตน(ในคดีนี้)ไม่ได้
โจทก์บรรยายฟ้องว่าโจทก์เป็นบริษัทจำกัด แต่ตามสำนวนไม่ปรากฏหลักฐานการเป็นบริษัทจำกัดที่ชอบด้วยกฎหมาย และตามคำให้การจำเลยมิได้ต่อสู้ในข้อนี้ไว้ ดังนี้จึงไม่มีประเด็นที่โจทก์จะต้องแสดงหลักฐานการเป็นบริษัทจำกัดของโจทก์

มีประกาศตั้งกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควร แต่มิได้วางระเบียบไว้ว่าให้ผู้ใดเป็นผู้แทนกรรมการเข้าประชุมได้ ดังนี้ ผู้แทนกรรมการเหล่านั้นจึงมิใช่เป็นกรรมการและเมื่อเป็นเช่นนั้น การประชุมที่มีกรรมการแท้ ๆ มาประชุมไม่ถึงครึ่งของจำนวนกรรมการทั้งหมดจึงไม่ครบองค์ประชุมตามกฏหมาย และมติของการประชุมครั้งนั้นจึงเสียไป ใช้บังคับไม่ได้ แม้ผู้แทนจะเป็นผู้มีอาวุโสที่จะทำการแทนในกิจการตามปกติได้ตามพ.ร.บ.ระเบียบบริหารราชการแผ่นดินและระเบียบราชการก็ดี ก็มิใช่เป็นกรรมการเพื่อปฏิบัติการตามพ.ร.บ.ป้องกันการค้ากำไรเกินควรอันเป็นกฏหมายพิเศษเฉพาะการ
ที่ประชุมกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควรลงมติ เรื่องกำหนดราคาของเนื้อสุกร แต่มิได้มีการประชุมเรื่องให้ทำป้ายบอกราคาเนื้อสุกรด้วย ดังนี้ ประกาศคณะกรรมการฯ ที่ให้ผู้ขายเนื้อสุกรทำป้ายบอกราคา จึงเป็นการเกินไปจากมติดังกล่าว ซึ่งเป็นการมิชอบ.
(เทียบฎีกาที่ 634, 635/2492)

มีประกาศตั้งกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควร แต่มิได้วางระเบียบไว้ว่าให้ผู้ใดเป็นผู้แทนกรรมการเข้าประชุมได้ ดังนี้ ผู้แทนกรรมการเหล่านั้นจึงมิใช่เป็นกรรมการ และเมื่อเป็นเช่นนั้น การประชุมที่มีกรรมการแท้ๆ มาประชุมไม่ถึงครึ่งของจำนวนกรรมการทั้งหมดจึงไม่ครบองค์ประชุมตามกฎหมาย และมติของการประชุมครั้งนั้นจึงเสียไป ใช้บังคับไม่ได้ แม้ผู้แทนจะเป็นผู้มีอาวุโสที่จะทำการแทนในกิจการตามปกติได้ตาม พระราชบัญญัติ ระเบียบบริหารราชการแผ่นดินและระเบียบราชการก็ดี ก็มิใช่เป็นกรรมการเพื่อปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควรอันเป็นกฎหมายพิเศษเฉพาะการ
ที่ประชุมกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควรลงมติเรื่องกำหนดราคาของเนื้อสุกร แต่มิได้มีการประชุมเรื่องให้ทำป้ายบอกราคาเนื้อสุกรด้วย ดังนี้ ประกาศคณะกรรมการฯที่ให้ผู้ขายเนื้อสุกรทำป้ายบอกราคา จึงเป็นการเกินไปจากมติดังกล่าว ซึ่งเป็นการมิชอบ (เทียบฎีกาที่ 634,635/2492)

ประกาศของคณะกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควรห้ามมิให้ผู้ใดนำสุกรชำแหละเข้ามาในเขตเทศบาลกรุงเทพฯ เว้นแต่การนำติดตัวเข้ามาเพื่อบริโภครวมกันไม่เกิน 4 ก.ก. โดยอ้างว่าเพื่อสวัสดิภาพของประชาชนผู้บริโภค เพราะว่าสุกรมีชีวิตที่ส่งเข้ามาในเขตเทศบาลฯมีจำนวนเพียงพอแก่ความต้องการแล้วนั้น ดังนี้ พึงเห็นได้ว่าเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับการค้ากำไรเกินควรตามความใน พระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควรพ.ศ.2490 มาตรา 8(6)(8) แต่อย่างใดเลย เพราะถ้ามีเนื้อสุกรชำแหละในเขตเทศบาลมากๆ กลับจะทำให้ราคาเนื้อสุกรชำแหละถูกลง ประกาศของคณะกรรมการฯฉบับนี้จึงเป็นการนอกเหนืออำนาจ แม้จำเลยทำการฝ่าฝืนก็เอาผิดแก่จำเลยไม่ได้

จำเลยทำสัญญาเช่าที่วัดปลูกอาคารอาศัยทำการค้า โดยนายอำเภอท้องที่ที่วัดตั้งเป็นผู้ทำสัญญาแทนวัด ต่อมาวัดต้องการที่ดินคืน เจ้าอาวาสมีอำนาจมอบอำนาจให้ไวยาวัจกรฟ้องขับไล่จำเลยได้

พนักงานสอบสวนมีคำสั่งบังคับให้ผู้ต้องหาเขียนชื่อลงในกระดาษเปล่าเพื่อส่งไปพิศูจน์กับลายมือที่ผู้นั้นต้องหาในเรื่องก่อน ทั้งนี้ ว่าเพื่อประโยชน์แห่งการรวบรวมหลักฐาน ฯลฯ ตาม ป.วิ.อาญา มาตรา 131,132 ดั่งนี้ ไม่เป็นคำสั่งที่ชอบด้วยกฏหมาย เพราะ ป.วิ.อาญามาตรา 132 มิได้ระบุไว้เลยว่าให้พนักงานสอบสวนมีอำนาจสั่งเช่นนั้นได้.