คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
อนุญาต

ในกรณีที่ผู้ฎีกาขอถอนฎีกานั้น ศาลสั่งให้คืนค่าตัดสินค่าคำบังคับโดยไม่คืนค่าขึ้นศาลก็ได้

ทำสัญญาขายที่ดินแก่คนต่างด้าว ผู้ขายเคยยื่นคำร้องต่ออำเภอ ขอโอนที่ให้คนต่างด้าวครั้งหนึ่งแล้ว แต่อำเภอไม่อนุญาต ส่วนตัวคนต่างด้าวผู้ซื้อยังไม่ได้ยื่นคำร้องเอง ดังนี้ ยังไม่เป็นเหตุที่จะถือว่าเป็นการพ้นวิสัย อันจะทำให้สัญญาต้องเลิกกัน หรือหลุดพ้นจากการชำระหนี้ เพราะ พ.ร.บ.ที่ดินในส่วนที่เกี่ยวกับคนต่างด้าว 2486 มิได้ห้ามเด็ดขาดให้คนต่างด้าวได้มาซึ่งที่ดิน หากวางเงื่อนไขบางประการให้ต้องขออนุญาตก่อนเท่านั้น
ผู้ซื้อที่ดินซึ่งเป็นคนต่างด้าว ยังมิได้ร้องขออนุญาตต่อทางราชการเพื่อให้ได้มาซึ่งที่ดิน ย่อมไม่มีสิทธิฟ้องผู้ขายให้โอนที่แก่ตน

ทำสัญญาขายที่ดินแก่คนต่างด้าว ผู้ขายเคยยื่นคำร้องต่ออำเภอขอโอนที่ให้คนต่างด้าวครั้งหนึ่งแล้วแต่อำเภอไม่อนุญาต ส่วนตัวคนต่างด้าวผู้ซื้อยังไม่ได้ยื่นคำร้องเองดังนี้ยังไม่เป็นเหตุที่จะถือว่าเป็นการพ้นวิสัยอันจะทำให้สัญญาต้องเลิกกัน หรือหลุดพ้นจากการชำระหนี้เพราะพระราชบัญญัติที่ดินในส่วนที่เกี่ยวกับคนต่างด้าว 2486 มิได้ห้ามเด็ดขาดมิให้คนต่างด้าวได้มาซึ่งที่ดิน หากวางเงื่อนไขบางประการให้ต้องขออนุญาตก่อนเท่านั้น
ผู้ซื้อที่ดินซึ่งเป็นคนต่างด้าว ยังมิได้ร้องขออนุญาตต่อทางราชการเพื่อให้ได้มาซึ่งที่ดิน ย่อมไม่มีสิทธิฟ้องผู้ขายให้โอนที่แก่ตน

แม้จำเลยจะคัดค้านการถอนฟ้องของโจทก์ก็ตาม ตาม ป.ม.วิ.แพ่ง ม.175 ศาลจะอนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้องหรือไม่นั้น เป็นเรื่องอยู่ในดุลย์พินิจของศาลในอันที่จะพิจารณาสั่ง ตามที่เห็นสมควร

คนขับรถยนตร์บันทุกข้าวสารออกจากเขตต์ขนย้ายไปนอกเขตต์โดยรู้อยู่ว่า มิได้มีหนังสืออนุญาตจากเจ้าพนักงานย่อมมีความผิดตาม พ.ร.บ.สำรวจและห้ามกักกันข้าว พ.ศ.2489 มาตรา 10 ด้วย เพราะตามตัวบทที่กล่าวแล้วประสงค์จะลงโทษผู้ที่ขนย้ายโดยมิได้รับอนุญาต ไม่ได้เจาะจงฉะเพาะผู้ที่เป็นเจ้าของหรือมีส่วนได้ส่วนเสียด้วยเท่านั้น.

คนขับรถยนต์บรรทุกข้าวสารออกจากเขตขนย้ายไปนอกเขตโดยรู้อยู่ว่ามิได้มีหนังสืออนุญาตจากเจ้าพนักงานย่อมมีความผิดตาม พ.ร.บ.สำรวจและห้ามกักกันข้าว พ.ศ.2489 มาตรา 10ด้วย เพราะตามตัวบทที่กล่าวแล้วประสงค์จะลงโทษผู้ที่ขนย้ายโดยมิได้รับอนุญาตไม่ได้เจาะจงเฉพาะผู้ที่เป็นเจ้าของหรือมีส่วนได้ส่วนเสียด้วยเท่านั้น

สิ่งของที่ซื้อขายต้องถูกควบคุมอยู่ตาม กฎหมาย ผู้ซื้อและผู้ขายก็ทราบดีแล้วว่า การซื้อขายจะกระทำกันได้ต่อเมื่อได้รับอนุญาตจากพนักงานเจ้าหน้าที่ เมื่อพนักงานเจ้าหน้าที่สั่งไม่อนุญาตให้ผู้ขายขายแก่ผู้ซื้อผู้ซื้อก็ทราบแล้ว และยังได้วิ่งเต้นให้ผู้ขายขายสิ่งของนั้นแก่บุคคลอื่นอีก ถือได้ว่าผู้ซื้อและผู้ขายได้ตกลงเลิกสัญญาซื้อขายกันแล้ว ภายหลังที่พนักงานเจ้าหน้าที่ไม่อนุญาต จะต้องสันนิษฐานว่าบุคคลกระทำการโดยสุจริต โจทก์จะอ้างความไม่สุจริตเพื่อหลอกลวงผู้อื่นขึ้นมาเป็นประโยชน์แก่ตนเองย่อมฟังไม่ขึ้น

โจทก์ขอแก้วันที่กล่าวหาว่า จำเลยกระทำผิดซึ่งเป็นรายละเอียดเกี่ยวกับเวลา ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158ในขณะที่สืบพยานโจทก์ปากแรกนั้น ถ้าจำเลยมิได้หลงต่อสู้ประการใดแล้วศาลก็อนุญาตให้แก้ได้

ทำสัญญากันว่า ยอมสละสิทธิและหน้าที่ปกครองบุตรของโจทก์ตลอดจนทรัพย์สินตามพินัยกรรม ให้โจทก์ผู้เป็นมารดาเป็นผู้ปกครองต่อไปตามกฎหมาย แต่มีข้อผูกมัดโจทก์ว่า โฉนดสำหรับที่ดินตามพินัยกรรมซึ่งยกให้แก่บุตรนั้นโจทก์ยอมมอบให้จำเลยเป็นผู้รักษาไว้ก่อน จนกว่าผู้รับมรดกจะบรรลุนิติภาวะ โจทก์จะไม่ขายหรือก่อภาระติดพันแก่ทรัพย์รายนี้ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากจำเลยเป็นลายลักษณ์อักษร ดังนี้ไม่ขัดต่อประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1690 และไม่ขัดต่อความสงบเรียบร้อยของประชาชน สัญญาสมบูรณ์บังคับได้

ของที่ได้มาโดยการกระทำอันเป็นความผิดโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานนั้นไม่ใช่เป็นของอันได้มาโดยกระทำผิดตามความหมายมาตราแห่งมาตรา 321 ผู้รับของเช่นนั้น จึงไม่มีผิดฐานรับของโจร