คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags: หมิ่นประมาท

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 592/2484

หมิ่นประมาท: การกล่าวยืนยันข้อเท็จจริงไม่เข้าข้อยกเว้น ต้องเป็นการแสดงความคิดเห็น

คำกล่าวหมิ่นประมาทเป็นการยืนยันข้อเท็จจริงไม่เข้าอยู่ในข้อยกเว้นตามมาตรา 283 การที่จะเข้าข้อยกเว้นต้องเป็นการแสดงความคิดเห็น

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 475/2484

การหมิ่นประมาทเจ้าพนักงาน: การแสดงความเห็นที่ไม่สุภาพ และเจตนาเฉพาะเจาะจง

กล่าวหาว่าเจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ ว่าเป็นเจ้าพนักงานทำการไม่ยุติธรรม เบียดเบียนราษฎรให้ได้รับความเดือดร้อน ไม่ถูกต้องตามรัฐนิยมย่อมมีความผิดตามม.116

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 151/2484

การร้องเรียนกล่าวโทษเท็จต่อรัฐมนตรี ไม่เข้าข่ายความผิดฐานใส่ความต่อเจ้าพนักงาน แต่ผิดฐานหมิ่นประมาท

จำเลยนำความซึ่งรู้อยู่ว่าเป็นเท็จไปร้องเรียนกล่าวโทษเจ้าพนักงานต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยโดยจำเลยมิได้ร้องฟ้องว่าเจ้าพนักงานกระทำผิดทางอาญา หรือว่าจำเลยได้ใส่เท็จทำพะยานเพื่อให้เห็นว่าความผิดทางอาญาได้เกิดขึ้นดังนี้ จำเลยไม่มีความผิดตามกฎหมายอาญามาตรา 159 แต่มีความผิดตามมาตรา118

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1072/2484

การแก้ไขฟ้องคดีหมิ่นประมาทที่เป็นข้อสำคัญแห่งความผิดย่อมกระทำไม่ได้ แม้จะทำก่อนศาลพิพากษา

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกล่าวหมิ่นประมาท แต่มิได้บรรยายว่าได้กล่าวหมิ่นประมาทต่อหน้าบุคคลแต่ 2 คนขึ้นไป จำเลยให้การรับสารภาพ แล้วโจทก์จึงขอแก้ฟ้องว่าจำเลยกล่าวหมิ่นประมาทต่อหน้าบุคคลแต่ 2 คนขึ้นไป แม้จะได้ขอแก้ฟ้องก่อนศาลชั้นต้นพิพากษา แต่เป็นข้อสำคัญแห่งความผิด หาใช่เพียงแต่ขอแก้รายละเอียดซึ่งต้องแถลงในฟ้องตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 164 ไม่ จึงฟังไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 700/2483

การด่าทอซึ่งกันและกัน ไม่ถือเป็นความผิดฐานหมิ่นประมาท หากไม่ได้เริ่มด่าก่อน

ต่างคนต่างด่ากันไม่มีผิดฐานหมิ่นประมาท อ้างฎีกาที่ 392/2471

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 559/2483

การกล่าวเท็จโดยไม่มีเจตนาใส่ความให้ผู้อื่นเสียชื่อเสียง ไม่เป็นความผิดฐานหมิ่นประมาท

เพียงแต่กล่าวเท็จทำให้บุคคลอื่นเสียหายโดยมิได้+ความว่าเขาทุจจริตอย่างใดนั้น ยังไม่เป็นความผิดฐานหมิ่นประมาท

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 487/2483

การกล่าวหมิ่นประมาทต่อหน้าบุคคลหลายคนถือเป็นการโฆษณาตามกฎหมาย

กล่าวคำหมิ่นประมาทต่อหน้าบุคคลหลายคนดังนี้ ถือได้ว่าเป็นการโฆษณาตามความหมายในมาตรา 339
(3) อ้างฎีกาที่ 912/2476

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 103/2483

การโฆษณาหมิ่นประมาทด้วยลายลักษณ์อักษร ไม่ต้องพิสูจน์จำนวนผู้รับรู้ข้อความ

การใส่ความหมิ่นประมาทนั้นเมื่อมีลักษณะเป็รการโฆษณาด้วยลายลักษณอักษรแล้ว ก็เป็นผิดตามกฎหมาย อาญา ม. 282 วรรค 2 ในเรื่องโฆษณาหมิ่นประมาทด้วยหนังสือแล้วโจทก์ไม่จำต้องระบุในฟ้องว่า มีผู้รู้ข้อความนั้นกี่คน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 735/2482

การพิสูจน์ความจริงในคดีหมิ่นประมาทตามมาตรา 284(3) จำเลยต้องพิสูจน์ไม่ได้

การที่จะลงโทษตามมาตรา 284(3) ได้จะต้องเป็นเรื่องจำเลยยืนยันความจริงและโจทก์ขอให้พิศูจน์ความจริง ฝ่ายจำเลยพิศูจน์ความจริงไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 666/2482

อำนาจศาลในการวินิจฉัยเจตนาหมิ่นประมาทในชั้นไต่สวนมูลฟ้อง

ชั้นไต่สวนมูลฟ้องในคดีหมิ่นประมาท ศาลวินิจฉัยว่าจำเลยไม่มีเจตนาใส่ความหมิ่นประมาทโจกท์ได้

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags หมิ่นประมาท

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
หมิ่นประมาท