คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ประชาชน

จำเลยเป็นผู้ใหญ่บ้านได้จับกุม ส.ลูกบ้าน ในความผิดฐานทอดแหจับสัตว์น้ำในที่ผูกขาดโดยมิได้เสียอาชญาบัตรจากนั้นจำเลยได้ใช้ให้ ส.ไปพูดกับว.มารดาของส.ว่าต้องเสียค่าปรับ4ตำลึง และในที่สุดว่าจะเอา 10 บาทและจำเลยได้สั่งกำชับ ส. มิให้พูดเรื่องนี้กับผู้อื่นเมื่อจำเลยได้เงิน 10 บาทแล้วจำเลยก็ปล่อยตัว ส. ไปแม้จำเลยจะไม่ได้ใช้คำพูดบังคับ ว.โดยตรงแต่การกระทำของจำเลยก็เห็นได้ว่าเป็นการบังคับให้ว. ให้เงินแก่ตนมิฉะนั้นจะจัดการไปตามหน้าที่เป็นการใช้อำนาจในตำแหน่งหน้าที่โดยทางมิชอบ เงินที่ได้ก็เป็นประโยชน์อันจำเลยมิควรจะได้ตามกฎหมาย การกระทำของจำเลยเป็นความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 136

ทางสาธารณะนั้นแม้สาธารณชนไม่ได้ใช้มาถึง 3 ปี ก็ไม่ทำให้กลายสภาพเป็นอื่น
เอกชนมีอำนาจฟ้องขอให้ผู้กั้นทางสาธารณบางส่วนให้เปิดทางสดวกดังเดิมได้โจทก์ฟ้องขอให้เปิดทางโดยอ้างว่าตนเคยเดิรมานานแล้วนำสืบว่าทางนั้นเป็นทางสาธารณได้ไม่เป็นการผิดประเด็น

ฟ้อง ตัดสิน ฟ้องหาว่าทำร้ายคนหนึ่ง แม้ปรากฎว่าจะพลั้งพลาดไป+ดนอีกคนหนึ่งเมื่อไม่ได้ฟ้อง +มาศาลไม่ลงโทษให้

ที่ดิน ทางเดิน ป.พ.พ.ม. 13825 - 1401 ให้เดินมา 10 ปีกว่าจะต้องยอมให้เดินเรื่อยไป

ตำรวจซึ่งไปตรวจท้องที่กับราษฎรต่างสมัคใจเข้าวิวาทกันถึงแก่ความตายด้วยกันทั้ง 2 ฝ่าย ไม่มีผิดฐานฆ่าเจ้าพนักงานทำการตามหน้าที่ พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.2461 ม.3 ศาลเดิมวาง ม.249 จำคุก 20 ปี ศาลอุทธรณ์วาง ม.251 จำคุก 5 ปี แก้มากฎีกาได้

ทางหลวงที่ชายเลนน้ำขึ้นถึงนั้น ถือว่าอยู่ในเขตร์ลำน้ำ

ป.อ. มาตรา 343 บัญญัติว่า "ถ้าการกระทำความผิดตามมาตรา 341 ได้กระทำด้วยการแสดงข้อความอันเป็นเท็จต่อประชาชนหรือด้วยการปกปิดความจริง ซึ่งควรบอกให้แจ้งแก่ประชาชน" คำว่า "ประชาชน" หมายถึงบุคคลทั่วไปไม่จำกัดตัวว่าเป็นผู้ใด แต่คดีนี้ข้อเท็จจริงรับฟังเป็นยุติว่าจำเลยหลอกลวงผู้เสียหายทั้งหกซึ่งเป็นคนต่างด้าวและคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านซึ่งจำเลยเป็นผู้ใหญ่บ้านในขณะนั้น โดยคนต่างด้าวดังกล่าวได้รับอนุญาตให้อยู่ในประเทศไทยชั่วคราว แสดงให้เห็นว่าจำเลยมีเจตนาหลอกลวงเฉพาะคนต่างด้าวกลุ่มดังกล่าวเท่านั้น อันเป็นการจำกัดตัวผู้ถูกหลอกลวงว่าเป็นผู้ใดมิใช่หลอกลวงบุคคลทั่วไป การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิดฐานฉ้อโกงประชาชนตาม ป.อ. มาตรา 343 คงมีความผิดตามมาตรา 341 ตามที่จำเลยให้การรับสารภาพเท่านั้น ซึ่งความผิดดังกล่าวเป็นความผิดต่อส่วนตัว เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏจากคำเบิกความของผู้เสียหายทั้งหกว่าจำเลยได้ชดใช้เงินให้แก่ผู้เสียหายทั้งหกแล้ว และผู้เสียหายทั้งหกไม่ติดใจดำเนินคดีนี้แก่จำเลยอีก ตามสัญญาประนีประนอมยอมความ ดังนี้ สิทธินำคดีอาญามาฟ้องในความผิดฐานดังกล่าวย่อมระงับไปตาม .ป.วิ.อ. มาตรา 39 (2)