คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สมคบคิด

จำเลยที่ 1 ลักตัดสร้อยเจ้าทรัพย์รู้สึกตัวหันมาแย่ง จำเลยที่ 2 เข้ามาเอาสร้อยไปจากจำเลยที่ 1 โดยไม่ได้สมคบกันมาลักทรัพย์นั้น จำเลยที่ 2 ไม่เป็นผิดฐานลักทรัพย์
ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลย 2 คนสมคบกันลักทรัพย์ลงโทษตามมาตรา 293 (11) จำคุกคนละ 1 ปีเพิ่มโทษจำเลยที่ 1 กึ่ง 1 เป็น 1 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ว่าจำเลยที่ 2 ไม่ได้ทำผิดด้วย ให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ตาม ม.288 โทษคงเดิม ปล่อยจำเลยที่ 2 โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงให้ลงโทษจำเลยทั้ง 2 ตามศาลเดิม ศาลฎีการับพิจารณาข้อเท็จจริง

ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันทำร้ายเจ้าทุกข์บาดเจ็บ ทางพิจารณาได้ความว่า เป็นเรื่องวิวาทกันระหว่างเจ้าทุกข์กับจำเลยที่ 1 สองคนเท่านั้นและไม่ได้ความว่าจำเลยที่ 1 ทำร้ายเจ้าทุกข์ฝ่ายเดียว ต้องยกฟ้อง

พฤตติการณ์ที่ถือว่าเป็นการสมคบกันกระทำผิด+มีดนั่งอยู่กับพวกผู้ร้าย+เจ้าทุกข์เดินมา ผู้ร้ายเข้าตีแล้วแย่งเอาสายสร้อย+หนีไปก็วิ่งตามไปด้วยดังนี้ ถือว่าได้สมคบกับผู้ร้ายในการปล้นรายนี้ด้วย

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกับผู้อื่นยักยอกทรัพย์ของหลวง ทางพิจารณาปรากฎว่าจำเลยยักยอกทรัพย์นั้นโดยลำพังตนผู้เดียวก็ลงโทษได้ ไม่เรียกว่า เกินคำขอของโจทก์ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192 วรรค 1 ลักษณะที่ไม่เปนฟ้องเคลือบคลุม

+ทางพิจารณาไม่ปรากฎว่าถูกใช้ให้กระทำความผิดกระทำผิดตามฟ้องแล้วต้องหาว่าเป็นผู้ใช้ก็จะมีความผิดด้วยมิได้ ต้องยกฟ้องเช่นเดียวกัน ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.219

กรณีที่ทำร้ายคน ๆ เดียวกันแต่ไม่ถือว่าเป็นการร่วมมือกันกระทำผิดจึงไม่ต้องรับผิดฐานเป็นตัวการซึ่งกันแลกัน

เมื่อไม่เชื่อข้อเท็จจริงว่าตัวการได้กระทำผิดแล้วก็ต้องปล่อยผู้ที่ถูกฐานสมรู้ไปด้วยโดยไม่ต้องวินิจฉัยข้อเท็จจริงอื่นต่อไป

พฤตติการณ์ที่เป็นฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา
พฤตติการณ์ที่เป็นตัวการด้วยกันไม่ใช่สมรู้อ้าง
ไม่เสนอ

หน้าที่นำสืบ ผู้ใดอ้างว่าได้กระทำโดยป้องกันมีหน้าที่ต้องนำสืบได้+ต่อสู้

เมื่อไม่ปรากฎว่าจำเลยทั้ง 4 คนสมคบกันเพื่อลักทรัพย์แล้วแม้จำเลยคนหนึ่งชักมีดเพื่อต่อสู้เจ้าพนักงานก็ไม่เป็นความผิดฐานปล้น วิธีพิจารณาอาชญาอำนาจศาลอุทธรณ์ ฟ้อง,ตัดสิน คดีที่จำเลยบางคนอุทธรณ์บางคนไม่อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์มีอำนาจตัดสินแก้ ไขบทลงโทษจำเลยผุ้ที่มิได้อุทธรณ์ขึ้นมาให้เบาลงได้อุทธรณ์ขึ้นมาให้เบาลงได้เมื่อเป็นการแก้ไขในลักษณคดี
(เทียบฎีกาที่ 649/2471) ฟ้องโจทก์กล่าวบรรยายความชัดเจนแต่มิได้อ้างบทขอให้ลงโทษจำเลยด้วยศาลก็ตัดสินลงโทษจำเลยตามบทแห่งความผิดที่บรรยายไว้นั้นได้(เทียบฎีกาที่ 630/2474)