คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สินสอด

ชายหญิงแต่งงานกันแล้วอยู่กินด้วยกันฉันสามีภริยานานราว 8 เดือนแต่ไม่ได้จดทะเบียนสมรส ต่อมาเพราะเหตุใดไม่ได้ความหญิงแยกไปอยู่เสียที่อื่น ภายหลังจึงแต่งงานกับชายอื่นเสีย ดังนี้ เมื่อไม่ได้ความว่าฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายผิดในกรณีไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับชายแล้วฝ่ายชายก็จะฟ้องเรียกสินสอดคืนไม่ได้ ตามแบบอย่างฎีกาที่ 269/2488
เงินค่าใช้จ่ายในการแต่งงาน ไม่ถือว่าเป็นค่าใช้จ่ายในการเตรียมการสมรสตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา1439(2) ชายจะฟ้องเรียกไม่ได้ตามแบบอย่างฎีกาที่945/2491

ชายหญิงได้แต่งงานอยู่กินด้วยกันฉันท์สามีภริยา มาช้านาจนกระทั่งมีบุตรโดยต่างฝ่ายต่างสมัครใจที่จะไม่ไปจดทะเบียนสมรสนั้น ถือได้ว่าชายหญิงมีเจตนาเพียงแต่ทำพิธีแต่งงานตามประเพณีและอยู่กินฉันท์สามีภริยาเท่านั้น มิได้ถือเอาการจดทะเบียนสมรสเป็นสำคัญมาแต่แรกเมื่อกรณีเป็นดั่งนี้ ทรัพย์ที่ที่ได้ให้กันโดยเรียกว่า เป็นของหมั้นก็ดีการให้เงินอันเรียกว่าสินสอดก็ดีหาได้ให้ในฐานะเป็นของหมั้นและสินสอดไม่ฉะนั้นแม้จะถือว่ามิได้มีการสมรสกันโดยชอบด้วยกฎหมาย ฝ่ายชายก็เรียกเงินและทรัพย์ที่ให้ไว้ดังกล่าวคืนไม่ได้

ชายหญิงได้แต่งงานอยู่กินด้วยกันฉันสามีภริยา มาช้านานจนกระทั่งมีบุตรโดยต่างฝ่ายต่างสมัครใจที่จะไม่ไปจดทะเบียนสมรสนั้น ถือได้ว่าชายหญิงมีเจตนาเพียงแต่ทำพิธีแต่งงานตามประเพณีและอยู่กินฉันสามีภริยาเท่านั้น มิได้ถือเอาการจดทะเบียนสมรสเป็นสำคัญมาแต่แรก เมื่อกรณีเป็นดั่งนี้ ทรัพย์ที่ที่ได้ให้กันโดยเรียกว่า เป็นของหมั้นก็ดี การให้เงินอันเรียกว่าสินสอดก็ดี หาได้ให้ในฐานะเป็นของหมั้นและสินสอดไม่ ฉะนั้นแม้จะถือว่ามิได้มีการสมรสกันโดยชอบด้วยกฎหมาย ฝ่ายชายก็เรียกเงินและทรัพย์ที่ให้ไว้ดังกล่าวคืนไม่ได้

การฟ้องเรียกเงินสินสอดคืน ไม่ใช่เป็นการเรียกค่าทดแทนตามความหมายแห่ง ป.พ.พ มาตรา 1444 เพราะฉะนั้นจะยกอายุความ 6 เดือนตามบทบัญญัติดังกล่าวขึ้นใช้บังคับไม่ได้

บิดามารดาชายทำสัญญาว่าขอยกสินสอดแลทองหมั้นให้แก่หญิงสิทธิขาด ตั้งแต่วันทำสัญญานั้น ต่อไปจะหย่าร้างกับชายก็ไม่เรียกคืน ครั้นวันแต่งงานชายสินสอดแลทองหมั้นไปให้แก่ฝ่ายหญิงดังนี้ แม้ภายหลังหญิงชายไม่จดทะเบียนสมรส ชายก็เรียกคืนไม่ได้การที่ชายอยู่ในเวลาทำสัญญาแล้วนำสินสอดแลทองหมั้นไปดังนั้น ย่อมปิดปากมิให้ชายเถียงว่าสินสอดแลทองหมั้นเป็นของตน

สิทธิของขายที่จะเรียกคืนสินสอดตาม ป.พ.พ.ม.1436 ในกรณีที่การสมรสไม่สมบูรณ์เพราะขาดการจดทะเบียนนั้นต้องปรากฎว่า หญิงเป็นฝ่ายผิดไม่ยอมจดทะเบียน
อ้างฎีกาที่ 659/87
ชายหญิงสมรสกันโดยไม่ตั้งใจจดทะเบียนนั้น ภายหลังชายจะมาฟ้องเรียกสินสอดคืนไม่ได้.

สิทธิของชายที่จะเรียกคืนสินสอดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1436 ในกรณีที่การสมรสไม่สมบูรณ์เพราะขาดการจดทะเบียนนั้น ต้องปรากฏว่า หญิงเป็นฝ่ายผิดไม่ยอมจดทะเบียน
อ้างฎีกาที่ 659/87
ชายหญิงสมรสกันโดยไม่ตั้งใจจดทะเบียนนั้น ภายหลังชายจะมาฟ้องเรียกสินสอดคืนไม่ได้

ชายหยิงสมรสกันแล้ว +ฝ่ายละเลยไม่ไปจดทเบียนรับว่าเปนความผิดของหยิง+ดังนี้ ขายจะฟ้องเรียกและของหมั้นคืนไม่ได้.
ที่ดินแล้วไส่ชื่อผู้อื่นไนหน้าด้วย ย่อมไม่มีสิทธิขอถอนออก ที่ดินย่อมเปนสิทธิ+จำเลยฟ้องขอไห้สาลสแดงว่า+เจ้าของไนที่ดินแต่ผู้ สาลพิพากสาไห้ที่ดินเปนของโจทและจำเลยคนละครึ่งได้+การนอกประเด็นนอกคำขอ.

ชายหญิงสมรสกันแล้วทั้งสองฝ่ายละเลยไม่ไปจดทะเบียนอันไม่นับว่าเป็นความผิดของหญิงฝ่ายเดียวดังนี้ ชายจะฟ้องเรียกสินสอดและของหมั้นคืนไม่ได้
ซื้อที่ดินแล้วใส่ชื่อผู้อื่นในหน้าโฉนดด้วย ย่อมไม่มีสิทธิขอถอนชื่อผู้นั้นออก ที่ดินย่อมเป็นสิทธิคนละครึ่ง
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลแสดงว่าโจทก์เป็นเจ้าของในที่ดินแต่ผู้เดียว ศาลพิพากษาให้ที่ดินเป็นของโจทก์และจำเลยคนละครึ่งได้ ไม่เป็นการนอกประเด็นนอกคำขอ

ค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูในพิธีสมรสไม่เป็นค่าทดแทนกันจะพึงเรียกจากกันได้ในกรณีย์ผิดสัญญาสมรส
ศาลสั่งในเรื่องหน้าที่นำสืบแล้วเมื่อไม่ปรากฎว่ามีการโต้แย้งไว้ในรายพิจารณาหรือในสำนวนความแล้ว จะยกขึ้นอุทธรณ์ไม่ได
อ้างฎีกาที่ 523/86