คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สุรา

เจ้าของร้านมีหน้าที่ต้องนำสืบถึงสิ่งอากรชั้นใน ที่ตั้งไว้ขายว่าได้ซื้อไว้จากผู้ที่มีอำนาจจะซื้อขายได้ มิฉะนั้นต้องมีความผิด.

เจ้าของร้านมีหน้าที่ต้องนำสืบถึงสิ่งอากรชั้นใน ที่ตั้งไว้ขายว่าได้ซื้อไว้จากผู้ที่มีอำนาจจะซื้อขายได้ มิฉะนั้นต้องมีความผิด

ของอากรชั้นในตามมาตรา 35 พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. 1248 หมายถึงสุราต่าง ๆ ตาม พ.ร.บ.ให้เสียภาษีชั้นใน ความประสงค์ของมาตรา 35 ก็เพื่อจะมิให้เจ้าของร้านซึ่งได้รับอนุญาตแล้ว ซื้อสุราจากผู้ไม่มีอำนาจจะซื้อขายของเช่นนั้น หรือของอากรชั้นใน.
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยได้รับอนุญาตให้เป็นผู้ขายน้ำสุรา จำเลยบังอาจซื้อน้ำสุรามาจำหน่ายหรือขายจากผู้ไม่มีอำนาจจะซื้อขายน้ำสุราเหล่านั้น โดยจำเลยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องโดยไม่มีข้อแก้ตัวอย่างไร ซึ่งเท่ากับรับสารภาพว่า ได้รับอนุญาตให้เป็นผู้ขายน้ำสุราและบังอาจซื้อน้ำสุราอื่นมีชื่อต่าง ๆ ตามที่กล่าวในฟ้องจากผู้ไม่มีอำนาจจะซื้อขายน้ำสุราเหล่านั้น ตรงตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.1248 มาตรา 35 แล้ว

ของอากรชั้นในตามมาตรา 35 พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.1248หมายถึงสุราต่างๆตามพ.ร.บ.ให้เสียภาษีชั้นใน ความประสงค์ของมาตรา 35 ก็เพื่อจะมิให้เจ้าของร้านซึ่งได้รับอนุญาตแล้ว ซื้อสุราจากผู้ไม่มีอำนาจจะซื้อขายของเช่นนั้นหรือของอากรชั้นใน
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยได้รับอนุญาตให้เป็นผู้ขายน้ำสุราจำเลยบังอาจซื้อน้ำสุรามาจำหน่ายหรือขายจากผู้ไม่มีอำนาจจะซื้อขายน้ำสุราเหล่านั้น โดยจำเลยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องโดยไม่มีข้อแก้ตัวอย่างไรซึ่งเท่ากับรับสารภาพว่า ได้รับอนุญาตให้เป็นผู้ขายน้ำสุราและบังอาจซื้อน้ำสุราอื่นมีชื่อต่างๆ ตามที่กล่าวในฟ้องจากผู้ไม่มีอำนาจจะซื้อขายน้ำสุราเหล่านั้น ตรงตามพ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.1248 มาตรา 35 แล้ว

จำเลยได้รับอนุญาตให้ขายสุราที่ผลิตขึ้นในจังหวัดฉะเชิงเทราจำเลยได้ขนเหล้าที่ผลิตจากที่อื่นไม่ใช่ผลิตจากจังหวัดฉะเชิงเทราซึ่งอยู่ในลังวางอยู่บนบาทวิถี จะเอาเข้าร้านนั้น ไม่เป็นการขนสุราจากตำบลหนึ่งถึงอีกตำบลหนึ่งหรือจากจังหวัดหนึ่งถึงอีกจังหวัดหนึ่ง จำเลยจึงไม่มีผิดฐานขนสุรา โดยไม่ได้รับอนุญาต
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานมีสุรา โดยแสดงไม่ได้ว่าซื้อมาจากผู้ที่ควรขายตามมาตรา 4 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2476 กับฐานขนสุราข้ามตำบลตามมาตรา 11, 12 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. 1248 ศาลชั้นต้นลงโทษฐานขนสุราข้ามเขตต์ตามมาตรา 11, 12 จำเลยฝ่ายเดียวอุทธรณ์ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง ดังนี้ โจทก์จะฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยฐานซื้อสุราจากผู้ที่ไม่ควรขายตามมาตรา 4 พ.ร.บ.ภาษีชี้นในแก้ไขเพิ่มเติม 2476 ไม่ได้ เพราะโจทก์ไม่ได้อุทธรณ์ไว้.

จำเลยขนสุรามีปริมาณเกิน 10 ลิตรจากตำบลหนึ่งไปอีกตำบลหนึ่งในจังหวัดเดียวกันย่อมไม่มีความผิดตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. 1248 มาตรา 11-12.
(อ้างฎีกา 667/2490)

ผู้ได้รับอนุญาตให้ทำการค้าสุราซื้อสุราจากผู้ไม่มีอำนาจขาย แม้เป็นสุราของรัฐบาลก็มีความผิด
ข้อเท็จจริงที่จำเลยมิได้ยกขึ้นคัดค้านในชั้นอุทธรณ์นั้น จำเลยจะฎีกาคัดค้านในปัญหาข้อเท็จจริงนั้นไม่ได้

จำเลยมีส่าหมักสุราและแป้งเชื้อสุราไว้เพื่อทำสุรา ในวันเดียวกันและจับได้ในวันเดียวกัน ดังนี้ แสดงว่าเป็นกรรมเดียวละเมิดกฎหมายหลายบท ต้องลงโทษฐานมีเครื่องต้มกลั่นสุราซึ่งเป็นบทหนัก
จำเลยรับว่าได้กระทำผิดหลายกระทง ดังฟ้องโจทก์ แต่รูปคดีตามฟ้องแสดงว่าจำเลยกระทำผิดกรรมเดียว แต่ละเมิดกฎหมายหลายบทดังนี้ ศาลต้องลงโทษตามบทที่หนัก

สุราต่างประเทศที่มิได้ปิดแสตมป์สุราตามกฎหมายนั้นถือว่าเป็นสุราที่เกี่ยวกับการกระทำผิด เป็นสิ่งที่ควรริบได้ตาม มาตรา 20 แห่ง พระราชบัญญัติภาษีชั้นใน

มีสุรารัฐบาลไว้ในครอบครองเกินกว่า 5 ลิตรแม้แสดงไม่ได้ว่าได้ซื้อจากผู้ที่ควรขาย ก็ไม่มีผิด อ้างฎีกาที่854/2486