คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags: อนาถา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 22/2493

การชำระค่าธรรมเนียมฎีกาภายหลังยื่นคำร้องอนาถา: ศาลมีอำนาจอนุญาตได้หากชำระทันภายในอายุความ

โจทก์ยื่นคำร้องขอฎีกาอย่างคนอนาถา แล้วถอนคำร้องเสียโดยจะนำค่าธรรมเนียมมาเสียในภายหลังศาลอนุญาต แล้วโจทก์นำค่าธรรมเนียมมาชำระพ้นกำหนดอายุความฎีกา ดังนี้ศาลย่อมมีอำนาจอนุญาตได้ตามมาตรา 23ฎีกานั้นสมบูรณ์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 597/2486

ค่าธรรมเนียมฎีกาและการขอเป็นอนาถาในชั้นฎีกา ผู้ฎีกาต้องดำเนินการให้ถูกต้อง

แม้ผู้ฎีกาจะได้รับอนุญาตให้ว่าความอย่างคนอนาถาในศาลชั้นต้นในชั้นฎีกาก็ต้องเสียค่าธรรมเนียมฎีกาหรือต้องขอว่าความอย่างคนอนาถา ศาลชั้นต้นรับฎีกาโดยผู้ฎีกามิได้เสียค่าธรรมเนียมและมิได้ขอว่าความอย่างคนอนาถา ศาลฎีกาให้คืนไปจัดการให้ถูกต้องผู้ฎีกาจะขอฎีกาอย่างคนอนาถาเมื่อพ้นอายุความฎีกาไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 527/2486

ฎีกาขาดอายุความจากคำสั่งยกคำร้องขอว่าความอนาถา

โจทก์ยื่นคำร้องขอว่าความอย่างคนอนาถาพร้อมกับฎีกาภายในอายุความ ถ้าศาลสั่งยกคำร้องนั้น จะเสียค่าธรรมเนียมภายหลังวันฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์กว่า 1 เดือนโดยศาลมิได้สั่งขยายระยะเวลาให้ไว้ไม่ได้ ต้องถือว่าฎีกานั้นขาดอายุความแล้ว(อ้างฎีกาที่ 261/2486)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 925/2485

การขอว่าความอย่างคนอนาถาต้องพิจารณาฐานะและโอกาสชนะคดี

การขอว่าความอย่างคนอนาถาชั้นฎีกานั้น. นอกจากจะพิจารณาได้ความว่าจำเลยเป็นคนอนาถาแล้ว. จะต้องพิจารณาว่าคดีของจำเลยมีมูลที่จะชนะได้หรือไม่ด้วย.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 459/2485

การยื่นคำร้องขอว่าความอนาถาหลังศาลตัดสิน และการชำระค่าธรรมเนียมภายในกำหนด

จำเลยแพ้คดีโจทก์ได้ฟังคำพิพากษาศาลชั้นต้นวันที่ 26กุมภาพันธ์. จำเลยยื่นอุทธรณ์ขอว่าความอย่างคนอนาถาในวันที่24 มีนาคม. ศาลสั่งยกคำร้องอนาถาวันที่ 31 มีนาคม.จำเลยนำเงินค่าธรรมเนียมมาเสียในวันที่ 1 เมษายน.ไม่ขาดอายุความ. อ้างคำสั่งคำร้องที่ 38/2478.และฎีกาที่1033/2482.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 197/2485

ค่าธรรมเนียมศาลและการหาประกันในคดีแพ่ง: ผู้แพ้คดีต้องวางค่าธรรมเนียม เว้นแต่คดีอนาถา

ผู้อุทธรณ์ในคดีทุกเรื่องต้องนำเงินค่าธรรมเนียมซึ่งต้องใช้แก่อีกฝ่ายหนึ่งตามคำพิพากษามาวางศาล เว้นแต่ในคดีอนาถา ส่วนการหาประกันแทนเป็นเรื่องทุเลาการบังคับเท่านั้น
ประชุมใหญ่ครั้งที่ 4และ5/2485

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 494/2478

การไต่สวนอนาถา: สิทธิจำเลยในการสืบพยาน และการพิจารณาข้อมูลคดี/ยากจน

ศาลเดิมสั่งเรื่องอนาถาก่อนใช้ประมวลวิธีพิจารณาความแพ่ง คำสั่งนั้นไม่เป็นที่สุดอุทธรณ์ฎีกาได้ไม่ต้องนำปัญหาเรื่องค้างชำระมาบังคับที่จะเป็นที่สุดต้องเป็นคำสั่ง ตาม ม.156 ประมวลวิธีพิจารณาแพ่งนั้นเอง การไต่สวนอนาถาศาลต้องไต่สวนถึงข้อมูลคดีแลข้อยากจนและในการไต่สวนนั้นศาลต้องยอมให้จำเลยนำพะยานมาสืบได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 82/2477

อนาถาต้องพิสูจน์ทั้งฐานะยากจนและคดีมีมูล ศาลเดิมต้องวินิจฉัยทั้งสองประเด็น

อนาถา ก่อนที่ศาลเดิมจะสั่งอนุญาตให้คู่ความอนาถาได้จะต้องได้ความ 2 ข้อ คือ (1) อนาถาจริง (2) คดีมีมูลอาจชนะได้ ถ้าศาลเดิมอนุญาตให้ฎีกาอนาถาโดยสั่งแต่ฉะเพาะในข้ออนาถาอย่างเดียวมิได้สั่งว่าคดีมีมูลหรือไม่แล้ว ต้องย้อนสำนวนให้ศาลเดิมสั่งใหม่ให้ถูกต้องตามวิธีพิจารณา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 578/2477

ผู้มีทรัพย์สินต่างประเทศขอว่าความอย่างอนาถาไม่ได้ แม้ไม่มีทรัพย์สินในสยาม

ผู้ทีมีทรัพย์สมบัติอยู่ต่างประเทศถึงแม้ไม่มีทรัพย์สมบัติอยู่ในประเทศสยามก็ร้องขอว่าความอย่างคนอนาถาไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 7432/2551

อำนาจศาลชั้นต้นพิจารณาคำร้องอนาถา: ไม่เป็นการวินิจฉัยชี้ขาดข้อพิพาท

การพิจารณาสั่งคำร้องขอให้พิจารณาคำร้องขออุทธรณ์อย่างคนอนาถาใหม่ ไม่ว่าจะเป็นการอนุญาตหรือยกคำร้องก็ตาม หาใช่เป็นการวินิจฉัยชี้ขาดข้อพิพาทแห่งคดีไม่ ศาลชั้นต้นโดยผู้พิพากษาคนเดียวจึงมีอำนาจพิจารณาสั่งได้ตามพระธรรมนูญศาลยุติธรรม มาตรา 25 (1)

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags อนาถา

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
อนาถา