คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ฟ้อง

โจทย์ฟ้องว่าจำเลยรับซื้อฝิ่นเถื่อน ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยช่วยชั่งฝิ่นที่เขาเอามาขายถือว่าข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ต้องยกฟ้อง

การสอบสวนตามมาตรา 120 แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญานั้นต้องสอบสวนตามที่ระบุไว้ในประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 2(6) ประกอบด้วยมาตรา 18 การที่ตำรวจได้ทำการสอบสวนตำรวจซึ่งมีพิรุธว่าได้กระทำผิดอาญาในฐานะเป็นกรรมการที่ผู้บังคับบัญชาตำรวจแต่งตั้งนั้น ไม่เป็นการสอบสวนตามมาตรา 120 แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญา

บรรยายฟ้องว่าจำเลยกีดกั้นทางหลวงโดยเอาขวากทิ้งไว้ด้วยเจตนาจะให้เกิดอันตรายแก่สาธารณชนจนมีผู้ถูกบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยปักขวากไว้ในนาของจำเลยเองเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเดินเข้าไปเหยียบย่ำข้าวที่ปลูกไว้ดังนี้ เป็นเรื่องข้อเท็จจริงได้ความต่างกับฟ้องในข้อ+ ต้องยกฟ้องตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192

บรรยายฟ้องมาแต่ว่า จำเลยที่ 1 - 2 - 3 ฝ่ายหนึ่งกับจำเลยที่ 4 - 5 อีกฝ่ายหนึ่งมีอาวุธวิวาททำร้ายกันจนเป็นเหตุให้พวกวิวาททำร้ายกันจนเป็นเหตุให้พวกวิวาทกันบางคนมีบาดเจ็บสาหัสขอให้ลงโทษตาม ม.256,258 แม้ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยคนใดเป็นผู้ทำร้าย ก็ลงโทษจำเลยคนนั้นตามมาตรา 256 ไม่ได้คงลงโทษได้ตามมาตรา 258 เท่านั้น

พฤติการณ์ที่ถือว่าข้อเท็จจริงที่โจทก์นำสืบไม่ต่างกับที่ปรากฎในฟ้อง และเป็นข้อที่โจทก์ประสงค์จะให้ลงโทษ

ข้อเท็จจริงในทางพิจารณาได้ความต่างกับฟ้องนั้นต้องเป็นข้อเท็จจริงอันเป็นประเด็นสำคัญในคดีถ้าไม่สำคัญแล้วศาลก็คงลงโทษจำเลยได้
อ้างฎีกาที่ 1176,1177/2482
ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์จำเลยปฏิเสธและว่าจำเลยกับเจ้าทรัพย์แต่งงานกันแต่ยังมิได้จดทะเบียนสมรส เจ้าทรัพย์รับว่าแต่งงานกับจำเลยจริงและทรัพย์ที่ถูกลักนั้นเป็นของบิดาเจ้าทรัพย์ เมื่อเช่นนี้ปัญหาว่าทรัพย์เป็นของใครถือว่าเป็นสาระสำคัญของคดี ศาลต้องพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์แล้วนำเอาทรัพย์ไปขายให้แก่ผู้มีชื่อ โดยจำเลยรู้อยู่แล้วว่าเป็นของร้ายได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมายดังนี้จะลงโทษจำเลยฐานรับของโจรมิได้

เมื่อตำบลที่เกิดเหตุที่กล่าวในฟ้องต่างกับที่ได้ความตามทางพิจารณาแม้ตำบลทั้ง 2 จะอยู่+ติดต่อกันก็ดี ศาลตัดสินยกฟ้อง

ฟ้องว่าจำเลยทำผิดเมื่อวันที่ 25 มิถุนายน แต่ปรากฎตามคำพะยานโจทก์ว่าทำผิดวันที่ 11 ดังนี้ ต้องถือว่าข้อเท็จจริงที่พิจารณาได้ต่างกับฟ้องต้องยกฟ้อง
พฤตติการณ์ที่ถือว่าศาลไม่อนุญาตให้แก้ฟ้อง
ศาลจะอนุญาตให้แก้ฟ้องหรอืไม่อยู่ในดุลยพินิจของศาล

ประกาศให้บำเหน็จนำจับแก่ผู้กระทำผิดต่อการภาษีอากร 121
จำเลยลักลอบฆ่าโคโดยมิได้รับอนุญาต โจทก์ฟ้องจำเลยกล่าวว่ามีผู้แจ้งความนำจับและในท้ายฟ้องมีคำขอให้ใช้ค่าบำเหน็จนำจับด้วยเมื่อโจทก์มิได้บรรยายฟ้องถึงข้อที่ว่าเงินหลวงที่ต้องออกไปเป็นค่าบำเหน็จเท่าไรหรือว่าได้สัญญาจะให้ค่าบำเหน็จแก่ผู้นำจับอย่างใดแล้ว แม้จำเลยจะรับสารภาพและไม่คัดค้านก็บังคับจำเลยมิได้