คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
จำนอง

การที่ผู้จำนองและผู้รับจำนองถึงแก่ความตายและทายาทของทั้ง 2 ฝ่ายเข้าสวมสิทธิ์เป็นผู้จำนองและผู้รับจำนองต่อไปเช่นนี้ไม่มีลักษณเป็นการแปลงหนี้ตามกฎหมาย
ผู้จำนองตายทายาทของผู้จำนองได้ไปขอโอนรับมฤดกลงนามเป็นเจ้าของในหน้าโฉนดที่ดินที่จำนองแล้วมอบโฉนดให้ผู้รับจำนองยึดถือไว้ต่อไปดังนี้ ถือว่าทายาทของผู้จำนองยอมรับสภาพสิทธิเรียกร้องตามสัญญาจำนอง อายุความย่อมสดุดหยุดลงเป็นโทษแก่ลูกหนี้ ย่อมเป็นโทษแก่ผู้ค้ำประกันด้วยสัญญามีข้อความว่าถ้าแม้ที่ดินราคาไม่พอกับต้นเงินที่รับจำนองไว้ จะยอมใช้ให้จนครบดังนี้ ถือว่าเป็นสัญญาค้ำประกัน

ผู้จำนองชำระเงินให้แก่ผู้รับจำนองแล้ว แต่ไม่ได้จดทะเบียนการชำระหนี้นั้น ผู้จำนองจะยกการชำระหนี้นั้นขึ้นต่อสู้เจ้าหนี้ของผู้รับจำนองไม่ได้
อ้างฎีกาที่ 1034/2479

ทำสัญญาค้ำประกันหนี้จำนองอีกชั้นหนึ่งนั้นย่อใช้ได้ตามกฎหมาย
ผู้ค้ำประกันมีสิทธิที่จะขอให้เจ้าหนี้ซึ่งมีทรัพย์ของลูกหนี้จำนองไว้เป็นประกันเอาชำระหนี้จากทรัพย์สินนั้นก่อนได้
อ้างฎีกาที่ 1313/2480

จำนอง หลักฐานการชำระหนี้การชำระดอกเบี้นในหนี้จำนองนั้น จักต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือ จะนำพะยานบุคคลมาสืบแสดงมิได้

จำนองที่ดินกันแล้วผู้จำนองทำสัญญาพิเศษให้ไว้แก่ผู้รับจำนองว่าถ้าเอาที่ดินจำนองออกขายทอดตลาดได้เงินน้อยกว่าที่ค้างชำระผู้จำนองจะใช้ให้จนครบ สัญญาเช่นนี้ไม่ขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนและไม่จำต้องไปจดทะเบียนต่อเจ้าพนักงานหน้าที่

โจทก์จำเลยเป็นผู้รับมฤดกในที่ดินร่วมกัน จำเลยไปโอนแก้โฉนดใส่ชื่อตนเป็นเจ้าของถือกรรมสิทธิแต่ผู้เดียวโดยโจทก์ไม่ทราบครั้นแล้วก็นำไปจำนองไว้แก่บุคคลที่ 3 ผู้ทำการโดยสุจริตและเสียค่าตอบแทนดังนี้ แม้การโอนแก้โฉนดจะเสียเปล่าใช้ไม่ได้ก็ดี+ทำให้นิติกรรมจำนองกับบุคคลที่ 3 เสียเปล่าไปด้วยไม่ อ้างฎีกาที่ 1076/2480

จำเลยเอาที่ดินซึ่งโจทก์ เป็นเจ้าของร่วมอยู่ด้วยไปจำนองกับเขาไว้โดยโจทก์มิได้รู้เห็นยินยอมด้วย สัญญาจำนองหาผูกพันถึงส่วนกรรมสิทธิของโจทก์ไม่ คงใช้บังคับได้เพียงส่วนของจำเลย

พฤตติการณ์ที่ถือว่า ยังไม่เป็นผิดฐานฉ้อโกง

+มือเปล่านั้นมีได้+เพียงสิทธิครอบครอง+เมื่อผู้ครอบครอง+สิทธิเมื่อใดก็+อันขาดสิทธิเมื่อนั้น

จำเลยไปพูดขอจำนองเรือนและได้รับล่วงหน้าไปบ้างแล้ว ครั้นถึงกำหนดบิดพริ้วไม่ยอมไปทำสัญญาจำนองพูดว่าไม่ใช่เรือนของตน เพียงเท่านี้จำเลยยังไม่มีผิดฐานฉ้อโกง โจทก์ต้องสืบให้ได้ความว่าเรื่อนที่ว่า+จำนองตนนั้นมิใช่ของจำเลยจริง และจำเลยรู้แล้วเอาไปพูดหลอกลวงให้โจทก์หลงเชื่อจึงจะลงโทษจำเลยได้