คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์โดยความผิดของจำเลยไม่ต้องด้วยบทกฎหมายที่โจทก์อ้าง โจทก์มิได้แสดงไว้โดยชัดแจ้งในฎีกาว่า จำเลยควรมีผิดตามบทกฎหมายใด เพราะเหตุใด ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

โจทก์ฟ้องอ้างกล่าวอ้างว่า ได้กู้เงินจำเลยเอานาเป็นประกันเมื่อ 8 ปีมานี้ ซึ่งจำเลยปฏิเสธต่อสู้ว่าโจทก์ได้เคยกู้เงินจำเลยเอานาเป็นประกันตั้งแต่ พ.ศ. 2470 คนละคราวต่างเวลากันมาก ดังนี้ หน้าที่นำสืบตกอยู่แก่โจทก์.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิดเมื่อคืนวันที่ 29 มิถุนายน แต่ทางพิจารณาได้ความตามจำเลยนำสืบว่า เกิดเหตุเมื่อคืนวันที่ 28 มิถุนายน ดังนี้ถือว่า ข้อเท็จจริงทางพิจารณาต่างกับฟ้อง จะลงโทษจำเลยไม่ได้.

ตำรวจสันติบาลจะมีอำนาจสอบสวนได้เพียงไรหรือไม่นั้นต้องเป็นไปตามข้อกำหนดหรือข้อบังคับ อันเป็นข้อเท็จจริงที่จะต้องนำสืบตามกระบวนความ(อ้างฎีกา 921-923/2491)
จำเลยคัดค้านตลอดมาว่าตำรวจสันติบาลไม่มีอำนาจสอบสวน เป็นการสอบสวนที่ไม่ชอบแต่โจทก์หาได้นำสืบหรืออ้างอิงหลักฐานประการใดไม่ ดังนี้ คดีฟังไม่ได้ว่า ได้มีการสอบสวนโดยชอบ ศาลจำต้องยกฟ้อง

ฟ้องเดิมระบุสถานที่เกิดเหตุ แต่คำร้องขอแก้ฟ้องไม่ระบุสถานที่เกิดเหตุ และได้ระบุให้ยกเลิกฟ้องเดิม ข้อที่มีสถานที่เกิดเหตุดังนี้ ต้องถือว่าฟ้องไม่ระบุที่เกิดเหตุต้องยกฟ้อง

ฟ้องเดิมระบุสถานที่เกิดเหตุแต่คำร้องขอแก้ฟ้องไม่ระบุสถานที่เกิดเหตุ และได้ระบุให้ยกเลิกฟ้องเดิม ข้อที่มีสถานที่เกิดเหตุดังนี้ ต้องถือว่าฟ้องไม่ระบุที่เกิดเหตุต้องยกฟ้อง

คดีหาว่าจำเลยใช้ผู้อื่นกระทำผิด ในฟ้องโจทก์มิได้กล่าวให้แน่ชัดว่า จำเลยใช้จ้างวานใครกี่คราวและเมื่อใด อันจะให้จำเลย เข้าใจข้อหาได้ดี ดังนี้ ฟ้องของโจทก์จึงเคลือบคลุมตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 158(5)

ผู้ตายและภรรยาของจำเลยได้หลับนอนกระทำชู้กันที่บ้านเรือนของจำเลย จำเลยได้มาพบผู้ตายกับภรรยาจำเลยนอนกอดกันอยู่ จำเลยได้เรียกภรรยาให้จุดตะเกียง ผู้ตายได้ถือมีดกระโดดแทงจำเลย จำเลยจึงใช้มีดฟันผู้ตายถึงแก่ความตาย ดังนี้ ย่อมฟังได้ว่า จำเลยได้ใช้มีดฟัน เพื่อป้องกันตัวและชื่อเสียงพอสมควรแก่เหตุยังไม่ควรต้องได้รับโทษ

คดีอาญา ผู้เสียหายได้เป็นโจทก์ฟ้องจำเลย ครั้นถึงวันนัด ทนายโจทก์มา แต่ตัวโจทก์ไม่มาและโจทก์ไม่ได้ร้องขอเลื่อนคดี ศาลได้พิพากษายกฟ้อง คดีถึงที่สุดแล้ว อัยยการจะนำคดีมาฟ้องใหม่หาได้ไม่ เพราะในคดีก่อนศาลยกฟ้อง เพราะโจทก์ไม่มีพะยานมาสืบ ซึ่งมีผลเช่นเดียวกับการพิพากษายกฟ้อง โดยโจทก์พิสูจน์ความผิดของจำเลยไม่ได้สมฟ้อง เป็นการพิพากษาเสร็จเด็ดขาดในความผิดซึ่งได้ฟ้องแล้ว สิทธิฟ้องร้องได้ระงับสิ้นไปตาม ป.ม.วิ.อาญา มาตรา 39 (4)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำผิดวันที่ 12 พฤษภาคม 2491 เวลากลางคืน ตรงกับวันขึ้น 5 ค่ำ เดือน 6 พะยานโจทก์เบิกความว่าจำเลยทำผิดเมื่อวันขึ้น 6 ค่ำ เดือน 6 เวลากลางคืนตรงกับวันที่ 13 พฤษภาคม 2491 เวลากลางคืน ดังนี้ ข้อเท็จจริงที่ได้ความตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง จึงต้องยกฟ้อง.