คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
กรรโชก

สมคบกันทำหนังสือปลอมโดยใส่ชื่อผู้อื่นเพื่อจะเอาเงินจากจำเลยคืน. จำเลยจึงทำการสอบสวนได้ความว่าเป็นหนังสือปลอมจึงเรียกเงิน 60 บาทจากผู้เสียหาย มิฉะนั้นจะฟ้องร้องหรือจับส่งอำเภอ. เช่นนี้ ย่อมถือได้ว่าจำเลยมีอำนาจทำได้โดยชอบด้วยกฎหมายและไม่เป็นผิดฐานกรรโชกหรือทำให้เสื่อมเสียอิสระภาพ.

การขู่เข็ญให้เจ้าทรัพย์ส่งทรัพย์ให้ในขณะนั้น. ไม่ใช่เป็นผิดฐานกรรโชกหรือพยายามกรรโชก. เมื่อศาลชั้นต้นมิได้วินิจฉัยข้อกล่าวหาตามฟ้องโจทก์ในข้อใด. ต้องถือว่าศาลชั้นต้นได้ยกข้อหา. เมื่อฝ่ายโจทก์มิได้อุทธรณ์คัดค้านประการใด. ก็ย่อมเป็นอันเด็ดขาดไปเฉพาะข้อหานั้น.

จำเลยที่ 2 เป็นคู่สู้ประมูลกับผู้เสียหาย ๆ ประมูลได้จำเลยได้รู้ว่ามีการนำหลักฐานเท็จไปค้ำประกันในสัญญาประมูล นี้จึงจะจัดการร้องเรียนได้มีการไกล่เกลียและในที่สุดจำเลยได้รับเงินจากผู้เสียหายจำนวนหนึ่งแล้วก็งดการร้องเรียน จำเลยที่ 1 เป็นผู้เข้าไกล่เกลี่ยตามนี้ ดังนี้ไม่เป็นผิดฐานกรรโชก

พูดขู่ให้เขาส่งเงินให้เขาขอผัดไปเอาเงินที่อื่นมาให้ดังนี้เป็นผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิศรภาพไม่ใช่กรรโชก

กรณีที่ถือว่าฟ้องระบุเป็นความผิดฐานกรรโชก และฐานทำให้เสื่อมสเียอิศรภาพศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ส่งตัวจำเลยไปกักกันมีกำหนด 7 ปี จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงได้

แกล้งจัยเขาไมหาว่ากระทำผิดกฎหมายแล้วยังทำร้ายแลเรียกร้องเอาเงิน เจ้าทรัพย์มีความกลัวจึงให้พวกฟ้อไปนำเงินมาให้ดังนี้เป็นผิดฐานกรรโชก

ทำหนังสือขึ้นฉะบับหนึ่งอ้างว่าเป็นของผู้อื่น แล้วเอามาอ่านให้ผู้หนึ่งฟังข้อความในหนังสือนั้นมีว่าให้จัดหาเงินมาให้แก่ผู้ที่ถูกอ้างว่าเป็นเจ้าของหนังสือนั้นมิฉะนั้นจะถูกทำร้ายดังนี้ ต้องมีความผิดฐานปลอมหนังสือ ในเรื่องความผิดฐานกรรโชกนั้นจะต้องเป็นการขู่ให้เขาสัญญาและผู้ถูกขู่จะต้องรับสัญญาว่าจะส่งทรัพย์ให้แก่ผู้ใดผู้หนึ่ง ถ้าผู้ถูกขู่มิได้รับสัญญาอย่างใด ผู้ขู่ก็ยังหามีความผิดฐานกรรโชกไม่

จำเลยสงสัยว่าเขาเป็นผู้ร้ายลักเงินไป จึงถือปืนไปขู่เขาว่า ถ้าไม่ใช้เงินให้จะยิงเสีย เขากลัวจึงรับว่าจะใช้เงินให้ดังนี้มีผิดฐานกรรโชก

เจ้าทรัพย์พูดกับผู้ร้ายว่าถ้าไม่ยอมสัญญาใช้เงินจะฟ้องให้ติดตรางยังไม่มีผิดฐานกันโชก (เทียบฎีกาที่ 791/2470)

การที่ผู้เสียหายทั้งสี่ยินยอมมอบเงินค่าไถ่รถยนต์ของผู้เสียหายทั้งสี่ให้แก่ ว. ผู้รับจำนำ ซึ่งรับจำนำรถยนต์ของผู้เสียหายทั้งสี่รวม 10 คัน ไว้จาก บ. โดยมิชอบ ตามที่ ว. ขู่ผู้เสียหายที่ 1 ถึงที่ 3 ผ่าน อ. ภริยาของ บ. ทางโทรศัพท์เคลื่อนที่ว่า หากผู้เสียหายที่ 1 ถึงที่ 3 ไม่ยอมให้เงินค่าไถ่รถยนต์แก่ ว. ผู้เสียหายที่ 1 ถึงที่ 3 จะไม่ได้รถยนต์ของผู้เสียหายที่ 1 ถึงที่ 3 คืน และ ว. ยังขู่ผู้เสียหายที่ 4 ทางโทรศัพท์เคลื่อนที่ในขณะต่อรองราคาค่าไถ่ว่าถ้าผู้เสียหายที่ 4 ไม่เอาราคานี้ก็ไม่ต้องเอา โดยจะนำรถของผู้เสียหายที่ 4 ไปแยกย่อยเอง ถือเป็นการขู่เข็ญว่าจะทำอันตรายต่อทรัพย์สินดังกล่าวของผู้เสียหายทั้งสี่ จนผู้เสียหายทั้งสี่จำต้องยินยอมจะให้เงินแก่ ว. เป็นค่าไถ่รถยนต์ตามที่ถูกข่มขืนใจ การกระทำของ ว. ย่อมครบองค์ประกอบความผิดฐานกรรโชกแล้ว แม้ผู้เสียหายทั้งสี่จะยังไม่ได้มอบเงินค่าไถ่รถยนต์ให้แก่ ว. จำเลยที่ 1 รับมอบหมายจาก ว. ให้มารับเงินค่าไถ่รถยนต์จากผู้เสียหายทั้งสี่หลังจากนั้น จึงมิใช่เป็นการช่วยเหลือหรือให้ความสะดวกก่อนหรือขณะกระทำความผิดฐานกรรโชก เพราะการกระทำความผิดฐานกรรโชกของ ว. ได้สำเร็จเด็ดขาดไป ทั้งความผิดฐานกรรโชกมิได้มีกฎหมายบัญญัติไว้ให้ผู้เป็นคนกลางติดต่อรับมอบทรัพย์จากการกรรโชกหลังจากการกระทำความผิดสำเร็จ เป็นความผิดที่ต้องรับโทษ จึงไม่อาจลงโทษจำเลยที่ 1 ฐานเป็นผู้สนับสนุนการกระทำความผิดฐานกรรโชกตาม ป.อ. มาตรา 86 ได้