คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ฎีกาไม่รับ

ข้อกฎหมายที่จะยกขึ้นอ้างอิงในฎีกานั้น ต้องเป็นข้อที่ได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วในศาลอุทธรณ์

โจทก์ตั้งทุนทรัพย์ ไว้ในฟ้อง 2,500 บาทมาในชั้นฎีกามีประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง แก้ไขใหม่ว่าทุนทรัพย์ไม่เกิน5,000 บาท ฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้ดั่งนี้ กฎหมายที่แก้ใหม่เป็นวิธีสบัญญัติ ใช้บังคับได้ทันที โจทก์จึงฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้
ศาลอุทธรณ์ไม่จำต้องวินิจฉัยข้อเท็จจริงตามที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยมาเสมอไป หากพยานหลักฐานมีอย่างไรในสำนวนศาลอุทธรณ์ก็วินิจฉัยตามนั้นได้เมื่อมีประเด็น

คดีโจทก์เป็นคดีที่มีทุนทรัพย์ไม่เกิน 5,000 บาท และศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น และโจทก์ยื่นฎีกาเมื่อวันที่ 27 ธันวาคม 2499 ดังนี้ฎีกาของโจทก์จึงเป็นฎีกาที่ต้องห้ามตามความในมาตรา 25 แห่ง พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง (ฉบับที่ 5) พ.ศ.2499 ซึ่งมีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ 12 พฤษภาคม 2499 เป็นต้นไป

โจทก์บรรยายในฟ้องว่า'จำเลยขับรถยนต์แซงรถสามล้อเครื่องแล้วเร่งเครื่องยนต์ขับเพื่อขึ้นหน้าฯ' แต่ครั้นพิจารณาสืบพยานโจทก์โจทก์นำพยานเข้าสืบว่าเห็นแต่สามล้อธรรมดาวิ่งอยู่เยื้องหน้ารถจำเลย'เพียงเท่านี้ไม่ถือว่าข้อเท็จจริงในทางพิจารณาต่างกับคำกล่าวหาในฟ้องของโจทก์รูปคดีจึงเป็นปัญหาข้อเท็จจริงอย่างเดียวเท่านั้นจึงเป็นคดีที่ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218

ศาลชั้นต้นพิพากษว่าจำเลย ผิดก.ม.อาญา ม. 251,59 จำคุก 1 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยผิด ม.249,47,59 แต่คงลงโทษจำคุกจำเลย 1 ปี6 เดือน เท่าเดิม คู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิด กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา251,59
จำคุก 1 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยผิด มาตรา 249,47,59 แต่คงลงโทษจำคุกจำเลย 1 ปี 6 เดือน เท่าเดิมคู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้

ที่พิพาทหลายแปลงอยู่ติดต่อภายในวงอันเดียวกันการที่ศาลชั้นต้นยกฟ้องบางส่วนและให้โจทก์ชนะบางส่วนแต่ศาลอุทธรณ์แก้เป็นให้ยกฟ้องเสียทั้งหมด เช่นนี้เป็นการแก้ไขเล็กน้อย

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่าคนโดยเจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 249,60 ศาลชั้นต้นฟังวาจำเลยยิงขู่ไม่มีเจตนาจะยิงผู้เริ่ม+ จึงพิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ฟังว่าจำเลยมีเจตนาจะยิงผู้เสียหาย แต่ปืนที่ใช้ยิงเป็นปืนทำเองไม่ร้ายแรงกระสุนก็ไม่ร้ายแรง ไม่อาจทำลายชีวิตได้ จึงพิพากษากลับให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามทำร้ายร่างกายตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 254,60 ดังนี้ในข้อหาโจทก์ที่หาว่าจำเลยพยายามฆ่าผู้เสียหายโดยเจตนานั้น ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นว่าจำเลยไม่มีความผิดแล้ว โจทก์จะฎีกาในข้อนี้ไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 219 (อ้างฎีกาที่ 1316/2493)

คดีที่โจทก์ฟ้องขอแบ่งทรัพย์ เมื่อโจทก์ขอถอนคำขอท้ายฟ้องในทรัพย์บางอย่างออกไป เหลือทุนทรัพย์ตามคำขอไปถึง 2,000 บาท เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ให้ยกฟ้องโจทก์ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง
การที่จำเลยคัดค้านสิทธิฎีกาของโจทก์ เพราะต้องห้ามเรื่องทุนทรัพย์นั้นจำเลยจะคัดค้านมาในคำแก้ฎีกาหรือทำเป็นคำร้องก็ใช้ได้ ไม่ทำให้เสียไป เพราะศาลฎีกายกขึ้นวินิจฉัยได้เองอยู่แล้ว
โจทก์ฟ้องขอส่วนแบ่งมรดกของตาที่ฝ่ายจำเลยปกครองแทน แต่ไม่มีการโต้เถียงกันในเรื่องความเป็นญาติ หรือสิทธิของโจทก์ที่จะได้รับมรดกในฐานเป็นญาติของตา คงเถียงกันแต่ว่าโจทก์ยังคงมีสิทธิดังเดิมหรือหมดสิทธิไปแล้ว ดังนี้ถือว่า ไม่เป็นคดีเกี่ยวกับสิทธิในครอบครัว
ฎีกาที่อ้างว่าเป็นข้อกฎหมายอันเกิดจากการโต้เถียงข้อเท็จจริง มิใช่รับข้อเท็จจริงตามศาลอุทธรณ์ ถือว่าเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง

คดีที่โจทก์ฟ้องขอแบ่งทรัพย์ เมื่อโจทก์ขอถอนคำขอท้ายฟ้องในทรัพย์บางอย่างออกไป เหลือทุนทรัพย์ตามคำขอไม่ถึง 2000 บาท เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ให้ยกฟ้อง โจทก์ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง
การที่จำเลยคัดค้านสิทธิฎีกาของโจทก์ เพราะต้องห้ามเรื่องทุนทรัพย์นั้น จำเลยจะคัดค้านมาในคำแก้ฎีกาหรือทำเป็นคำร้องก็ใช้ได้ ไม่ทำให้เสียไปเพราะศาลฎีกายกขึ้นวินิจฉัยได้เองอยู่แล้ว
โจทก์ฟ้องขอส่วนแบ่งมรดกของตาที่ฝ่ายจำเลยปกครองแทนแต่ไม่มีการโต้เถียงกันในเรื่องความเป็นญาติ หรือสิทธิของโจทก์ที่จะได้รับมรดกในฐานเป็นญาติของตา คงเถียงกันแต่ว่า โจทก์ยังคงมีสิทธิดังเดิมหรือหมดสิทธิไปแล้ว ดังนี้ ถือว่า ไม่เป็นคดีเกี่ยวด้วยสิทธิในครอบครัว
ฎีกาที่อ้างว่าเป็นข้อกฎหมายอันเกิดจากการโต้เถียงข้อเท็จจริง มิใช่รับข้อเท็จจริงตามศาลอุทธรณ์ ถือว่าเป็นฎีกาในข้อเท็จจริง