คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ผู้ประกอบการ

บริษัทจำเลยและห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคลยู่ฮงจั่นเซ่งเฮง ได้ร่วมกันทำทัณฑ์บนให้ไว้ต่อกรมศุลกากรโจทก์ว่าจะใช้ถุงกระดาษที่บริษัทจำเลยสั่งเข้ามานั้นบรรจุผลิดภัณฑ์ภายใน 1 ปี เมื่อห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคลยู่ฮงจั่นเซ่งเฮงได้ใช้ถุงกระดาษเพื่อกิจการนั้นไปบางส่วนแล้ว ก็เลิกกิจการค้าไป บริษัทจำเลยจึงได้ให้บริษัทไทวาเทรดดิ้งจำกัดผู้ประกอบอุตสาหกรรมใช้ถุงกระดาษนั้นบรรจุผลิตภัณฑ์ส่งไปจำหน่ายยังต่างประเทศแทนภายในกำหนด 1 ปีตามทัณฑ์บน การที่บริษัทจำเลยจัดให้มีการกระทำตามทัณฑ์บนได้และในทัณฑ์บนก็ไม่มีข้อความใดห้ามไม่ให้ผู้อื่นนอกจากผู้ทำทัณฑ์บนเป็นผู้ส่งออก เช่นนี้ จะว่าจำเลยทำผิดทัณฑ์บนหาได้ไม่

พระราชบัญญัติควบคุมกิจการค้าขายอันกระทบถึงความปลอดภัยหรือผาสุกแห่งสาธารณชน พ.ศ.2471 มาตรา 7 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติควบคุมกิจการค้าขายอันกระทบถึงความปลอดภัยหรือผาสุกแห่งสาธารณชน(ฉบับที่ 3) พ.ศ.2489 มาตรา 3 นั้น มุ่งประสงค์จะลงโทษผู้ประกอบกิจการประกันภัยโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นการเฉพาะตัว ผู้กระทำผิดจะต้องเป็นผู้ประกอบกิจการประกันภัยเอง ผู้การทำการเพียงเป็นตัวแทนหรือนายหน้าไม่มีความผิด เมื่อจำเลยเป็นแต่เพียงตัวแทนหรือนายหน้าหาลูกค้าเท่านั้น โจทก์จะฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามบทกฎหมายดังกล่าวไม่ได้
(ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 23/2507)

ตามมาตรา 7 แห่งพระราชบัญญัติควบคุมกิจการค้าอันกระทบถึงความปลอดภัยหรือผาสุกแห่งสาธารณชน พ.ศ.2471 (แก้ไขโดยพระราชบัญญัติควบคุมกิจการค้าอันกระทบถึงความปลอดภัยฯ(ฉบับที่ 3)พ.ศ.2499 มาตรา 3) นั้น ผู้กระทำผิดจะต้องเป็นผู้ประกอบกิจการประกันภัยเอง หาใช่เป็นแต่เพียงตัวแทนหรือนายหน้าเท่านั้นไม่ โจทก์จะฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยซึ่งเป็นเพียงนายหน้า ตามบทกฎหมายดังกล่าวนั้นไม่ได้

จำเลยเป็นแต่เพียงลูกจ้างขับรถยนต์ซึ่งรับจ้างบรรทุกคนโดยสารและบรรทุกของเพื่อสินจ้าง ย่อมจะถือว่าจำเลยเป็นผู้ประกอบการขนส่งตามมาตรา 10 แห่งพระราชบัญญัติการขนส่ง พ.ศ.2497 ไม่ได้(ประชุมใหญ่ ครั้งที่12/2506)

การที่จำเลยผู้ได้รับอนุญาตตั้งโรงงานแปรรูปไม้และค้าไม้แปรรูปคราวละ 1 ปี นับแต่วันต้นปีถึงวันสิ้นปี ได้ยื่นขอต่ออายุใบอนุญาต และทางราชการได้อนุญาตมาเลยเวลาไปหลายเดือนนั้น หากได้รับอนุญาตให้ต่อได้เต็มปีและไม่ใช่ความผิดของจำเลยแล้วการที่จำเลยตั้งโรงงานแปรรูปไม้และแปรรูปไม้ในระหว่างรอใบอนุญาตก็ย่อมไม่มีความผิด

พ.ร.บ.การค้าข้าว 2489(ฉบับที่ 1) มาตรา 9 ที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) มาตรา 5 เป็นเรื่องบัญญัติถึงผู้ประกอบการค้า หาได้บัญญัติถึงบุคคลทั่วไปที่ทำการค้าเป็นครั้งคราว โดยมิได้ขออนุญาตเป็นผู้ประกอบการค้าข้าวไม่ จึงมีผลเท่ากับว่า ข้อความที่บัญญัติในมาตรา11 เป็นข้อยกเว้นสำหรับผู้ประกอบการค้าข้าว ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 9
เรือที่ใช้เป็นพาหนะขนข้าวเปลือกไปแลกกับบุคคลอื่นไม่ใช่สิ่งที่บรรจุ ไม่ริบ

ผู้ประกอบกิจการค้าซึ่งต้องเสียภาษีโรงค้ามิใช่ฉะเพาะป้าย ไม่ทำบัญชีตามที่รัฐมนตรีประกาศนั้นหากประกอบกิจการค้ามาก่อนรัฐมนตรีประกาศ ไม่มีบทมาตราใน พ.ร.บ. การบัญชีบัญญัติว่า เป็นความผิด
การไม่ทำบัญชีเสียเลยนั้นไม่ถือว่าเป็นการละเว้นลงรายการตามมาตรา 19

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานไม่ทำบัญชีตามพระราชบัญญัติการซื้อน้ำตาล แต่โจทก์ไม่ได้ระบุไว้ในฟ้องว่า จำเลยเป็นผู้ประกอบการ ผู้นำเข้า หรือผู้รวบรวม อันจะแสดงให้เห็นว่าจำเลยมีหน้าที่ต้องทำบัญชีดังนี้ ต้องยกฟ้องโจทก์
อ้างฎีกาที่ 527/2488
ผู้พิพากษารับรองฎีกาไว้ก่อนคู่ความฎีกาก็ได้

จำเลยเป็นผู้ประกอบการค้าขายมีเหรียญกษาปณ์เป็นเงิน 80บาท 90 สตางค์ แต่เป็นชนิดราคา 20 สตางค์และต่ำกว่าเพียง 26 บาท 90 สตางค์ไม่มีความผิด และไม่ถือว่าค้าเหรียญกษาปณ์. อ้างฎีกาที่ 782/2486

ผู้ได้รับมอบฉันทะตามทางราชการให้ทำการค้าขายน้ำสุราแทนผู้รับอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายสุรานั้น. ถือว่ามีหน้าที่ทำการอย่างผู้ค้าขายน้ำสุราตามกฎหมายต้องเรียกว่าเป็นผู้ค้าขายน้ำสุราตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน. เมื่อมีน้ำสุราเปลี่ยนแปลงไว้ในพิทักษ์ควบคุมดูแลและครอบครองโดยมิได้รับอนุญาต. ก็มีความผิดตามข้อบัญญัติมาตรา 9 พระราชบัญญัติภาษีชั้นใน. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 17/85.