คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
หมดอายุ

ผู้ประกอบการขายยาคงประกอบการขายยาต่อไป เมื่อสิ้นอายุใบอนุญาตฉะบับเดิมแล้วโดยยังมิได้ร้องขอต่อใบอนุญาตใหม่ คือว่าเป็นการประกอบการขายยาโดยมิได้รับอนุญาต แม้ภายหลังจะได้ร้องขอต่อใบอนุญาตได้แล้ว ก็ไม่มีผลย้อนหลังลบล้างความผิดที่ประกอบการขายยาโดยไม่ได้รับอนุญาต ให้เป็นการขายโดยได้รับอนุญาตได้.

ผู้ประกอบการขายยาคงประกอบการขายยาต่อไป เมื่อสิ้นอายุใบอนุญาตฉบับเดิมแล้วโดยยังมิได้ร้องขอต่อใบอนุญาตใหม่ ถือว่าเป็นการประกอบการขายยาโดยมิได้รับอนุญาต แม้ภายหลังจะได้ร้องขอต่อใบอนุญาตได้แล้ว ก็ไม่มีผลย้อนหลังลบล้างความผิดที่ประกอบการขายยาโดยไม่ได้รับอนุญาต ให้เป็นการขายโดยได้รับอนุญาตได้

พระราชกฤษฎีกาที่รัฐบาลอาศัยอำนาจออกใช้โดยอาศัยพระราชบัญญัติมอบอำนาจให้รัฐบาลในภาวะคับขันนั้น จะใช้บังคับเป็นกฎหมายได้แต่เฉพาะระหว่างเวลาที่มอบอำนาจให้ในภาวะคับขันเท่านั้น
เมื่อมีพระราชบัญญัติยกเลิกพระราชบัญญัติมอบอำนาจให้รัฐบาลในภาวะคับขันนั้นแล้ว พระราชกฤษฎีกาที่อาศัยอำนาจก็สิ้นผลบังคับตามกฎหมาย
การกระทำซึ่งเป็นผิดตามกฎหมายที่ใช้อยู่ในขณะกระทำผิดแต่ไม่มีผิดตามกฎหมายที่จะลงโทษขณะที่ศาลพิจารณา ต้องใช้กฎหมายที่เป็นคุณแก่จำเลยตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 8

เช่ากันโดยไม่มีกำหนดเวลานั้น แม้ผู้ให้เช่าบอกกล่าวให้ผู้เช่าออกจากทรัพย์ที่เช่าเป็นระยะเวลาสั้นกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้ผู้เช่าก็ยังไม่จำต้องออก แต่เมื่อครบกำหนดบอกกล่าวตามที่กฎหมายกำหนดไว้แล้วก็ต้องออก
เมื่อสิ้นสัญญาเช่าแล้ว ผู้เช่าครองทรัพย์อยู่ ก็เป็นการอยู่โดยละเมิด ต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายให้เจ้าของทรัพย์

เช่ากันโดยไม่มีกำหนดเวลานั้น แม้ผู้ให้เช่าบอกกล่าวให้ผู้เช่าออกจากทรัพย์ที่เช่าเป็นระยะเวลาสั้นกว่าที่กฎหมายกำหนดไว้ ผู้เช่าก็ยังไม่จำต้องออก แต่เมื่อครบกำหนดบอกกล่าวตามที่กฎหมายกำหนดไว้แล้วก็ต้องออก
เมื่อสิ้นสัญญาเช่าแล้ว ผู้เช่าครองทรัพย์อยู่ก็เป็นการอยู่โดยละเมิดต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายให้เจ้าของทรัพย์

สัญญาซึ่งไม่มีข้อความอันเกี่ยวกับการระงับข้อพิพาทย่อมไม่ใช่สัญญาปราณีประนอมยอมความ
เมื่อพ้นกำหนดไถ่ถอนการขายฝากแล้ว คู่สัญญามาทำสัญญากันว่าผู้ขายยอมโอนที่ให้เป็นสิทธิแก่ผู้ซื้อ และผู้ซื้อยอมให้ผู้ขายซื้อคืนได้ เมื่อผู้ขายมาฟ้องขอซื้อคืน ผู้ซื้อต่อสู้ว่าผู้ขายผิดสัญญาดังนี้ ศาลบังคับให้ผู้ขายชนะคดี โดยถือว่าเป็นคำมั่นจะซื้อขาย

โจทก์ได้มีหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่ากับจำเลยล่วงหน้า 1 เดือนแล้วจำเลยยังไม่ออกจากห้องเช่า และได้ให้ค่าเช่าแก่โจทก์สำหรับเดือนต่อมาโดยโจทก์ไม่ออกใบรับเงินให้และฟ้องขับไล่ ดังนี้ สัญญาเช่านั้นย่อมระงับจำเลยไม่มีสิทธิอยู่ในห้องเช่าต่อไป

จำเลยใช้ตั๋วรถไฟที่หมดอายุ+โดยสารรถไฟมา ต้อง+ว่าจำเลยโดยสารรถไฟโดยไม่มีตั๋ว เปนการฝ่าฝืนบังคับของผู้บัญชาการ+มีผิดตามกฎหมายข้าง+

คำร้องของผู้ร้องทั้งสามที่ขอให้ศาลมีคำพิพากษาหรือคำสั่งให้เพิกถอนมติที่ประชุมใหญ่วิสามัญ ที่ลงมติแต่งตั้งผู้คัดค้านเป็นผู้จัดการนิติบุคคลอาคารชุด ให้แก้ไขมติดังกล่าวเป็นลงมติแต่งตั้งให้ผู้ร้องที่ 3 เป็นผู้จัดการนิติบุคคลอาคารชุด และให้มีคำสั่งให้เจ้าพนักงานที่ดินกรุงเทพมหานคร สาขาพระโขนง ไม่รับจดทะเบียนแต่งตั้งผู้คัดค้านเป็นผู้จัดการนิติบุคคลอาคารชุดนั้นเป็นเรื่องเดียวเกี่ยวกับการลงมติแต่งตั้งผู้จัดการนิติบุคคลอาคารชุด แม้จะขอให้ศาลมีคำสั่งหลายอย่างดังกล่าวมา แต่ก็ถือเป็นเรื่องเดียวกันทั้งหมด เมื่อศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นว่าวาระการดำรงตำแหน่งเป็นผู้จัดการนิติบุคคลอาคารชุดตามมติที่ประชุมที่ผู้ร้องทั้งสามขอให้เพิกถอนได้สิ้นสุดลงไปแล้วและมีการประชุมใหญ่วิสามัญประจำปีครั้งใหม่ลงมติแต่งตั้งผู้จัดการนิติบุคคลอาคารชุดตามวาระการดำรงตำแหน่งครั้งใหม่แล้ว จึงไม่มีประโยชน์ที่จะต้องวินิจฉัยเกี่ยวกับมติเดิมว่าชอบหรือไม่ชอบและควรเพิกถอนหรือไม่ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นสมควรยกคำร้อง ถือว่าเป็นการวินิจฉัยคำขอตามคำร้องครบถ้วนแล้ว ไม่จำต้องวินิจฉัยในสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์อีก
แม้ พ.ร.บ.อาคารชุด พ.ศ.2522 มิได้กำหนดให้มีการขอให้เพิกถอนมติที่ประชุมใหญ่เจ้าของร่วมอันผิดระเบียบไว้ก็ตาม แต่ตามข้อบังคับนิติบุคคลอาคารชุด ข้อที่ 32 ระบุว่า "ให้นำบทบัญญัติว่าด้วยการประชุมใหญ่อันเป็นบทบัญญัติในหมวดและส่วนที่เกี่ยวกับการประชุมใหญ่ผู้ถือหุ้นของบริษัทจำกัดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาใช้กับการประชุมใหญ่เจ้าของร่วมโดยอนุโลมเท่าที่ไม่ขัดหรือแย้งกับข้อบังคับนี้" และตาม ป.พ.พ. มาตรา 1195 อันเป็นบทบัญญัติในหมวดและส่วนที่เกี่ยวกับการประชุมใหญ่ของบริษัทจำกัดได้บัญญัติว่า "ถ้าการประชุมใหญ่นั้นได้นัดเรียกหรือได้ประชุมกันหรือได้ลงมติฝ่าฝืนต่อกฎหมายหรือข้อบังคับของบริษัท กรรมการหรือผู้ถือหุ้นมีสิทธิร้องขอให้ศาลเพิกถอนมติของที่ประชุมใหญ่อันผิดระเบียบนั้น" ดังนั้นผู้ร้องทั้งสามจึงมีสิทธิยื่นคำร้องคดีนี้ได้ แต่เมื่อข้อเท็จจริงได้ความว่า มติที่ประชุมใหญ่ของนิติบุคคลอาคารชุดที่ผู้ร้องทั้งสามขอให้เพิกถอนนั้นไม่มีประโยชน์อีกต่อไปเพราะหมดวาระการดำรงตำแหน่งของผู้จัดการตามมตินั้นแล้ว คดีก็ไม่จำต้องวินิจฉัย ศาลชอบที่จะยกคำร้องขอเพิกถอนมตินั้นได้ทันที

ศาลล้มละลายกลางมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ของจำเลยเด็ดขาดทำให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์แต่เพียงผู้เดียวมีอำนาจในการจัดการทรัพย์สินของลูกหนี้ตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย พ.ศ.2483 มาตรา 22 แต่คำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ดังกล่าวไม่กระทบถึงสิทธิของผู้ร้องซึ่งเป็นเจ้าหนี้มีประกันในการที่จะบังคับชำระหนี้เอาแก่ทรัพย์สินอันเป็นหลักประกัน ตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย พ.ศ.2483 มาตรา 110 วรรคสาม การที่ผู้ร้องมิได้ดำเนินการบังคับคดีจนล่วงเลยระยะเวลาที่ ป.วิ.พ. มาตรา 271 กำหนดไว้ผู้ร้องย่อมหมดสิทธิในการบังคับคดีในมูลหนี้ตามคำพิพากษาดังกล่าวแต่ผู้ร้องก็ยังมีสิทธิจะได้รับชำระหนี้ในฐานะผู้รับจำนองตาม ป.พ.พ. มาตรา 745 ในหนี้จำนองพร้อมด้วยดอกเบี้ยที่ค้างชำระเป็นเวลา 5 ปี ผู้ร้องจึงมีสิทธิขอให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ยึดทรัพย์จำนองของจำเลยออกขายทอดตลาดนำเงินมาชำระหนี้แก่ผู้ร้องได้