คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags: เรือ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 961/2484

กรรมสิทธิ์ในเรือ - การยืมใช้ - ความรับผิดชอบทางอาญา - การส่งคืนของกลาง

เรื่องของกลางเป็นของผู้ร้องให้จำเลยยืมไปจับปลาจำเลยใช้บรรทุกของหนีภาษีเข้ามาในราชอาณาจักร์ไทยจนถูกจับลงโทษ ผู้ร้องมิได้เกี่ยวข้องในการกระทำผิดด้วย ขอรับของกลางคืนได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 6/2484

การนำเรือขนาดเล็กออกนอกราชอาณาจักรโดยไม่แจ้งเจ้าพนักงาน ไม่ถือเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.ศุลกากร หากไม่มีสินค้าหรืออับเฉา

การที่จำเลยเอาเรือลิจงกว้าง 1 วายาวราว 5 วา และไม่ได้บรรทุกสินค้าอย่างใดหรือมีอับเฉาออกไปนอกราชอาณาจักรโดยไม่มีใบปล่อยเรือและแจ้งต่อเจ้าพนักงานดั่งนี้ยังไม่เป็นผิดตามมาตรา 49 แห่ง พ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ.2469

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 172/2484

เรือที่ใช้ขนของหนีภาษี ไม่ถือเป็นทรัพย์สินของผู้กระทำผิด จึงไม่ริบได้

เรือที่ใช้บรรทุกของหนีภาษีเป็นของผู้อื่นซึ่งมิได้รู้เห็นในการหนีภาษีด้วยนั้นจะรีบไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 405/2482

สิทธิบังคับจำนองเรือและการคิดค่าเช่า: ผู้แพ้คดีในที่สุด

โจทก์ฟ้องจำเลยว่าได้รับจำนองเรือไว้จากบุคคลภายนอกเป็นประกันหนี้ต่างกัน 3 รายรวม 52000 บาท จำเลยได้รับโอนเรือนั้นมา จึงขอให้จำเลยส่งเรือมาขายทอดตลาดใช้หนี้และให้จำเลยใช้ค่าเช่าเรือด้วยคดีถึงที่สุด ศาลพิพากษาให้โจทก์บังคับจำนองเอาจากเรือได้ 9000 บาทและให้จำเลยใช้ค่าเช่าเรือด้วยดังนี้ ต้องถือว่าจำเลยเป็นผู้แพ้คดีในที่สุด ซึ่งจะต้องเสียค่าธรรมเนียม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 369/2482

อำนาจทางปกครองในการยึดใบอนุญาตเรือ: การไต่สวนไม่จำเป็นต้องเป็นไปตามวิธีพิจารณาอาญา

+ได้แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2477 ม.3 นั้น ไม่จำต้องปฏิบัติทำนองเดียวกับการไต่สวนมูลฟ้องของศาลกล่าวคือทำการไต่สวนลับหลัง+ถูกกล่าวหาก็ได้
+ถูกยึดใบอนุญาตควบคุมเรือนำคดีมาฟ้องต่อศาลตาม มาตรา 292 ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 345/2482

การชนเรือและการประมาทเลินเล่อของคู่กรณี ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยถูกต้องตามกฎหมาย

เรือยนตร์ที่โจทก์โดยสานกับเรือยนตร์ของจำเลยเกิดโดนกันขึ้น โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายจากจำเลยดังนี้ จะยกมาตรา 437 บังคับให้จำเลยนำสืบมิได้
อ้างฎีกาที่ 1199/2473

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1215/2482

ความประมาทเลินเล่อของผู้ควบคุมเรือทั้งสองฝ่าย และโอกาสหลีกเลี่ยงภัยทำให้โจทก์ไม่มีสิทธิเรียกร้องค่าเสียหาย

เรือโจทก์จำเลยโดนกันเสียหาย ซึ่งเกิดขึ้นโดยตรงจากความประมาทเลินเล่อของผู้ควบคุมเรือทั้งสองฝ่ายแต่ฝ่ายโจทก์มีโอกาศครั้งสุดท้ายที่จะหลีกเลี่ยงการโดนกันเสียได้ แต่หาได้หลีกเลี่ยงไม่นั้น โจทก์จะมาฟ้องเรียกค่าเสียหายไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 734/2481

ความประมาทเลินเล่อจากการใช้สายลวดถือท้ายเรือ: จำเลยไม่ต้องรับผิด

พฤตติการณ์ที่ไม่ถือว่าจำเลยมีความประมาทเลินเล่อตามกฎหมาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 393/2480

การครอบครองเรือโดยอาศัยอำนาจผู้อื่นไม่ทำให้ได้กรรมสิทธิ แม้เวลาผ่านไปนาน และอายุความฟ้องเรียกคืนทรัพย์

เมื่อศาลเห็นสมควรจะเรียกอะไรมาเป็นพะยานหลักฐานเพื่อประกอบพิจารณาคดี ก็อยู่ในอำนาจของศาลที่จะกระทำได้ การครอบครองทรัพย์สินโดยอาศัยอำนาจของผู้อื่นแม้จะเป็นเวลานานเท่าใดก็ไม่ได้กรรมสิทธิ
อายุความฟ้องเรียกทรัพย์ที่เช่าคืนมีกำหนด 10 ปี

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 810/2479

เรือบรรทุกข้าวไม่ใช่ที่อยู่อาศัยถาวร การลักทรัพย์บนเรือไม่ถือเป็นการลักทรัพย์จากท่าเรือ

เรือฉลอมสำหรับบรรทุกข้าวโดยมีคนนอนอยู่เป็นบางครั้งบางคราวยังไม่เรียกว่าเป็นที่อาศัยตาม ม.6(14) แต่ถ้ามีคนอยู่ประจำจริง ๆ แล้วก็อาจเรียกว่าเป็นที่อาศัยได้ ลักทรัพย์บนเรือที่จอดอยู่ที่ท่าเรือยังไม่มีผิดตาม ม.294(3) ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.222 ถ้าคดีมีปัญหากฎหมายในการวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายนั้น ศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัยมาแล้วจากพะยานหลักฐานในสำนวน

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags เรือ

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เรือ