คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สืบพยาน

โจทฟ้องว่าจำเลยทำผิดคืนวันที่ 20-21 และวงเล็บว่าตรงกับขึ้น 14 ค่ำ จำเลยรับสารภาพแต่เปนคดีอุกฉกรรจ์ โจทนำพยานมาสืบว่าจำเลยทำผิดคืนวันขึ้น 14 ค่ำ ซึ่งตรงกับคืนวันที่ 21-22 และจำเลยเข้าไจข้อหาดีดังนี้ ไม่ถือว่าทางพิจารนาต่างกับฟ้อง ลงโทสได้.

ถ้าคู่ความที่ต้องนำพยานมาสืบภายหลังมิได้ถามค้านพยานของคู่ความฝ่ายที่นำสืบก่อน เสียในเวลาที่พยานเบิกความตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 89 วรรคแรก ต่อมากลับนำพยานของตนมาสืบถึงข้อความดังกล่าวนั้น เช่นนี้คู่ความฝ่ายที่สืบพยานก่อนต้องคัดค้านเสียตาม มาตรา 89 วรรคสองมิฉะนั้นศาลรับฟังคำพยานนั้นได้ แม้ผู้ร้องจะได้กรรมสิทธิ์ในทรัพย์ที่พิพาทโดยเสียค่าตอบแทนและมีการโอนทะเบียนโดยมีการโฆษณาก่อนโอนแล้วก็ตาม หากผู้ร้องรู้ว่าจะทำให้โจทก์เสียเปรียบก็เป็นการฉ้อฉลโจทก์ศาลต้องยกคำร้องขัดทรัพย์ของผู้ร้อง

ยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องเมื่อสืบพยานโจทก์ 2 ปากแล้วโดยไม่มีเหตุอันควรศาลย่อมไม่อนุญาตให้แก้ (อ้างฎีกา774/2481)

ข้อความไนสัญญามีว่า จำเลยทำสัญญาซื้อข้าวเหนียวกล้องไหย่ซึ่งจำเลยไห้การโต้แย้งว่า ข้าวที่โจทส่งไห้จำเลยไม่ถูกต้องชนิดไนสัญญา ข้าวเหนียวชนิดตามสัญญาคือข้าวเหนียวกล้องหย่างดีชนิดสีครั้งเดียว ไม่ต้องขัดมัน ดังนี้ถือว่าเปนข้อเท็ดจิงที่จำเลยนำสืบ ได้หาไช่เปนการสืบเพิ่มเติมหรือแก้ไขข้อความไนสัญญาไม่แต่เปนการสืบอธิบายความหมายพิเสสแห่งถ้อยคำ

การขอแก้ฟ้องเมื่อสืบพยานโจทก์หมดแล้วและสืบตัวจำเลยอีก 1 ปากเช่นนี้ ต้องแสดงเหตุอันควรในการขอแก้นั้น ขอแก้ฟอ้งเพียงแต่กล่าวว่าฟ้องโจทก์คลาดเคลื่อนเพราะเหตุใดโจทก์ไม่ได้กล่าว ถือว่าขอแก้โดยไม่มีเหตุอันควร

โจทฟ้องว่าจำเลยชิงทรัพย์ภรรยา สาลชั้นต้นงดสืบพยานโจทจำเลย แล้วตัดสินยกฟ้องโจทโดยไม่วินิจฉัยถึงควาามผิดสถานทำร้ายร่างกายเช่นนี้ สาลสูงมีอำนาดย้อนสำนวนไปไห้สาลล่างสืบพยานไนข้อหาถานทำร้ายร่างกายแล้วพิพากสาไหม่ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยชิงทรัพย์ภรรยา ศาลชั้นต้นงดสืบพยานโจทก์จำเลย แล้วตัดสินยกฟ้องโจทก์โดยไม่วินิจฉัยถึงความผิดฐานทำร้ายร่างกายเช่นนี้ ศาลสูงมีอำนาจย้อนสำนวนไปให้ศาลล่างสืบพยานในข้อหาฐานทำร้ายร่างกายแล้วพิพากษาใหม่ได้

เอกสารที่ยื่นต่อสาลเพื่อไห้โจทตรวจดูพายหลังเมื่อสืบพยานโจทเส็ดแล้ว ย่อมเปนการฝ่าฝืนตาม ป.ว.พ.มาตรา 90 และไม่มีเหตุเพียงพอที่จะรับฟังได้

เอกสารที่ยื่นต่อศาลเพื่อให้โจทก์ตรวจดูภายหลังเมื่อสืบพยานโจทก์เสร็จแล้ว ย่อมเป็นการฝ่าฝืนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 90 และไม่มีเหตุเพียงพอที่จะรับฟังได้

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่วัด จำเลยต่อสู้ว่าที่พิพาทไม่ใช่ของวัดหรือของพระครูโสร์ แต่เป็นของจำเลยเช่นนี้ ไม่ถือว่าจำเลยหลงข้อต่อสู้
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย จำเลยอ้างกรรมสิทธิ์ การที่โจทก์สืบพยานว่าที่เป็นของวัดและวัดได้มาอย่างไรนั้นเป็นการสืบไม่นอกฟ้องนอกประเด็นแต่อย่างใด