คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ฟ้องร้อง

ฟ้องฐานชิงทรัพย์ ไม่ปรากฏว่าพนักงานสอบสวนได้แจ้งข้อหาใน+นี้ให้จำเลยทราบ ต้องถือว่ายังไม่มีการสอบสวนในความผิดนั้นพนักงานอัยยการจึงไม่มีสิทธิฟ้องจำเลยในข้อหาข้อนี้ ศาลชั้นต้นลงโทษ 2 กะทงตามมาตรา 298,299,60 รวมกะทงลงโทษจำคุก 4 ปีศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตามมาตรา 299,60 กะทงเดียว จำคุก 2 ปี ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ใน+

สัญญากู้เดิมสมบูรณ์ ต่อมาผู้ให้กู้เรียกเอาดอกเบี้ยเกินอัตรา แต่ผู้กู้ไม่ยอมให้ดังนี้ไม่ถือว่าผู้ให้กู้มีความผิด ไม่ถือว่าผู้กู้เป็นผู้เสียหายอันจะฟ้องร้องได้.

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยมีกระบือซึ่งไม่มีตั๋วรูปพรรณไว้ในครอบครองโดยแสดงให้เห็นความบริสุทธิ์ไม่ได้ว่าตนเป็นเจ้าของหรือได้มาโดยสุจริต. โดยโจทก์มิได้บรรยายถึงขนาดหรือลักษณะของกระบืออันเป็นองค์สำคัญที่จะเป็นความผิดตามมาตรา 21. ย่อมเป็นฟ้องที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายอันจะพึงรับไว้พิจารณา.

ส่วนของปืนที่จะถือได้ว่าเป็นอาวุธปืนตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯ มาตรา 4ข้อ 1 นั้นต้องเป็นส่วนใดส่วนหนึ่งที่ไม่ชำรุด เมื่อมีไว้เป็นผิดตามมาตรา 52 ถ้าเป็นส่วนที่ชำรุดเป็นผิดตามมาตรา 57 โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีอาวุธปืนโดยมิได้รับอนุญาต จำเลยรับสารภาพแต่แถลงว่าเป็นปืนชำรุดใช้ยิงไม่ได้เมื่อโจทก์จำเลยไม่สืบพะยานก็ต้องฟังว่าจำเลยมีอาวุธปืนชำรุด

ในคดีความผิดฐานยักยอก โจทก์กล่าวในฟ้องว่าโจทก์ได้ฝากเงินแก่จำเลย ทางพิจารณาได้ความว่าโจทก์ให้ลูกจ้างนำเงินไปฝากแก่จำเลยดังนี้ ไม่ถือว่าข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง ลงโทษจำเลยได้

กรณีที่ถือว่าฟ้องของโจทก์ไม่เคลือบคลุมการฟ้องขอให้ลงโทษผู้กระทำผิด พ.ร.บ.การเลือกตั้งสมาชิกเทศบาลนั้น ต้องใช้อายุความในกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 38

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดวันดี 15 ตรงกับขึ้น 7 ค่ำ ได้ความว่าจำเลยทำผิดวันที่ 15 จริงแต่เป็นวันตรงกับขึ้น 6 ค่ำเมื่อไม่เป็นเหตุให้จำเลยเข้าใจวันผิดก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

ในฟ้องของโจทก์ระบุว่าจำเลยเอาของกลางไปขายฝากผู้อื่นไว้ แล้วขอให้ศาลสั่งคืนของกลางนั้นให้เจ้าทรัพย์ดังนี้ ศาลจะสั่งให้คืนของกลางไม่ได้ อ้างฎีกาที่ 94/2483 และที่ 447/ 2483

ประกาศสมุหเกศาภิบาลว่าป่าที่ใดเป็นเขตต์หวงห้ามตัดไม้ เป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์จะต้องกล่าวในฟ้อง+เมื่อ โจทก์ไม่ได้กล่าวในฟ้องก็ไม่มีประเด็นที่โจทก์จะนำสืบในข้อนี้ คดีเช่นนี้ศาลต้องยกฟ้อง กล่าวในฟ้องว่า จำเลยตัดไม้ประเภทหวงห้ามโดยไม่ได้รับอนุญาตและเสียค่าภาคทบวงเท่านั้น ยังไม่พอจะทำให้เข้าใจได้ว่าป่าที่ตัดไม้นั้นเป็นเขตต์หวงห้าม อ้างฎีกา ที่ 1525/2482

การนำสืบถึงมูลกรณีเดิมที่เป็นหนี้กัน ไม่ถือว่าเป็นการสืบต่างกับฟ้อง
จำเลยกู้เงินบิดาโจทก์ไปบิดาโจทก์ตายโจทก์ได้รับมฤดก โจทก์จำเลยทำสัญญากันอีกฉะบับ 1 เป็นว่าจำเลยกู้เงินจากโจทก์โดยสัญญานี้มีพะยานรับรองลายพิมพ์นิ้วมือจำเลยถูกต้องตามกฎหมาย โจทกืฟ้องจำเลยโดยอาศัยสัญญา-ฉะบับที่ทำกู้จากบิดา ศาลพิพากษายกฟ้องไปแล้ว โจทก์ฟ้องใหม่โดยอาศัยสัญญาที่ทำกับตนเองนั้นได้ เพราะไม่ใช่ประเด็นเดียวกัน
เมื่อคำพิพากษาก่อนกล่าวว่าไม่ตัดสิทธิโจทก์จะฟ้องใหม่โดยอาศัยเอกสารฉะบับใดโจทก์ฟ้องโดยอาศัยเอกสารฉะบับนั้นอีกได้ ด้วยไม่ใช่คดีที่ได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดแล้ว