คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
กำหนดเวลา

จำเลยตายก่อนฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ โจทก์ได้ยื่นคำร้องขอเรียกภรรยาจำเลยเข้ามาเป็นคู่ความแทนภายในกำหนด 1 ปี แต่ปรากฏว่าภรรยาจำเลยไม่ได้รับมฤดก เนื่องจากจำเลยทำพินัยกรรมยกทรัพย์ให้แก่บุตรทั้งสิ้น โจทก์จึงยื่นคำร้องขอให้ศาลหมายเรียกบุตรจำเลยเข้ามาเป็นคู่ความแทนจำเลย แม้จะยื่นคำร้องตอนหลังนี้เกินกำหนด 1 ปี แล้วนับแต่จำเลยตายก็ถือได้ว่าโจทก์มิได้ทอดทิ้งคดีของตนเสีย และจะถือว่าโจทก์ไม่มีคำขอภายใน 1 ปี ตามมาตรา 42 ไม่ได้

ทำสัญญากู้เงินโดยมอบโฉนดที่นาให้ไว้แก่ผู้ให้กู้ และมอบนาให้ผู้ให้กู้ทำต่างดอกเบี้ย ไม่มีคำว่าขายฝาก เป็นแต่กล่าวว่าให้นำเงินมาใช้ภายใน 10 ปี ดังนี้ เป็นสัญญากู้เงิน ให้นาทำต่างดอกเบี้ยไม่ใช่เป็นการขายฝาก

ทำหนังสือสัญญากู้เงินแล้วมอบที่นาแก่ผู้ให้กู้โดยมีข้อสัญญาว่า ถ้าพ้น 3 ปีไม่ไถ่ยอมยกที่นาให้ ครั้นครบกำหนด 3 ปีแล้วไม่ไถ่ดังนี้ จะมาขอไถ่ภายหลังไม่ได้
(อ้างฎีกาที่ 308/2490)

สัญญาเช่าที่มีข้อความว่าเช่ากันมีกำหนด 3 ปี เมื่อครบสัญญาแล้วถ้าเช่ากันต่อไปให้ถือสัญญานั้นปฏิบัติกันต่อไปอีก 3 ปีนั้น ถือว่าสัญญานั้นไม่มีผลสมบูรณ์ที่จะใช้บังคับกันได้ในส่วนที่ตกลงให้เช่ากันกำหนด 3 ปีหลัง การเช่าหลังจากครบ 3 ปีแล้ว ถือว่าเช่ากันโดยไม่มีกำหนดเวลาตาม ม. 570
เมื่อสิ้นสัญญาเช่าก่อนใช้ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า 2489 แล้ว การอยู่ต่อมาย่อมเป็นการอยู่โดยละเมิด พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า 2489 ย่อมไม่คุ้มครองถึง
การเช่าซึ่งมีค่าเช่าเกินเดือนละ 40 บาท และสิ้นสัญญาเช่าต่อกันก่อนใช้ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า 2489 แล้ว ย่อมนำ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า 2490 ไปใช้บังคับคดีไม่ได้

เก็บของหายได้แล้วยักยอก แม้ยังอยู่ภายใน 3 วันนับแต่เก็บได้ ก็คงมีความผิดตามมาตรา 318

สัญญาเช่าระบุว่า ให้เช่ากันตลอดไป แต่มิได้จดทะเบียนการเช่านั้นแม้จะถือว่าเช่ากันเกินสามปี ก็สมบูรณ์เพียง 3 ปี
เช่าเพื่อประกอบการค้า ไม่เข้าอยู่ในความคุ้มครองของพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์จำเลยทำสัญญายอมให้โจทก์ไถ่การขายฝากต่อไปอีก 30 วัน แต่โจทก์ไม่นำสืบว่าจำเลยไม่ยอมให้ไถ่ภายในกำหนดเวลาที่ขยายออกไป โจทก์ก็ไม่มีทางชนะคดี.

คู่ความยื่นอุธรน์ต่อสาลพายไนกำหนดอายุความอุธรน์หนึ่งเดือน พร้อมด้วยยื่นคำร้องขอว่าความหย่างคนอนาถา หลังนั้น 7 วันก็ขอเสียค่าทำเนียมและวางเงินค่าทำเนียมที่ต้องไช้ตามคำพิพากสาสาลชั้นต้น เช่นนี้ สาลสั่งรับอุธรน์นั้นไว้พิจารนาได้ แม้วันเสียค่าทำเนียมและวางเงินค่าทำเนียมดังกล่าวแล้วจะเกินอายุความอุธรน์หนึ่งเดือนก็ตาม

ความผิดฐานไม่ไปขึ้นทะเบียนทหารภายในระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดให้โดยไม่มีข้อแก้ตัวตามกฎหมายนั้น เกิดขึ้นในขณะที่ละเลยไม่ไปขึ้นทะเบียนภายในกำหนดของกฎหมาย ครั้งเดียวมิได้เป็นความผิดต่อเนื่องเรื่อยๆ มา ประกาศของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ลงวันที่ 28 ธ.ค.2483ที่ให้ยืดกำหนดเวลาขึ้นทะเบียนทหารตามพ.ร.บ.รับราชการทหาร (ฉบับที่ 3) 2483 มาตรา 17 ไปจนถึงสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ 2484 นั้น มีผลเพียงไม่ให้เจ้าหน้าที่ดำเนินการว่าจำเลยกระทำผิดเท่านั้น ฉะนั้นหากจำเลยกระทำผิดไว้แล้วก็ต้องถือว่า การกระทำผิดของจำเลยมีอยู่อย่างเดิม มิใช่เพิ่งกระทำผิดเมื่อพ้นกำหนดประกาศของรัฐมนตรี จำเลยไม่ขึ้นทะเบียนทหารเป็นความผิดเมื่อ วันที่ 1 ก.พ. แต่โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดวันที่ 1 มี.ค. ดังนี้แม้จำเลยรับสารภาพก็ต้องยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นสั่งว่าฟ้องไม่เคลือบคลุมจำเลยมิได้คัดค้านไว้และมิได้อุทธรณ์ภายใน 1 เดือน เมื่อศาลตัดสินแล้วจำเลยจะยกขึ้นอุทธรณ์ไม่ได้ และศาลอุทธรณ์จะยกขึ้นวินิจฉัยไม่ได้