คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ทางเดิน

ทางเดินซึ่งโจทอาสัยเดินผ่านไนที่ดินของจำเลย แม้จะช้านานเพียงไดก็หาทำไห้บังเกิดภาระจำยอมไม่

ทางเดินผ่านที่นาซึ่งราษฎรอาศัยเดินในฤดูแล้งไม่ใช่เป็นทางสาธารณหรือทางหลวง ครั้งถึงฤดูทำนาเจ้าของนาปลูกข้าวปิดทางนั้นเสีย จึงไม่มีผิดฐานบุกรุกทางหลวง

ใช้ทางเดินรายพิพาทสำหรับ+กระบือเข้าออกในระหว่าง+ทำนามากว่า 10 ปีแล้วแม้ว่าจะมีทางอื่นเดินก็ไม่สดวกเหมือนทางรายพิพาทนี้ ผู้ใช้ย่อมได้มาซึ่งสิทธิแห่งภาระจำยอม เจ้าของทางจะปิดเสียมิได้
ใช้ทางเดินฉะเพาะในฤดูทำมา จะเรียกว่าเดินชั่วคราวไม่ได้

ทางเดิมซึ่งโจทก์ใช้เดินผ่านเข้าออกในที่ดินของโจทก์เป็นเวลากว่า 10 ปีนั้น ย่อมตกอยู่ในภาระจำยอม จำเลยจะอ้างว่าโจทก์มีทางอื่นใช้เดิมได้แล้ว จึงปิดทางนั้นเสียไม่ได้

ที่ดินของจำเลยบังหน้าที่ดินของโจทก์อยู่ แต่จำเลยได้เปิดทางไว้ให้เดินเข้าออกถึง 3 ทางไว้ให้แล้วโจทก์จะมาฟ้องขอให้เปิดทางอีกสายหนึ่งให้เพื่อประโยชน์แก่ผู้เช่าของตนไม่ได้ แม้ผู้เช่าของโจทก์จะได้เคยใช้มาก่อนก็ตามทางเดินที่ผู้ใช้ได้อาสัยหรือเช่ามาจากเจ้าของไม่ก่อให้เกิดภาระจำยอมขึ้นได้ผู้เช่าที่ดินจะมีอำนาจฟ้องขอให้เจ้าของที่ดินข้างเคียงเปิดทางเดินได้เพียงใด

ที่ดินซึ่งเจ้าของข้างเคียงใช้เป็นทางเดินมาเป็นเวลากว่า 10 ปี แล้วย่อมตกอยู่ในภาระจำยอม ตาม ม.1401-1382 การใช้ทางเดินร่วมกับเจ้าของที่ไม่เรียกว่าครอบครองด้วยเจตนาจะเป็นเจ้าของแม้จะเป็นเวลากว่า 10 ปี ไม่ได้กรรมสิทธิ เจ้าของที่ดินที่ตกอยู่ในภาระจำยอมย่อมมีอำนาจ+เจ้าพนักงานรังวัดปักลักเขตต์ได้ เจ้าของ+ทรัพย์ไม่มีอำนาจขัดขวาง

ที่ดิน ทางเดิร เดิรมา 10 ปีกว่าได้สิทธิที่จะเดิรต่อไป

ที่ดิน ทางเดิรสาธารณะซึ่งรวมเข้ามาอยู่ในโฉนดโดยอนุมัติของเจ้าพนักงานเปนสิทธิแก่เจ้าของ โฉนดมีทางเดิรใหม่พอสมควรแล้วไม่จำเปนต้องเปิดทางเดิรเก่า

ที่ดินทางเดิรอิสเมนต์ทางหลวง

จำเลยเพียงต่อสู้ไว้ในคำให้การว่า โจทก์เป็นเพียงเจ้าของกรรมสิทธิ์รวมกับบุคคลอื่น และฟ้องคดีโดยไม่ได้รับมอบอำนาจหรือได้รับความยินยอมจากเจ้าของกรรมสิทธิ์รวมคนอื่นเท่านั้น ดังนั้น ที่จำเลยฎีกาว่า ที่ดินโฉนดตราจองเลขที่ 183 ของโจทก์แบ่งแยกมาจากตราจองเลขที่ 22 แล้วตราจองเลขที่ 22 ได้มีการแบ่งแยกในนามเดิมและแบ่งหักเป็นสาธารณประโยชน์อีก จึงมีปัญหาว่าทางภาระจำยอมที่พิพาทกันอยู่ในเขตโฉนดตราจองเลขที่ 183 ของโจทก์หรือไม่ และทางนำสืบของโจทก์ก็ไม่ปรากฏว่าหลักฐานแน่ชัดว่าทางภาระจำยอมที่พิพาทอยู่ในโฉนดตราจองเลขที่ 183 ของโจทก์ ฎีกาของจำเลยจึงเป็นเรื่องนอกประเด็น และเป็นข้อเท็จจริงที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลชั้นต้น
ตามบันทึกข้อตกลงเรื่องภาระจำยอมระบุไว้ว่า ที่ดินของโจทก์ตกเป็นภาระจำยอมแก่ที่ดินของจำเลยในเรื่องทางเดินซึ่งหมายความว่าจำเลยซึ่งเป็นเจ้าของสามยทรัพย์มีสิทธิใช้ทางภาระจำยอมซึ่งเป็นทางเท้าติดกับตึกแถวของจำเลยเดินผ่านหรือเดินเข้าออกไปยังถนนสาธารณะหรือที่อื่นใดก็ได้ โจทก์ไม่มีสิทธิที่จะไปหวงห้ามมิให้เดินผ่าน เมื่อจำเลยนำวัสดุก่อสร้างมาวางจำหน่ายบนทางภาระจำยอม ก่อสร้างกันสาดหลังคาอะลูมิเนียมเป็นการถาวร นำชั้นมาวางของขายและนำรถยนต์มาจอดบนทางเท้าและทำประตูเปิดปิด ทำให้โจทก์และประชาชนอื่นไม่สามารถเดินผ่านทางภาระจำยอมไปได้โดยสะดวก การกระทำของจำเลยซึ่งเป็นเจ้าของสามยทรัพย์เป็นการก่อภาระเพิ่มขึ้นแก่ภารยทรัพย์ ตามบทบัญญัติแห่ง ป.พ.พ. มาตรา 1388 อันเป็นการละเมิดต่อโจทก์ จำเลยจึงต้องรื้อถอนและขนย้ายทรัพย์สินของจำเลยที่อยู่บนทางภาระจำยอมออกไป
ศาสชั้นต้นกำหนดประเด็นข้อพิพาทว่าจำเลยทำให้เกิดภาระเพิ่มขึ้นแก่ภารยทรัพย์และต้องรื้อถอนออกไปตามฟ้องหรือไม่ จึงรวมถึงการที่จำเลยนำสิ่งของวัสดุก่อสร้างมาวางไว้บนทางภาระจำยอมและจะต้องขนย้ายออกไปด้วย