คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ฝิ่น

++จำเลยมีผิดโดยไม่++อนุญาตแต่ไม่สืบถึง++ก็รัฐบาลในท้องที่+จำเลยในอัตราคั่นต่ำ+50 บาท.
+ในฟ้องว่าจำเลยมี+ราคา 101 บาท +สตางค์จำเลยรับ++ผิด+ไว้จริงดังนี้++ว่าจำเลยให้การรับ+ราคาผิดที่กล่าวในฟ้อง+ไม่ได้.

จำเลยเคยต้องโทษฐานมีฝิ่นมาแล้ว มาต้องโทษฐานมีฝิ่นซึ่ง พ.ร.บ.ฝิ่นให้จำคุกเป็นฐานไม่เข็ดหลาบด้วยนั้นศาลก็ยกเอากฎหมายอาญา มาตรา 40 มายกโทษจำเลยได้, พฤตติการณ์ที่ไม่ควรยกโทษจำคุกให้ตามมาตรา 40

โจทย์ฟ้องว่าจำเลยรับซื้อฝิ่นเถื่อน ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยช่วยชั่งฝิ่นที่เขาเอามาขายถือว่าข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ต้องยกฟ้อง

ไม่ว่ามีฝิ่นหรือมูลฝิ่นอันผิดด้วยกฎหมายไว้ในครอบครองมาตรา 53 แห่ง พ.ร.บ.ฝิ่นบัญญัติให้ถือเอาราคาฝิ่นที่รัฐบาลขายตั้งเป็นเกณฑ์คำนวณค่าปรับเสมอไป
อ้างฎีกาที่ 790/2474,+23/2476และ389/2476
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้วัตถุ+เจือปนฝิ่นของรัฐบาลทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยเอาวัตถุอื่นเจือปนจริงแต่ไม่แน่ว่าเจือปนกับฝิ่นหรือมูลฝิ่นดังนี้ ไม่เรียกว่าทางพิจารณาแตกต่างกับฟ้อง

จำเลยรับฝากฝิ่นจากผู้ที่ได้รับอนุญาตให้มีฝิ่นรายนี้แล้วเพื่อไปส่งยังร้านจำหน่ายฝิ่นไม่มีผิดตามกฎหมายข้างต้นและกรณีเช่นนี้ศาลจะริบฝิ่นของกลางไม่ได้ อ้างฎีกาที่ 486/2479

ร้านจำหน่ายฝิ่นซึ่งมีมูลฝิ่นไว้เกินกว่าบัญชี เจ้าของผู้ได้รับอนุญาตต้องมีความผิดตาม ม . 57 (2) เมื่อนำสืบหักล้างไม่ได้ว่ามูลฝิ่นเกินบัญชีนั้นไม่ใช่ของร้านตน อ้างฎีกาที่ 920/2478

จำเลยมีฝิ่นขณะอยู่ในร้านสูบฝิ่น เมื่อไม่ปรากฏว่าเป็นฝิ่นของร้านสูบฝิ่นนั้นเองแล้ว ก็ต้องถือว่าจำเลยมีฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาตและถึงแม้โจทก์มิได้อ้าง ม. 8 มาด้วย แต่ได้บรรยายฟ้องว่าจำเลยมีผิดโดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษ ตาม ม. 53 แล้วก็ลงโทษตามมาตรานั้นได้ความผิดฐานมีฝิ่นโดยมิได้รับอนุญาตเป็นผิดต่อ มาตรา 8 ซึ่งมีมาตรา 53 เป็นบทลงโทษ

ความผิดฐานมีฝิ่นที่เจ้าพนักงานกำหนดให้มีและซื้อขายกันในจังหวัดอื่นแต่นำมาไว้จำหน่ายในร้านฝิ่น ซึ่งตั้งอยู่อีกจังหวัดหนึ่งนั้น ฉะเพาะเจ้าของผู้รับอนุญาตตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นแต่ผู้เดียวมีผิด ผู้จัดการไม่มีผิดด้วย มีฝิ่นแลมูลฝิ่นไม่ใช่ของรัฐบาลและการมีฝิ่นเจือปนไว้ในร้ายจำหน่ายฝิ่นนั้น ผู้สมคบกันมีความผิดทุกคน ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218 คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้จำคุกจำเลย 1 ปีปรับ 17637 บาท จำเลยฎีกาได้แต่ปัญหาข้อกฎหมาย

จำเลยเปนลูกจ้างเขานายจ้างไปซื้อฝิ่นที่จังหวัดแล้วแบ่งให้จำเลยถือพาล่วงหน้าไปก่อนเพื่อจะได้ไปพร้อมกันภายหลังเช่นนี้ จำเลยยังไม่มีความผิด วิธีพิจารณาอาญา ในคดีอาญาศาลหยิบยกข้อเท็จจริงในคดีอีกเรื่องหนึ่งมาวินิจฉัยได้เพียงไร

จำเลยไปซื้อฝื่นที่จังหวัดแล้วแบ่งฝิ่นนั้นให้แก่ลูกจ้างมาล่วงหน้าไปคอยจำเลยอยู่ก่อนเพื่อจะได้ไปพร้อมกันภายหลังเช่นนี้จำเลยยังไม่มีผิด