คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ศาลตัดสิน

ฆ่าพี่ชายร่วมสายโลหิตไม่ผิดตาม ม.250 ข้อ 1

ผู้ซึ่งออกจากหุ้นส่วนไปแล้วไม่ต้องรับผิดในหนี้ที่เกิดขึ้นในภายหลัง วิธีพิจารณาแพ่ง คู่กรณีไม่อ้างใบเสร็จแลสัญญาที่ทำไว้ต่อกันมาเป็นพะยาน ศาลให้จำเลยใช้เท่าที่จำเลยรับ

ยึดทรัพย์ เฉลี่ยหนี้เงินที่เจ้าหนี้คนแรกยึดตามหมายบังคับ เจ้าหนี้คนหลังจะร้องขอเฉลี่ยไม่ได้ พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ ม.4 คำร้องขอเฉลี่ยหนี้เปนคดีมีทุนทรัพย์ พ.ร.บ.ล้มละลาย ร.ศ.130 ม.40

โจทก์ฟ้องทางอาญาและเรียกทรัพย์คืนเสียค่าธรรมเนียมเสร็จศาลอาชญาต้องตัดสินในทางแพ่งด้วยแพ่งอาชญาปนกันอาชญา ม. 87 - 89

กรรมเปนเครื่องชี้ความเจตนาลักษณพยาน ศาลอุทธรณ์ยกฟ้องโดยไม่เชื่อพยานโจทก์

หุ้นส่วน สวนยางฟ้องขับไล่พิจารณาว่าเปนหุ้นส่วนกันคนละครึ่งศาลตัดสินให้แบ่งวิธีพิจารณาความแพ่ง

เหตุอันสมควรที่แสดงได้ว่าผู้ร้องไม่สามารถยื่นคำร้องขอให้ริบทรัพย์สินที่เกี่ยวเนื่องกับการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดก่อนศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาตาม พ.ร.บ.มาตรการในการปราบปรามผู้กระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด พ.ศ.2534 มาตรา 27 นั้น มิใช่เหตุที่เกิดจากผู้ร้องฝ่ายเดียว หากมีเหตุอันสมควรเกิดจากความยุ่งยากและความซับซ้อนในการตรวจสอบทรัพย์สินของพนักงานเจ้าหน้าที่ก็นับว่ามีเหตุอันสมควรเช่นกัน การที่เจ้าพนักงานตำรวจยึดทรัพย์สินของผู้คัดค้านทั้งสี่ไว้ตั้งแต่วันที่ 5 พฤษภาคม 2546 เลขาธิการคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติดได้มีคำสั่งมอบหมายให้พนักงานเจ้าหน้าที่ตรวจสอบทรัพย์สินของผู้คัดค้านที่ 1 เมื่อวันที่ 19 กันยายน 2546 แต่เพิ่งมีหนังสือถึงผู้ร้องให้ยื่นคำร้องขอริบทรัพย์สินของผู้คัดค้านทั้งสี่เมื่อวันที่ 13 มิถุนายน 2548 ทั้ง ๆ ที่ทรัพย์สินของผู้คัดค้านทั้งสี่ที่ถูกตรวจสอบมีจำนวนไม่มาก ส่วนมากเป็นสังหาริมทรัพย์มีรูปร่างมูลค่าไม่สูงมากหรือมีความซับซ้อนยากแก่การตรวจสอบและอยู่ในราชอาณาจักรสามารถตรวจสอบได้โดยง่าย กระบวนการตรวจสอบนับตั้งแต่ที่มีการยึดทรัพย์จนถึงวันที่แจ้งให้ผู้ร้องยื่นคำร้องต่อศาลใช้เวลากว่าสองปี นับว่าเป็นเวลานานเกินสมควร จึงไม่ใช่กรณีมีเหตุอันสมควรที่ผู้ร้องจะยื่นคำร้องภายหลังศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาได้ตามมาตรา 27 แห่ง พ.ร.บ.มาตรการในการปราบปรามผู้กระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด พ.ศ.2534

ข้อเท็จจริงที่เป็นข้อมูลที่สำคัญและเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในการปราบปรามการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดให้โทษที่จำเลยให้แก่เจ้าพนักงานตำรวจอันจะเป็นเหตุให้ศาลจะลงโทษจำเลยน้อยกว่าอัตราขั้นต่ำที่กำหนดไว้สำหรับความผิดโดยอาศัย พ.ร.บ.ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.2522 มาตรา 100/2 นั้น จะต้องเป็นข้อเท็จจริงที่ได้เกิดขึ้นก่อนที่ศาลชั้นต้นจะมีคำพิพากษา เมื่อปรากฏว่าข้อมูลที่จำเลยอ้างว่าเป็นผู้ให้แก่เจ้าพนักงานตำรวจจนสามารถจับคนร้ายซึ่งเป็นหนึ่งในเครือข่ายยาเสพติดให้โทษได้นั้น เกิดขึ้นภายหลังจากที่จำเลยฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์แล้ว จำเลยจึงไม่อาจที่จะได้รับประโยชน์จากกฎหมายดังกล่าว