คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ลักทรัพย์

โจทก์บรรยายฟ้องตอนต้นว่าคนร้ายลักไม้ของเจ้าทรัพย์ไป ต่อมาจับไม้ที่หายบางส่วนได้จากจำเลยที่ 2,3,4 โจทก์กล่าวยืนยันเฉพาะตัวจำเลยที่ 1 ว่าจำเลยที่ 1 ได้สมคบกันจำเลยที่ 2,3,4 ลักไม้หรือสมคบกันรับไม้ของกลางไว้จากคนร้าย ฯลฯ นั้นมีข้อความชัดพอให้จำเลยที่ 1 เข้าใจได้ดีแล้ว ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

คนร้ายหลายคนร่วมใจกันเข้าลักทรัพย์แล้วแบ่งหน้าที่กันยกขนรับส่ง ดังนี้ คนร้ายทุกคนเป็นตัวการในการลักทรัพย์ด้วยกัน
แต่ในกรณีที่คนในโรงงานนัดหมายให้คนนอกโรงงานมารับเอาทรัพย์ที่ตนลักได้มาแล้วให้ช่วยพาไปเสียให้พ้น ดังนี้การลักทรัพย์ได้สำเร็จสิ้นแล้ว การกระทำของคนนอกโรงงานเป็นการอุปการะภายหลังการกระทำผิด จึงไม่ผิดฐานเป็นตัวการลักทรัพย์รายนั้นด้วย

คนร้ายหลายคนร่วมใจกันเข้าลักทรัพย์แล้วแบ่งหน้าที่กันยกขนรับส่งดังนี้ คนร้ายทุกคนเป็นตัวการในการลักทรัพย์ด้วยกัน
แต่ในกรณีที่คนในโรงงานนัดหมายให้คนนอกโรงงานมารับเอาทรัพย์ที่ตนลักได้มาแล้วให้ช่วยพาไปเสียให้พ้นดังนี้การลักทรัพย์ได้สำเร็จเสร็จสิ้นแล้ว การกระทำของคนนอกโรงงานเป็นการอุปการะภายหลังการกระทำผิดจึงไม่ผิดฐานเป็นตัวการลักทรัพย์รายนั้นด้วย

เจ้าทรัพย์ล่ากระบือไว้ที่ในทุ่ง เวลาประมาณ 7.00 น.พอสมเวลาจวนเที่ยงไปดูกระบือหายไป เชือกที่ล่ามมีรอยถูกตัด มีผู้พบจำเลยกำลังพากระบือนี้ เมื่อตอน 13.00 น. และที่ตรงนั้นห่างจากที่ล่ามกระบือเพียงประมาณ 25 เส้น ดังนี้ฟังว่าจำเลยลักทรัพย์ไม่ใช่รับของโจร

เจ้าทรัพย์ล่ามกระบือไว้ที่ในทุ่ง เวลาประมาณ 7.00น. พอเวลาจวนเที่ยงไปดูกระบือหายไป เชือกที่ล่ามมีรอยถูกตัด มีผู้พบจำเลยกำลังพากระบือนี้ เมื่อตอน13.00 น. และที่ตรงนั้นห่างจากที่ล่ามกระบือเพียงประมาณ 25 เส้น ดังนี้ ฟังว่าจำเลยลักทรัพย์ ไม่ใช่รับของโจร

อัยการโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ตามที่พนักงานสอบสวนได้สอบสวนมา ครั้นสืบพยานโจทก์ไปได้ 2ปาก โจทก์ยื่นคำร้องขอแก้ไขเพิ่มเติมฟ้องเป็นว่า จำเลยกระทำผิดฐานปล้นทรัพย์โดยพนักงานสอบสวนยังมิได้มีการสอบสวนในความผิดฐานปล้นทรัพย์นั้นไม่ได้ เพราะต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 120

พระราชบัญญัติสัตว์พาหนะ พ.ศ.2482 หาได้มีความประสงค์จะลบล้างคำวิเคราะห์ศัพท์ คำว่า'สัตว์พาหนะ'ในกฎหมายลักษณะอาญาแต่อย่างใดไม่
จำเลยลักกระบือของผู้เสียหายไป 3 ตัว แม้ปรากฏว่ามีตัวเดียวที่ทำตั๋วพิมพ์รูปพรรณแล้วส่วนอีก 2 ตัวยังใช้งานหรือลากเข็นอย่างใดไม่ได้ ทั้งยังมีอายุไม่ถึงกำหนดที่จะต้องทำตั๋วพิมพ์รูปพรรณก็ดีก็ยังถือได้ว่าจำเลยลักสัตว์พาหนะ 3 ตัว เป็นความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 296 แล้ว

จำเลยลักไก่เขาไปเจ้าทรัพย์ติดตามพบในเวลากระชั้นชิด แล้วแย่งไก่คืนจากจำเลย ๆ จึงทำร้ายเจ้าทรัพย์ เพราะเจ้าทรัพย์แย่งไก่ที่จำเลยลักไปคืนจากจำเลยย่อมเป็นการใช้กำลังทำร้ายเพื่อประสงค์จะเอาผลประโยชน์อันเกิดแต่การที่จำเลยลักทรัพย์ตามความใน ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 298(3) จำเลยจึงต้องมีความผิดฐานชิงทรัพย์ กรรมที่จำเลยกระทำการลักและทำร้ายร่างกายเจ้าทรัพย์นั้นเป็นกรรมที่ต่อเนื่องเรื่องเดียวกัน หาใช่ต่างกรรมต่างวาระกันไม่

จำเลยลักไก่เขาไป เจ้าทรัพย์ติดตามพบในเวลากระชั้นชิด แล้วแย่งไก่คืนจากจำเลย จำเลยจึงทำร้ายเจ้าทรัพย์เพราะเจ้าทรัพย์แย่งไก่ที่จำเลยลักไปคืนจากจำเลย ย่อมเป็นการใช้กำลังทำร้ายเพื่อประสงค์จะเอาผลประโยชน์อันเกิดแต่การที่จำเลยลักทรัพย์ตามความในกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 298(3) จำเลยจึงต้องมีความผิดฐานชิงทรัพย์ กรรมที่จำเลยกระทำการลักและทำร้ายร่างกายเจ้าทรัพย์นั้นเป็นกรรมที่ต่อเนื่องเรื่องเดียวกัน หาใช่ต่างกรรมต่างวาระกันไม่

ในคดีที่โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยลักทรัพย์ ขอให้ลงโทษทางอาญาและให้จำเลยคืนหรือใช้ราคาทรัพย์ด้วยนั้นแม้ศาลจะฟังว่า จำเลยเอาทรัพย์ไปจริงแต่มิได้เจตนาลักยังไม่เป็นความผิดฐานลักทรัพย์ก็ดี ศาลก็พิพากษาให้จำเลยคืนหรือใช้ราคาทรัพย์ที่จำเลยเอาไปให้แก่โจทก์ได้