คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ถูกทำร้าย

จำเลยที่ 1 ที่ 2 เสพสุราอยู่ในลักษณะมึนเมาและอาจจะมีเหตุกินใจกันมาก่อน จำเลยที่ 1 ได้ใช้อาวุธปืนยิงจำเลยที่ 2ได้รับบาดเจ็บจำเลยที่ 2 จึงยิงจำเลยที่ 1 เป็นการแก้แค้น การกระทำของจำเลยที่ 2 ไม่เป็นการกระทำเพื่อป้องกันสิทธิของตนตามกฎหมายแต่การที่จำเลยที่ 2 ถูกจำเลยที่ 1 ยิงก่อนถือได้ว่าจำเลยที่ 2ถูกข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม การกระทำของจำเลยที่ 2 จึงเป็นการกระทำความผิดโดยบันดาลโทสะตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 72

ผู้ตายเป็นฝ่ายก่อเหตุชกต่อยและยิงจำเลยก่อน จำเลยวิ่งหนีก็ยังติดตามจะใช้อาวุธปืนยิงอีก การที่จำเลยหันกลับมายิงผู้ตายในขณะนั้นถือได้ว่าเป็นการป้องกันสิทธิของตนพอสมควรแก่เหตุ ซึ่งเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมายจำเลยไม่มีความผิดตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา288

จำเลยที่ 2 ด่าจำเลยที่ 1 กับพวกที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ พอจำเลยที่ 1ว่า ไม่ควรพูดเช่นนั้น จำเลยที่ 2 ก็ชกจำเลยที่ 1 ก่อน ถูกที่หน้าอก แล้วจำเลยที่ 2 กับพวกเข้าช่วยกันทำร้ายจำเลยที่ 1 อีก จำเลยที่ 1 ถอยหลังหนีไปติดรั้วสวน ถอนเสาไม้รั้วขึ้นกวัดแกว่งร้องห้ามไม่ให้จำเลยที่ 2 กับพวกเข้าทำร้าย จำเลยที่ 2 กลับคว้าไม้กระโดดเข้าไปจะทำร้าย จึงถูกไม้ของจำเลยที่ 1 ที่ศีรษะเป็นแผลแตกลึกถึงกระโหลกศีรษะ รักษาประมาณ 12 วันหาย ดังนี้ การกระทำของจำเลยที่ 1 เป็นการกระทำเพื่อป้องกันพอสมควรแก่เหตุ

จำเลยแทงผู้เสียหายในขณะผู้เสียหายใช้มือทั้งสองเค้นคอจำเลยอยู่จำเลยว่าหายใจไม่ออก จำเลยไม่มีทางจะหลีกเลี่ยง ถ้าหากจำเลยไม่ใช้มีดแทงผู้เสียหายจำเลยอาจถึงแก่ความตายได้ เพราะผู้เสียหายรูปร่างใหญ่โตแข็งแรงกว่าจำเลยฉะนั้น การที่จำเลยใช้มีดแทงผู้เสียหาย จึงเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

หลังจากที่จำเลยถูกบุตรผู้ตายฟันเอาแล้ว เวลาล่วงเลยไปประมาณ 30 นาที จำเลยจึงหวนกลับมาใช้อาวุธปืนยิงผู้ตาย ระหว่างทางจำเลยพูดว่า จะต้องฆ่ามันให้ตายสักคนหนึ่ง ไม่พ่อก็ลูก เห็นได้ว่าจำเลยมีความเคียดแค้นคุกรุ่นอยู่ในใจตลอดมา แล้วกลับมาใช้อาวุธปืนยิงผู้ตาย การกระทำของจำเลยจึงเป็นการกระทำโดยไตร่ตรองไว้ก่อน

จำเลยที่ 2 ยิงจำเลยที่ 1 ก่อน จำเลยที่ 1 กลัวจำเลยที่ 2 จะยิงซ้ำ จึงยิงเอาบ้าง ถือว่าเป็นการป้องกันตนพอสมควรแก่เหตุ

ผู้ตายใช้มีดแทงจำเลยก่อนโดยจำเลยมิได้ทำอะไรผู้ตายเลย จำเลยจึงบรรดาลโทษะเข้ายื้อแย่งมีดจากผู้ตายแล้ว แทงผู้ตาย ตายนั้นเรียกได้ว่าจำเลยกระทำไปเพราะบรรดาลโทษะ โดยผู้ตายเป็นผู้กดขี่ข่มเหงจำเลยโดยไม่เป็น ธรรมก่อนการกระทำของจำเลยจึงควรได้รับการลดหย่อนโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 55./

มีคนขว้างบ้านจำเลยในเวลาค่ำคืน จำเลยจึงถือไฟฉายและขวานออกไปดูพบผู้ตาย ผู้ตายใช้มีดไล่แทงจำเลย จำเลยวิ่งหนีขึ้นเรือนผู้อื่น ไปจนมุมที่หัวบันได ผู้ตายยังตามขึ้นไปจะแทงจำเลยอีก จำเลยจึงใช้ขวานฟันผู้ตายไป 1 ทีแล้วฟันต่อไปอีก 2 ที ผู้ตายถึงแก่ความตายณที่นั้นเอง ดังนี้ ถือได้ว่าผู้ตายเป็นผู้ก่อเหตุและไล่แทงจำเลยก่อน จำเลยหนีไปจนมุมแล้วก็ยังตามจะแทงจำเลยอีก การที่จำเลยฟันครั้งแรกแล้วยังฟันต่อไปอีกนั้นก็เป็นเวลาฉุกละหุกและค่ำคืน ผู้ตายก็ถือมีดอยู่ในมืออาจจะแทงเอาขณะใดก็ได้ จึงถือได้ว่า การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

จำเลยถูกผู้ตายไล่ทำร้ายและวิ่งหนีขึ้นบันไดเรือนจำเลยได้ร้องท้าทายผู้ตายว่า 'มึงดีก็มา' ในขณะที่ผู้ตายไล่ทำร้ายจำเลย จำเลยได้ใช้มีดฟันผู้ตายถึงแก่ความตาย การที่จำเลยร้องท้าทายผู้ตายเป็นการก่อให้เกิดการทำร้ายด้วยความสมัครใจ จะอ้างว่ากระทำโดยป้องกันไม่ได้แต่ปรากฏว่าจำเลยได้ถูกผู้ตายข่มเหงอย่างร้ายด้วยเหตุไม่เป็นธรรมทั้งต่อยและเตะ มิหนำซ้ำเมื่อจำเลยวิ่งหนีแล้ว ผู้ตายก็ยังไล่ติดตามอย่างกะทันหันเพื่อทำร้ายจำเลยต่อไปอีก ยากที่ใครจะไม่บันดาลโทสะประกอบกับอาวุธที่จำเลยใช้เป็นมีดขนาดเล็กมิได้มีการซ้ำเติมอย่างใด จำเลยจึงมีความผิดฐานฆ่าคนโดยไม่เจตนาโดยบันดาลโทสะ