คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ฟ้องไม่ตรง

โจทก์ฟ้องว่า มีคนร้ายหลายคนลักยางพาราแผ่น 11 มัดของ จ. ผู้เสียหายไป ต่อมาเจ้าพนักงานจับจำเลยทั้งสองได้ และยึดยางพาราแผ่น 1 มัดของผู้เสียหายที่ถูกคนร้ายลักไป ดังกล่าวเป็นของกลางทางพิจารณาได้ความว่ายางพาราแผ่น 1 มัดของกลางที่จำเลยทั้งสองลักไป เป็นยางคนละชนิดคนละ จำนวนกับยางพาราแผ่น 11 มัดของผู้เสียหายที่ถูกคนร้ายลักไป จึงเป็นที่เห็นได้ว่าโจทก์มิได้มุ่งประสงค์ให้ลงโทษ จำเลยทั้งสองฐานลักหรือรับของโจรยางพาราแผ่น 1 มัดของกลางข้อเท็จจริงในทางพิจารณาจึงแตกต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวใน ฟ้องและมิใช่เป็นเรื่องที่โจทก์ประสงค์ให้ลงโทษศาล จะลงโทษจำเลยทั้งสองฐานลักยางพาราแผ่น 1 มัดของกลางมิได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบุกรุกที่นาเนื้อที่ 13 ไร่เศษ ตั้งอยู่หมู่ที่ 10 ซึ่งจำเลยให้การปฏิเสธ แต่โจทก์กลับนำสืบว่าจำเลยบุกรุกที่ดินในหมู่ที่ 3 มีเนื้อที่ 16-20 ไร่ ผิดจากฟ้องทั้งเนื้อที่กับที่ตั้งของที่ดินแสดงว่าโจทก์นำสืบไม่สมฟ้อง จะลงโทษจำเลยฐานบุกรุกที่ดินตามฟ้องไม่ได้ และกรณีเช่นนี้จะถือว่าจำเลยมิได้หลงข้อต่อสู้หาได้ไม่

รับของโจรในเขตต์จังหวัดหนึ่ง แต่จับของกลางได้ในอีกจังหวัดหนึ่ง ถือว่าความผิดฐานรับของโจรกระทำผิดสำเร็จในจังหวัดที่รับของโจร และไม่ถือว่าเป็นความผิดต่อเนื่องกันเมื่อฟ้องโจทก์ระบุว่า เหตุเรื่องรับของโจรเกิดในเขตต์จังหวัดที่จับของกลางได้ ถือว่าข้อเท็จจริงในทางพิจารณาต่างกับฟ้องต้องยกฟ้อง

รับของโจรในเขตจังหวัดหนึ่ง แต่จับของกลางได้ในอีกจังหวัดหนึ่งถือว่า ความผิดฐานรับของโจรกระทำผิดสำเร็จในจังหวัดที่รับของโจรและไม่ถือว่าเป็นความผิดต่อเนื่องกัน เมื่อฟ้องโจทก์ระบุว่า เหตุเรื่องรับของโจรเกิดในเขตจังหวัดที่จับของกลางได้ ถือว่า ข้อเท็จจริงในทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ต้องยกฟ้อง

โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยหลอกลวงให้โจทก์เซ็นชื่อในหนังสือฉะบับหนึ่งภายหลังปรากฎว่า หนังสือนั้นเป็นใบรับเงิน ขอให้ลงโทษฐานปลอมหนังสือแต่โจทก์กลับเบิกความปฏิเสธหนังสือนั้นว่า ไม่ใช่ลายเซ็นชื่อของโจทก์ที่เซ็นไว้ ดังนี้ ถือว่าหนังสือนั้นต่างรายคนละฉะบับกับที่โจทก์ฟ้อง ถ้าจะถือว่าเป็นฉะบับที่โจทก์ฟ้อง ก็ต่างกับคำบรรยายฟ้องของโจทก์ และโจทก์นำสืบไม่สมฟ้อง จะลงโทษจำเลยมิได้.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยฆ่าคน+โดยเจตนา ขอให้ ลงโทษตาม ม. 249 พิจารณาให้ความว่า จำเลยทำให้คนตายโดยประมาท ต้องยกฟ้อง อ้างฎีกาที่ 532/2480