คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ภาษีสุรา

ผู้ค้าสุราเอาน้ำสุราของรัฐบาลชนิดต่างๆ เจือปนกัน โดยมิได้ใช้น้ำหรือวัตถุอย่างอื่นเจือปน หามีความผิดตามพ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2476 มาตรา 9 ไม่ (อ้างฎีกาที่ 336/2484)

จำเลยขนน้ำสุรา 16 ขวดมีน้ำสุรา 10 ลิตรไปจากเขตท้องที่จังหวัดพระนคร มายังตำบลบางปลาสร้อย อำเภอเมืองจังหวัดชลบุรี ขณะกล่าวหามีกฎกระทรวงการคลังลงวันที่ 17 กรกฎาคม 2487 ห้ามขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเขตท้องที่ที่ระบุไว้ท้ายกฎ แต่ไม่มีระบุถึงจังหวัดพระนคร จำเลยจึงยังไม่มีผิดตามกฎนี้ ต่อมาเมื่อวันที่14 กันยายน 2491 อันเป็นวันหลังจากที่กล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิด ได้มีกฎกระทรวงการคลังยกเลิกกฎกระทรวงการคลังซึ่งออกมาแล้วทุกฉบับ และระบุห้ามขนสุราจากท้องที่ตามที่ระบุไว้ท้ายกฎอันมีจังหวัดพระนครอยู่ด้วย ต่อมาวันที่ 12 ตุลาคม 2491 จึงได้มีกฎกระทรวงการคลังให้ถือเขตจังหวัดแต่ละจังหวัดตาม พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ เป็นเขตซึ่งอยู่ในอำนาจและหน้าที่ของเจ้าพนักงานผู้ทำการเก็บภาษีสุรา ซึ่งกฎกระทรวงการคลังที่ออกภายหลังวันที่กล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิดในคดีนี้ จะใช้บังคับแก่การกระทำของจำเลยในคดีนี้ไม่ได้ จำเลยจึงไม่มีผิด

จำเลยมีลูกแป้งเชื้อสุรา 60 ลูกแม้จะรับว่ามีไว้เพื่อต้มกลั่น ต้องลงโทษตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน แก้ไขเพิ่มเติม 2476 ม.8 อ้างฎีกาที่ 844/2484

ถ้อยคำตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน จ.ศ.1248 มาตรา 12 ซึ่งบัญญัติว่า 'ฯลฯน้ำสุราซึ่งผู้นั้นทำความผิดก็ให้เก็บริบไว้ทั้งสิ้น'นี้ เป็นคำบังคับให้ริบไม่ใช่ให้ศาลใช้ดุลพินิจริบก็ได้ไม่ริบก็ได้
เมื่อจำเลยกระทำผิดตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน จ.ศ.1248 มาตรา 11(ขนสุราออกนอกเขตไม่รับอนุญาต)แล้วศาลพิพากษาริบน้ำสุราได้ทั้งหมด โดยไม่ต้องคำนึงว่าจะเป็นจำนวนเกินกว่า 10 ลิตรที่ยกเว้นไว้ในมาตรา 11 มากน้อยเท่าใด

การที่จำเลยเอาน้ำสุรารัฐบาลคนละดีกรีปนกัน ไม่เป็นผิดตาม พรบ ภาษีขันในแก้ไขเพิ่มเติม 2467 ม. 5

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยขายน้ำ+หมัดเมาซึ่งมีแอลกอฮอลดื่มกินได้อย่างสุรา ทางพิจารณาได้ความเพียงว่าจำเลยมีโดยไม่ได้ขายก็ลงโทษได้ ฎีกาอุทธรณ์ ศาลฎีกาชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลย ๆ จึงอุทธรณ์ทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและกฎหมาย ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ในข้อเท็จจริงโดยมิได้ วินิจฉัยข้อกฎหมาย เมื่อศาลฎีกาจะลงโทษจำเลยจะต้องวินิจฉัยข้อกฎหมายที่จำเลยอุทธรณ์นั้นด้วย