คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ศาลท้องที่

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 22(1) มิได้บัญญัติบังคับให้ศาลชั้นต้น ซึ่งเป็นศาลท้องที่ที่จำเลยที่มีอยู่ในเขตอำนาจต้องรับชำระคดีที่โจทก์ฟ้องจำเลยกฎหมายดังกล่าวเพียงแต่บัญญัติให้เป็นดุลพินิจของศาลชั้นต้นที่จะรับชำระคดีหรือไม่ก็ได้ แม้เรือนจำกลางจังหวัดลำปางจะเป็นภูมิลำเนาของจำเลยในขณะที่โจทก์ฟ้องคดีนี้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 47 เพราะจำเลยถูกจำคุกตามคำพิพากษาถึงที่สุดของศาลชั้นต้นแล้วก็ตาม เมื่อความผิดคดีนี้เกิดขึ้นในเขตอำนาจของศาลจังหวัดเชียงใหม่และอยู่ในวิสัยที่โจทก์จะฟ้องจำเลยต่อศาลจังหวัดเชียงใหม่ได้ ทั้งไม่ปรากฏข้อเท็จจริงว่า หากมีการชำระคดีที่ศาลจังหวัดลำปางจะมีความสะดวกมากกว่าการชำระคดีที่ศาลจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นศาลท้องที่ความผิดเกิดขึ้นอย่างไร จึงไม่สมควรให้ศาลจังหวัดลำปางรับชำระคดีที่โจทก์ฟ้องจำเลยเป็นคดีนี้

ศาลแพ่งมีอำนาจพิจารณาตัดสินคดีแพ่งที่เกิดขึ้นนอกศาลมณฑล ศาลเมือง ศาลแขวง ศาลแพ่งมีอำนาจใช้ดุลยพินิจสั่งให้โจทก์ฟ้องจำเลย ณ ศาลใดก็ได้ กรณีเกิดในกรุงเทพฯแต่จำเลยอยู่จังหวัดลำพูนแลไม่ปรากฎว่ามีรัพย์สมบัตินอกเขตต์จังหวัดลำพูนดังนี้ โจทก์ต้องไปฟ้องจำเลยยังศาลจังหวัดลำพูน