คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ส่งตัว

จำเลยต้องหาว่ากระทำความผิดข้อหาฐานใช้เอกสารปลอมเมื่อวันที่3ธันวาคม2527ต่อมาวันที่28พฤศจิกายน2537เจ้าพนักงานตำรวจจับจำเลยได้แล้วส่งมอบจำเลยแก่พนักงานสอบสวนในวันเดียวกันนี้พนักงานสอบสวนอนุญาตให้จำเลยประกันตัวไปวันที่30พฤศจิกายน2537พนักงานอัยการขอผัดฟ้องโดยไม่ได้นำตัวจำเลยส่งศาลแม้ศาลชั้นต้นจะอนุญาตให้ผัดฟ้องได้ก็ตามก็ยังถือไม่ได้ว่าได้ตัวจำเลยมาอยู่ในอำนาจศาลแล้วเพราะไม่มีการส่งมอบตัวจำเลยต่อศาลดังนั้นแม้โจทก์ทั้งสี่จะยื่นฟ้องจำเลยในวันที่2ธันวาคม2537แต่โจทก์ทั้งสี่ก็ยังไม่ได้ตัวจำเลยมาศาลจนกระทั่งวันที่7มีนาคม2538ซึ่งเป็นวันนัดไต่สวนมูลฟ้องโจทก์ทั้งสี่ก็ไม่ได้นำตัวจำเลยมาศาลเมื่อนับระยะเวลาตั้งแต่วันที่จำเลยกระทำความผิดคือวันที่3ธันวาคม2527วันสุดท้ายของอายุความ10ปีคือวันที่3ธันวาคม2537โจทก์ทั้งสี่ก็มิได้ตัวจำเลยมาส่งมอบแก่ศาลคดีโจทก์ทั้งสี่ในข้อหาความผิดฐานใช้เอกสารปลอมจึงขาดอายุความฟ้องร้อง

อัยการโจทก์นำผู้ต้องหาไปฟ้องแล้ว แต่ศาลไม่ประทับฟ้องเนื่องจากโจทก์ไม่ลงชื่อในคำฟ้อง ในช่วงนี้ผู้ต้องหาหลบหนีไปดังนี้ จำเลยได้ปฏิบัติการชำระหนี้ถูกต้องตามสัญญาประกัน โดยส่งตัวผู้ต้องหาตามกำหนดนัดแล้ว ย่อมหลุดพ้นจากหนี้อันพึงจะต้องชำระ จำเลยไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 113 เป็น บทบัญญัติถึงขั้นตอนเกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ในการทำสัญญาประกัน แต่ละฝ่ายเพื่อมิให้ก้าวก่ายหรือซ้ำซ้อนกันเท่านั้น มิใช่เป็นบทบัญญัติเกี่ยวกับความรับผิดของนายประกันซึ่งจะต้องพิจารณาตามกฎหมายแพ่ง

จำเลยทำสัญญาประกันตัว จ. ไว้กับพนักงานสอบสวนแล้วไม่ส่ง จ. ให้แก่พนักงานสอบสวนตามนัด เป็นการผิดสัญญา ถึงแม้ภายหลังจะมีพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมยกเว้นความผิดให้แก่ จ. ก็หาทำให้จำเลยพ้นจากความรับผิดตามสัญญาไม่

ในกรณีที่ผู้เสียหายเป็นโจทก์ฟ้องจำเลยไว้แล้ว ศาลชั้นต้นอนุญาตให้จำเลยมีประกันตัวไป ต่อมาอัยการจึงมาฟ้องจำเลยในมูลกรณีเดียวกันอีก พึงถือว่าจำเลยอยู่ในอำนาจของศาลที่จะบังคับให้นายประกันส่งตัวจำเลยมารับสำเนาฟ้องได้ เรื่องเช่นนี้อัยการหาจำต้องนำตัวจำเลยมาพร้อมกับฟ้องไม่ (ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 7/2496)

นายอำเภอสั่งขังผู้ต้องหาไว้ ภายหลังปลัดอำเภอเข้าทำการแทนนายอำเภอสั่งขังผู้ต้องหาต่อไปอีกรวมทั้งที่นายอำเภอสั่งขังด้วยเกิน 15 วัน ดังนี้ ปลัดอำเภอ มีผิดตาม ม. 270

ในคดีที่โจทก์ฟ้องขอให้ส่งตัวจำเลยไปอยู่ต่างจังหวัดเพราะได้ทำผิดหลายครั้งนั้นโจทก์ต้องฟ้องเสียภายใน 1 ปีนับแต่วันพันโทษครั้งสุดท้าย มิฉะนั้นคดีขาดอายุความตาม ม.78(4) อ้างฎีกา 376/2469 โทษปรับจะนับรวมเข้าในเรื่องต้องโทษหลายครั้งตาม พ.ร.บ.ดัดสันดานคนจรจัดไม่ได้

วิธีพิจารณาอาชญา ฟ้องว่าจำเลยมีผิดฐาน่ทำร้ายร่างกายและขอให้ส่งตัวไปอยู่ต่างจังหวัด แม้ศาลจะยกข้อหาเรื่องทำร้ายร่างกาย ศาลก็มีอำนาจพิจารณาเรื่องส่งตัวจำเลยไปอยู่ต่างจังหวัดได้ทีเดียว ไม่ต้องให้ฟ้องใหม่

ดุลยพินิจของศาลไม่ใช่ข้อกฎหมาย พ.ร.บ. ดัดสันดานคนจรจัด ร.ศ.127 ข้อ 3 การที่ศาลจะสั่งให้ส่งตัวจำเลยไปอยู่ต่างจังหวัดหรือไม่ อยู่ในดุลยพินิจของศาล
เรื่องนี้เมื่อศาลฎีกาวินิจฉัยว่าโจทก์ฎีกาไม่ได้แล้ว ก็เปนว่าไม่รับฎีกาของโจทก์วินิจฉัยแต่เหตุใดจึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

จำเลยใช้ไม้ตีศีร์ษะผู้ที่ไล่จะทำร้ายแตกดังนี้ ไม่มีผิด เพราะเปนการป้องกันตัวจับผู้ไล่ทำร้ายมัดไว้เพื่อส่งเจ้าพนักงานไม่มีผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอิสระภาพ (เทียบฎีกาที่ 146/2472)

การส่งไปอยู่ต่างจังหวัดอยู่ในดุลยพินิจของศาล บวชพอเปนพิธีไม่พอขัดเกลานิสัยที่ชั่วได้