คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
อากรฆ่าสัตว์

ตามพ.ร.บ.อากรฆ่าสัตว์ พ.ศ.2488 บัญญัติไว้ว่า "ห้ามมิให้ผู้ใดมีไว้เพื่อขายซึ่งทรากสัตว์ฯ" แต่โจทก์บรรยายฟ้องว่า "จำเลยมีเนื้อชำแหละไว้เพื่อขายก็ดี แต่คำว่าขายก็รวมอยู่ในคำว่าจำหน่ายด้วย ทั้งฐานความผิดที่โจทก์หาโจทก์ก็ได้ตั้งข้อหาว่าจำเลยทำผิดฐานสมคบกันมีทรากกระบือไว้เพื่อขายโดยไม่มีใบอนุญาตกำกับ คำขอให้ลงโทษก็เป็นเรื่องหาว่ามีไว้เพื่อขายและจำเลยก็รับสารภาพว่าได้ทำผิดตามฟ้องโจทก์ เช่นนี้ถือว่าจำเลยมีเนื้อกระบือชำแหละไว้เพื่อขายลงโทษจำเลยในฐานนี้ได้
ประกาศของคณะกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควรจังหวัดพระนคร ฉบับที่ 37 ลงวันที่ 5 ต.ค.96 ซึ่งประกาศห้ามมิให้ผู้ใดนำเนื้อกระบือชำแหละเข้ามาในเขตเทศบาลโดยฝ่าฝืนต่อประกาศฉบับดังกล่าวนั้น ประกาศฉบับนี้ออกโดยอาศัยอำนาจตามความใน พ.ร.บ.ป้องกันการค้ากำไรเกินควร ม.8(6),(8) แต่ไม่ปรากฏในว่าคดีนี้ว่าได้มีการห้ามการค้ากำไรเกินควรในเนื้อโคหรือกระบือชำแหละเลย ทั้งข้ออ้างของกรรมการในการออกประกาศก็ว่าเพื่อสวัสดิภาพของประชาชนผู้บริโภคและเพื่อช่วยสงวนพันธ์โคกระบือสำหรับเกษตรกรรมด้วยหาใช่เพื่อป้องกันการค้ากำไรเกินควรไม่ เมื่อเช่นนี้จึงถือว่าประกาศฉบับนี้นอกเหนือวัตถุประสงค์ของ พ.ร.บ.ป้องกันการค้ากำไรเกินควร จึงไม่ควรมีผลบังคับดังนัยแห่งคำพิพากษาฎีกาที่ 737/2497.

การวางโทษปรับตาม พ.ร.บ.อากรฆ่าสัตว์ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2496 ม.4 นี้ นั้นจะต้องวางเรียงตัวผู้กระทำผิดและเรียงตัวสัตว์ที่ฆ่าจะวางโทษเรียงตัวสัตว์แต่ปรับจำเลยทุกคนรวมกันมาแล้วแบ่งแยกความรับผิดเรียงตัวในภายหลังไม่ได้

การวางโทษปรับตาม พระราชบัญญัติอากรฆ่าสัตว์(ฉบับที่ 4) พ.ศ.2496 มาตรา 4 นี้นั้นจะต้องวางเรียงตัวผู้กระทำผิดและเรียงตัวสัตว์ที่ฆ่า จะวางโทษเรียงตัวสัตว์แต่ปรับจำเลยทุกคนรวมกันมาแล้วแบ่งแยกความรับผิดเรียงตัวในภายหลังไม่ได้

การวางโทษปรับตาม พระราชบัญญัติอากรฆ่าสัตว์(ฉบับที่ 4) พ.ศ.2496 มาตรา 4 นี้นั้นจะต้องวางเรียงตัวผู้กระทำผิดและเรียงตัวสัตว์ที่ฆ่า จะวางโทษเรียงตัวสัตว์แต่ปรับจำเลยทุกคนรวมกันมาแล้วแบ่งแยกความรับผิดเรียงตัวในภายหลังไม่ได้

การปรับจำเลยที่ฝ่าฝืน พ.ร.บ.อากรฆ่าสัตว์ต้องถือเอาตัวสัตว์ที่ฆ่า คือ เรียงตัวสัตว์เป็นสำคัญโดยศาลจะรวมปรับจำเลยทุกคนหรือแยกปรับจำเลยเรียงตัวก็ได้แล้วแต่รูปคดี แต่เมื่อรวมค่าปรับทุกคนแล้วต้องไม่เกินจำนวนเท่าที่กฎหมายกำหนดสำหรับสัตว์ที่ฆ่า
(อ้างฎีกาที่ 1761/2492)
กรณีที่จำเลยหลายคนฆ่าสัตว์รายเดียวกัน และจำเลยบางคนได้ถูกฟ้องศาลลงโทษไปแล้ว แต่ยังไม่เต็มอัตราโทษปรับที่กฎหมายกำหนดไว้จำเลยบางคนได้ถูกฟ้องภายหลังอีก ศาลย่อมแยกปรับจำเลยในคดีหลังในส่วนค่าปรับที่ยังไม่เต็มอัตราโทษนั้นได้

การปรับจำเลยที่ฝ่าฝืนพระราชบัญญัติอากรการฆ่าสัตว์ต้องถือเอาตัวสัตว์ที่ฆ่า คือเรียงตัวสัตว์เป็นสำคัญ โดยศาลจะรวมปรับจำเลยทุกคนหรือแยกปรับจำเลยเรียงตัวก็ได้แล้วแต่รูปคดี แต่เมื่อรวมค่าปรับทุกคนแล้วต้องไม่เกินจำนวนเท่าที่กฎหมายกำหนดสำหรับตัวสัตว์ที่ฆ่า (อ้างฎีกาที่ 1761/2492)
กรณีที่จำเลยหลายคนฆ่าสัตว์รายเดียวกัน และจำเลยบางคนได้ถูกฟ้อง ศาลลงโทษไปแล้ว แต่ยังไม่เต็มอัตราโทษปรับที่กฎหมายกำหนดไว้จำเลยบางคนได้ถูกฟ้องภายหลังอีกศาลย่อมแยกปรับจำเลยในคดีหลังในส่วนค่าปรับที่ยังไม่เต็มอัตราโทษนั้นได้

จำเลยฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์วันที่ 12 พฤษภาคม 2491 โจทก์ยื่นฎีกาเมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2491 จึงยังอยู่ในกำหนดที่โจทก์จะยื่นฎีกาได้
การฆ่าสุกรก่อน วันที่ระบุไว้ในใบอนุญาตต้องมีความผิดตาม พระราชบัญญัติอากรฆ่าสัตว์ 2488 มาตรา 12 ไม่ใช่มาตรา11
ว. จำเลยเป็นพนักงานเทศบาลประจำโรงฆ่าสัตว์ของเทศบาลไม่มีหน้าที่เกี่ยวกับออกใบอนุญาตให้ฆ่าสัตว์แต่อย่างใด ว. จำเลยได้แก้วันที่ในใบอนุญาต โดย จ.จำเลยเทศมนตรีซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาสั่งให้แก้ดังนี้ ถือได้ว่า ว. จำเลยได้ทำตามคำสั่งของเจ้าพนักงานซึ่งตนอยู่ในบังคับบัญชาโดยเชื่อว่าเป็นการชอบและมีเหตุผลอันสมควรไม่ควรรับอาญาตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 52(2)

จำเลยหลายคนที่กระทำผิด พ.ร.บ.อากรฆ่าสัตว์ซึ่งกฎหมายให้ปรับเรียงตัวสัตว์นั้น ศาลจะปรับจำเลยรวมกันหรือปรับเรียงตัวจำเลยก็ได้ เมื่อจำนวนค่าปรับแต่ละคนไม่เกินอัตราโทษคั่นสูงที่กฎหมายกำหนดไว้เรียงตัวสัตว์
กรณีที่จำเลยมีเหตุในส่วนตัวต่างกัน เช่นบางคนจะต้องลดโทษให้ ฐานรับสารภาพ ดังนี้ ศาลควรแยกปรับเรียงตัวจำเลย.
(อ้างฎีกาที่ 1716/2492)

ฆ่าสุกรในระหว่างเวลาใช้ พระราชบัญญัติฆ่าขายโคกระบือแพะแกะและสุกรพ.ศ.2481 คดีมาถึงศาลฎีกาเมื่อใช้ พระราชบัญญัติอากรฆ่าสัตว์พ.ศ.2488 นั้น ปัญหาในเรื่องริบทรัพย์ศาลต้องใช้พระราชบัญญัติอากรฆ่าสัตว์ พ.ศ.2488 ซึ่งให้ฆ่าสัตว์โดยได้รับอนุญาต ฉะนั้นซากสัตว์ที่ฆ่าริบไม่ได้