คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
อายุความอุทธรณ์

ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับฟ้องของโจทก์ในข้อหาว่าจำเลยกระทำผิดฐานประกอบโรคศิลปะโดยมิได้ขึ้นทะเบียนและรับอนุญาต เป็นคำสั่งที่สั่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 161 ที่ทำให้คดีของโจทก์ในกระทงข้อหานั้นเสร็จไป เมื่อโจทก์มิได้ยื่นอุทธรณ์คำสั่งนี้ภายใน 15 วันอุทธรณ์ของโจทก์จึงขาดอายุความอุทธรณ์

จำเลยแพ้คดีโจทก์ได้ฟังคำพิพากษาศาลชั้นต้นวันที่ 26 กุมภ์ จำเลยยื่นอุทธรณ์ขอว่าความหย่างคนอนาถาในวันที่ 24 มีนาคม ศาลสั่งยกคำร้องอนาถาวันที่ 31 มีนาคม จำเลยนำเงินค่าธรรมเนียมมาเลียในวันที่ 1 เมษายนไม่ขาดอายุความ อ้างคำสั่งคำร้องที่ 38/2478 และฎีกาที่ 1033/2482.

ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับอุทธรณ์โดยเห็นว่าขาดอายุความ ศาลอุทธรณ์สั่งให้รับอุทธรณ์โดยเห็นว่าไม่ขาดอายุความ เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา ฎีกาไม่ได้

ประกาศเรื่องกำหนดเวลาทำงานและวันหยุดราชการลงวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2482 จำเลยต้องขังอยู่ในเรืองจำได้นำฟ้อง อุทธรณ์ไปยื่นต่อ+เรือนจำในวันสุดท้าย++อายุความอุทธรณ์ซึ่งเป็นวันเสาร์เวลา 15.00 น.+เรือนจำรับฟ้อง อุทธรณ์ขั้นส่งต่อศาลดังนี้ ถือว่าฟ้องอุทธรณ์ของจำเลยยังไม่ขาดอายุความ

กำหนดอายุความอุทธรณ์นั้นต้องนัย 1 ในวันรุ่งขึ้นจากวันฟังคำพิพากษาศาลชั้นต้น.

ยื่นคำร้องขออุทธรณ์อย่างคนอนาถาภายใน 1 เดือนภายหลังแถลงขอเสียค่าธรรมเนียมและนำเงินค่าธรรมเนียมมาเสียแม้เป็นเวลาเกิน 1 เดือนนับแต่วันตัดสินก็ไม่ขาดอายุความอุทธรณ์และถ้าเจ้าพนักงานไม่ได้เรียกให้ปิกแสตมป์ค่าคำร้องขอว่าความอย่างคนอนาถานั้นก็ไม่ทำให้อุทธรณ์ขาดอายุความ

ฟ้องโจทก์บรรยายข้อความว่าจำเลยลักทรัพย์ ขอให้ลงโทษแลอ้างมาตราฐานรับของโจรมาด้วย แม้ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยรับของโจร+ตามลงโทษจำเลยมิได้ อายุความอุทธรณ์เริ่มนับ 1 แต่วันรุ่งขึ้นจากวันที่ได้อ่านคำพิพากษาศาลชั้นต้น

กำหนดอายุความอุทธรณ์ 15 วันนั้น ตั้งต้นนับ 1 ในวันรุ่งขึ้นจากวันอ่านคำตัดสิน (เทียบฎีกาที่ 321/123)