คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เก็บของ

ตามบัญชีอัตราอากรแสตมป์ท้ายหมวด 6 ในลักษณะ 2 แห่งประมวลรัษฎากรไม่มีรายการระบุว่าใบรับฝากของในการให้บริการเกี่ยวกับการเก็บสิ่งของในห้องเย็นจะต้องเสียอากร คงมีระบุไว้ในข้อ 19 ของบัญชีดังกล่าวว่า ใบรับของคลังสินค้าจะต้องปิดอากรแสตมป์โดยให้นายคลังสินค้าเป็นผู้เสียอากรและขีดฆ่าแสตมป์นั้น ดังนั้นการให้บริการเกี่ยวกับการเก็บสิ่งของในห้องเย็นดั่งกรณีของโจทก์ซึ่งไม่ปรากฏว่าโจทก์ผู้รับฝากและผู้ฝากของให้เก็บรักษาในห้องเย็นได้ประพฤติปฏิบัติกันตามที่ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ลักษณะ 14 ว่าด้วยการเก็บของในคลังสินค้าบังคับไว้ เช่นมีการออกใบรับของคลังสินค้าฉบับหนึ่งและประทวนสินค้าอีกฉบับหนึ่งให้แก่ผู้ฝากเมื่อผู้ฝากต้องการเป็นต้น โจทก์จึงไม่มีหน้าที่ต้องปิดอากรแสตมป์บนใบรับฝากตามบัญชีอัตราอากรแสตมป์ข้อ 19
ภาษีการค้าและอากรแสตมป์มีบัญญัติไว้ในลักษณะ 2 ภาษีฝ่ายสรรพากร แต่แยกเป็นหมวด 4 กับหมวด 6 ต่างหากจากกันโดยมิได้มีวิเคราะห์ศัพท์คำว่า "คลังสินค้า" ไว้ให้ใช้ได้ทั่วไป จึงเอาความหมายของคลังสินค้าในหมวด 4 ว่าด้วยภาษีการค้ามาใช้ในหมวดอื่นหาได้ไม่ และภาษีประเภทคลังสินค้าที่ระบุไว้ในบัญชีอัตราภาษีการค้าก็ยังจำแนกออกเป็น 3 รายการคือ การทำคลังสินค้า รับฝากทรัพย์และการให้บริการเกี่ยวกับการเก็บสิ่งของต่าง ๆ ในห้องเย็น ซึ่งแต่ละรายการมีการดำเนินกิจการไม่เหมือนกัน เห็นได้ว่าการที่ประมวลรัษฎากรนำมารวมไว้เป็นภาษีประเภทคลังสินค้า ก็เพียงเพื่อกำหนดอัตราภาษีเป็นอย่างเดียวกันเท่านั้นมิได้หมายความว่า กิจการ ทั้ง 3 รายการที่จำแนกไว้นั้นเป็นการทำคลังสินค้าไปเสียทั้งหมด

ของที่ถูกลักไปโดยไม่ปรากฎเหตุอื่นอีก ยังเรียกไม่ได้ว่าเป็นของตกของหายตามความหมาย ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 318
(อ้างฎีกา 739/2481)
โจทก์กล่าวในฟ้องเพียงว่า ไซของกลางเป็นของที่ถูกลัก แล้วจับได้จากจำเลย เมื่อไม่ปรากฎเหตุอื่นใดอีก ลงโทษจำเลยตามมาตรา 318 ไม่ได้./

เข้าไปเก็บเลือดสุกรในโรงฆ่าสุกรที่จะล้างทิ้งไปไม่มีผิดฐานลักทรัพย์
ฟ้องกล่าวว่าจำเลยบังอาจเข้าไปในโรงฆ่าสุกร แล้วบังอาจลักเอาเลือดสุกรไปขอให้ลงโทษตามมาตรา 293 ดังนี้ ถ้าจำเลยไม่มีผิดฐานลักทรัพย์แล้วจะลงโทษจำเลยฐานบุกรุกไม่ได้ โดยไม่ใช่เรื่องที่โจทก์ประสงค์ให้ลงโทษ