คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เครื่องมือประจำที่

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยใช่เครื่องมือประจำที่ทำการจับสัตว์น้ำในที่สาธารณะประโยชน์ โดยไม่ได้รับอนุญาต แต่ปรากฎว่า แพสดุ้งใหญ่ที่จำเลยใช้ทำการาจับปลา มีลักษณะเป็นแพถ่อเคลื่อนที่ไปมาได้ เวลาทำการจับปลาตามปกติ ก้ไม่ต้องลงหลักปัก ผูก ขึงรั้งถ่วง หรือใช้งิธีอื่นให้แพอยู่กับที่ เพราะตามปกติจับปลาในที่น้ำนิ่ง และตามข้อเท็จจริงที่ศาลฟังมาก็ไม่ปรากฎว่าจำเลยได้ลงหลักปักผูกแพให้อยู่กับที่ในเวลาทำการประมง ในลักษณะประจำที่ ดังนี้ คดียังไม่พอจะชี้ขาดว่าจำเลยได้ใช้เครื่องมือประจำที่ ทำการประมงดังฟ้อง ศาลต้องพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสร้างเครื่องมือประจำที่ โดยวางกร่ำลงในหนองโดยไม่ได้รับอนุญาตจากพนักงานเจ้าหน้าที่ ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.การประมง 2490 มาตรา 31,61 ดังนี้แม้ศาลจะสอบโจทก์ ๆ แถลงว่ากร่ำที่จำเลยวาง คือเอาผักกับหนามไปไว้ในน้ำเพื่อให้ปลามาอาศัยแล้วใช้อวนล้อมจับปลา จำเลยยังมิได้จับปลาถ้าจับปลาต้องเอาอวนมาล้อมที่กร่ำก็ดี ศาลก็จำต้องให้โจทก์นำสืบตามฟ้องก่อน เพราะข้อที่โจทก์จะสืบมีว่า กร่ำที่จำเลยวางเป็นเครื่องมือประจำที่ ซึ่งมีความหมายกว้างขวาง หาใช่จะจำกัดอยู่เพียงที่โจทก์ แถลงไม่ จะด่วนงดสืบพยานโดยฟังข้อเท็จจริงเฉพาะตามที่โจทก์แถลง หาได้ไม่

กฎกระทรวงว่าด้วยวิธีจัดการและตั้งอัตราเก็บเงินอากรค่าน้ำตามความใน พรบ อากรค่าน้ำข้อ 2 (ง) และข้อ 2 (1)(2) ข้อ 23 (5) เครื่องมือที่ใช้จับสัตว์น้ำจะเป็นเครื่องมือประจำที่หรือไม่ต้องพิเคราะห์ถึงการใช้เครื่องมือนั้น ๆ เป็นราย ๆ ไป ใช้เผือกลงกั้นขวางเต็มครองในเวลาน้ำลงแล้วเอาลอบดักตามช่องเผือกคอยกู้ลอบเอาปลาดังนี้เรียกว่าใช้เครื่องมือจับสัตว์น้ำประจำที่ตาม พรบ อากรค่าน้ำมาตรา 19 และกฎกระทรวงซึ่งออกตามความใน พรบ นั้น ข้อ 23 (5) คำว่า ที่สาธารณประโยชน์ตามกฎกระทรวงข้อ 23 (5) หมายถึงที่สาธารณประโยชน์ตามกฎหมายทั่วไป หาได้มีความหมายเช่นเดียวกับคำว่าที่สาธารณประโยชน์ ในกฎข้อ 2 (ง) และข้อ 2(2)(3) ไม่ ที่สาธารณประโยชน์ตามกฎกระทรวงข้อ 2 (ง) นั้นเป็นคำประกอบความในตอนต้นของวรรคนั้นคือแสดงว่าเป็นที่สาธารณไม่หวงห้ามการจับสัตว์น้ำ