คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เจ้าทรัพย์

โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยกล่าวคำหลอกลวงขอยืมรถจักรยาน 2 ล้อ ไปทวงหนี้กับผู้มีชื่อ ดังนี้ ไม่มีมูลความผิดทางอาญาฐานฉ้อโกง เป็นแต่ผิดคำรับรองที่จำเลยให้ไว้ล่วงหน้าว่าจะไปทำกิจอย่างนั้นแล้วมิได้ไปทำเท่านั้น เพราะความสำคัญอยู่ที่จำเลยจะขอยืมรถเจ้าทรัพย์ ส่วนที่ว่าจะไปทวงหนี้ ก็เป็นแต่คำกล่าวประกอบการขอยืม ฟ้องโจทก์ก็มิได้กล่าวว่า ถ้าจำเลยไม่อ้างว่า จะไปทวงหนี้แล้ว เจ้าทรัพย์ก็จะไม่ให้ (อ้างฎีกาที่ 1187/2500)

จำเลยรับสารภาพชั้นสอบสวนโดยสมัครใจ แม้โจทก์ไม่ได้ตัวเจ้าทรัพย์มาสืบแต่มีตำรวจผู้จับเป็นพยานประกอบว่าเจ้าทรัพย์ได้ชี้ให้จับจำเลยในเวลาใกล้ชิด ก็ฟังลงโทษฐานลักทรัพย์ได้

โจทก์ฟ้องระบุชื่อเจ้าทรัพย์นางพุ่ม แต่ครั้นนำมาสืบกลับปรากฎว่าชื่อนางนุ่ม และปรากฎว่าในบัญชีระบุพยานโจทก์ก็มีว่า นางนุ่ม เช่นนี้เป็นที่เห็นได้ว่าคำฟ้องของโจทก์ที่พิมพ์เป็นนางพุ่มไปนั้น เป็นเพียงการพิมพ์ผิดพลาดทำให้เพี้ยนไปเท่านั้น จึงไม่เป็นการแตกต่างถึงแก่จะให้ยกฟ้อง

มาตรา 18 กฎหมายลักษณะอาญา นั้นจะมาใช้กับกรณีที่ศาลพิพากษา ให้จำเลยซึ่งทำการลักทรัพย์ คืน หรือใช้ราคาทรัพย์แก่เจ้าทรัพย์ไม่ได้

การชี้ขาดข้อเท็จจริงเรื่องวันเกิดเหตุว่าจะตรงกับคำฟ้องหรือไม่ จะฟังคำเจ้าทรัพย์ปากเดียวไม่ได้ เพราะคำเจ้าทรัพย์อาจคลาดเคลื่อนผิดหลงโดยเหตุใดเหตุหนึ่งได้
โจทก์ฟ้องว่าเกิดเหตุ 13 ตุล์ 87 (แรม 12 ค่ำเดือน 10) เจ้าทรัพย์เบิกความเกิดเหตุขึ้น 11 ค่ำเดือน 10 จะพิพากษายกฟ้องเลยไม่ได้ต้องสืบพะยานโจทก์ต่อไป

แก้กระเป๋าใส่เงินไปจากเอวเจ้าทรัพย์ว่าจะเอาไปเก็บไว้ให้เจ้าทรัพย์มิได้ว่ากระไรดังนี้ ถือว่าได้รับมอบหมายเงินไว้จากเจ้าทรัพย์ได้

แย่งสร้อยคอจากคอเจ้าทรัพย์มีบาดเจ็บโลหิตไหลซึ่งจำเลยอาจเห็นผลได้นั้น นั้นเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์

ในเรื่องฉ้อโกงซึ่งเจ้าทรัพย์มอบเงินให้จำเลยไปเพื่อให้สินบนแก่เจ้าพนักงานนั้น. โจทก์จะฟ้องขอให้คืนเงินด้วยไม่ได้.(ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 21/2485).

ฟ้องของโจทก์ไม่ได้ระบุชื่อเจ้าทรัพย์เป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องม.158(5) แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญาศาลต้องพิพากษายกฟ้อง,คู่ความฎีกาเป็นปัญหาข้อกฎหมาย แต่มิได้เป็นข้อที่ได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้ว-แต่ศาลชั้นต้น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

การที่จำเลยรับเงินจากเจ้าทรัพย์เพื่อไถ่กระบือจากคนร้าย แล้วรับกระบือมาให้เจ้าทรัพย์นั้น ยังไม่พอจะถือว่าจำเลยมีเจตนาทุจจริตกระทำผิดฐานรับของโจร