คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เสมียน

เสมียนแผนกสรรพสามิตต์จังหวัด ไม่ใช่เจ้าพนักงานสรรพสามิตต์จังหวัด อันจะมีอำนาจจับกุมผู้กระทำผิด พ.ร.บ.เกลือ ผู้ใดให้สินบนเสมียนแผนกสรรพสามิตต์จังหวัดย่อมไม่มีผิดฐานให้สินบนเจ้าพนักงาน
ผู้ช่วยสรรพสามิตต์จังหวัดถือว่ามีตำแหน่งเป็นพนักงานสรรพสามิตต์ มีอำนาจจับกุมผู้กระทำผิดตาม ป.วิ.อาญา
เสมียนสรรพสามิตต์นั้นแม้ไปกับตำรวจก็ไม่ถือว่าเป็นเจ้าพนักงานอันมีอำนาจจับกุมผู้กระทำผิดตาม ป.วิ.อาญา มาตรา 2 (16)

เสมียนแผนกมหาดไทยประจำอำเพอได้รับมอบหมายจากนายอำเพอผู้เปนนายทเบียนปืนไห้เปนผู้กรอกรายการตามแบบฟอร์มไบอนุญาตไห้มีอาวุธปืนเพื่อเสนอนายอำเพอลงนามเช่นนี้นายอำเพอเปนเจ้าพนักงานซึ่งมีหน้าที่ทำตามตำแหน่งไนเรื่องอาวุธปืนนั้น หากเสมียนดังกล่าวแล้วปลอมไบอนุญาตอาวุธปืนย่อมมีผิดตามมาตรา 224 ไม่มีผิดตามมาตรา 229.

นายอำเพอสั่งไห้เสมียนรับเงินค่าทำเนียมต่าง ๆ ด้วยวาจา เมื่อเสมียนยักยอกเงินนั้นเปนประโยชน์ส่วนตัวก็ต้องมีความผิดตามมาตรา 131 อ้างดีกาที่ 533/3485

นายอำเภอสั่งให้เสมียนรับเงินค่าธรรมเนียมต่างๆ ด้วยวาจา.เมื่อเสมียนยักยอกเงินนั้นเป็นประโยชน์ส่วนตัวก็ต้องมีความผิดตามมาตรา 131. อ้างฎีกาที่ 533/2485.

จำเลยเป็นเสมียนตราอำเภอได้รับเงินจากคลังมารักษาไว้แล้ว. ไม่นำลงบัญชีและไม่ผลักใช้เงินยืมซึ่งทดรองจ่ายไปตามหน้าที่. แม้เงินนั้นจะไม่ต้องจ่ายแก่ผู้ใดอีกก็มีผิดฐานยักยอก. จำเลยเป็นเสมียนตราอำเภอมีหน้าที่ปกครองรักษาและรับจ่ายเงิน. นายอำเภอสั่งให้จำเลยปกครองรักษาเงินซึ่งเป็นเงินของหลวงได้ ไม่เป็นการนอกหน้าที่. เมื่อจำเลยยักยอกไป ก็เป็นผิดตาม มาตรา 131.

เสมียนได้รับมอบเงินไปจ่ายให้คนงาน. ได้ให้คนงานเซ็นชื่อไว้แล้ว แล้วไม่จ่ายเงินให้ ได้เอาเงินนั้นเสียเอง. ดังนี้ เป็นผิดฐานยักยอก ไม่ใช่ฉ้อโกง.

เงินที่นายอำเภอมอบให้จำเลยเป็นเงินของสุขศาลาซึ่งอยู่ในความควบคุมของคณะกรมการอำเภอ จึงถือว่าคณะกรมการอำเภอเป็นผู้เสียหายในเงินที่จำเลยรับมอบและยักยอกนั้น

จำเลยเป็นเสมียนทางราชการตั้งให้เป็นกรรมการขายทอดตลาดของกลางได้ยักยอกเอาเงินค่าขายทอดตลาดทรัพย์ไว้เป็นประโยขน์ตนเสีย ต้องมีความผิดตาม ม. 319 (3) ความผิดตาม ม. 319 (3) ไม่ใช่ความผิดส่วนตัว แม้ผู้เสียหายมิได้ร้องทุกข์อัยยการมีอำนาจนำคดีขึ้นว่ากล่าวได้รอการลงอาญา