คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
แย่งทรัพย์

จำเลยขึ้นไปบนเรือนผู้เสียหายแล้วลักเอานกเขาพร้อมกรงของผู้เสียหายนางสาวดำเห็นเข้าจึงเข้าแย่งกรงนั้นแต่สู้กำลังจำเลยไม่ได้ จำเลยจึงแย่งเอากรงและนกเขาของผู้เสียหายไปได้ ดังนี้ การกระทำของจำเลยไม่เป็นความผิดฐานชิงทรัพย์เพราะจำเลยไม่ได้ใช้กำลังประทุษร้ายแก่กาย หรือจิตใจของนางสาวดำแต่ประการใด จำเลยคงมีความผิดฐานลักทรัพย์

จำเลยลูบคลำตามเสื้อกางเกงผู้เสียหาย และพูดขอแว่นตาที่ผู้เสียหายสวมอยู่ ผู้เสียหายไม่ให้จำเลยแย่งแว่นตาไปจากผู้เสียหายผู้เสียหายแย่งคืนมาได้ จำเลยแย่งไปได้อีกแล้วพูดว่าถ้าเอ็งมีอาวุธกูแทงเสียแล้ว และเอามือล้วงใต้เสื้อตรงขอบกางเกงหน้าท้อง ดังนี้เป็นการวิ่งราวแว่นตา แต่ไม่เป็นการขู่ว่าจะทำร้าย โจทก์ไม่ได้บรรยายฟ้องว่าจำเลยฉกฉวยเอาทรัพย์ไปซึ่งหน้า ถือว่าโจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษฐานวิ่งราวทรัพย์ ศาลลงโทษแต่ฐานลักทรัพย์

ผู้เสียหายเป็นโจทก์ฟ้องคดีชิงทรัพย์สร้อยคอ แม้จะไม่ได้ระบุว่าสร้อยนั้นเป็นของโจทก์ ทั้งได้ความว่าเป็นของมารดาโจทก์ให้โจทก์สวมใส่ แต่ก็บรรยายว่า จำเลยแย่งไปจากคอโจทก์ ก็ถือได้ว่าโจทก์เป็นผู้เสียหาย มีอำนาจฟ้อง
บรรยายฟ้องว่า สร้อยคอที่จำเลยแบ่งไปราคา 21,000 บาท แล้วโจทก์นำสืบว่าราคา 2,100 บาทแต่คำขอท้ายฟ้องขอให้คืนหรือใช้ราคาเพียง 2,100 บาท เห็นได้ว่า ทีระบุในฟ้องตอนต้นว่าราคา 21,000 บาท นั้นเป็นการพลั้งเผลอไปมิใช่แตกต่างกันในสารสำคัญกับจะเป็นเหตุให้ยกฟ้อง

จำเลยลักไก่เขาไปเจ้าทรัพย์ติดตามพบในเวลากระชั้นชิด แล้วแย่งไก่คืนจากจำเลย ๆ จึงทำร้ายเจ้าทรัพย์ เพราะเจ้าทรัพย์แย่งไก่ที่จำเลยลักไปคืนจากจำเลยย่อมเป็นการใช้กำลังทำร้ายเพื่อประสงค์จะเอาผลประโยชน์อันเกิดแต่การที่จำเลยลักทรัพย์ตามความใน ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 298(3) จำเลยจึงต้องมีความผิดฐานชิงทรัพย์ กรรมที่จำเลยกระทำการลักและทำร้ายร่างกายเจ้าทรัพย์นั้นเป็นกรรมที่ต่อเนื่องเรื่องเดียวกัน หาใช่ต่างกรรมต่างวาระกันไม่

จำเลยลักไก่เขาไป เจ้าทรัพย์ติดตามพบในเวลากระชั้นชิด แล้วแย่งไก่คืนจากจำเลย จำเลยจึงทำร้ายเจ้าทรัพย์เพราะเจ้าทรัพย์แย่งไก่ที่จำเลยลักไปคืนจากจำเลย ย่อมเป็นการใช้กำลังทำร้ายเพื่อประสงค์จะเอาผลประโยชน์อันเกิดแต่การที่จำเลยลักทรัพย์ตามความในกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 298(3) จำเลยจึงต้องมีความผิดฐานชิงทรัพย์ กรรมที่จำเลยกระทำการลักและทำร้ายร่างกายเจ้าทรัพย์นั้นเป็นกรรมที่ต่อเนื่องเรื่องเดียวกัน หาใช่ต่างกรรมต่างวาระกันไม่

จำเลยสมคบกับพวกไปลัก+จากนาของเจ้าทรัพย์+ไว้บ้านจำเลยแต่ในตอนกลางคืน ครั้นรุ่งเช้าเจ้าทรัพย์ตามมาพบจะเอาข้าว+ จำเลยไม่ยอม เข้ายื้อ+เอาข้าวไปและชักมีดออกขู่เข็ญด้วยดังนี้ การ+ข้าวในตอนกลางคืนขาด+แล้วจำเลยไม่ผิดฐาน+ทรัพย์

การที่แย่งทรัพย์เอาไปจากตัวเจ้าทรัพย์ได้แล้วนั้นเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์สำเร็จแม้ภายหลังใกล้ชิดกันนั้นพวกของเจ้าทรัพย์ไปแย่งเอาคืนมาได้ก็ดี ก็ไม่ทำให้การกระทำนั้นกลายเป็นผิดแต่เพียงพยายามชิงทรัพย์.

จำเลยกับพวก 2 คนใช้ปูนขาวสาดหน้าแลตีเจ้าทรัพย์ล้มลงเพื่อแย่งเอาไว้เสียทัน มีผิดฐานพยายามปล้นทรัพย์
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฐานปล้นทรัพย์ ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยกระทำผิดฐานพยายามปล้นทรัพย์ ดังนี้ลงโทษจำเลยได้

แก้ชายพกเพื่อลักทรัพย์ในพกนั้น เจ้าทรัพย์ตื่นขึ้นจำเลยจึงแย่งทรัพย์จากเจ้าทรัพย์ไปได้ดังนี้ จำเลยมีผิดฐานลักทรัพย์กะทงเดียว
มีฎีกาที่69/71 ข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยกอดคอเจ้าทรัพย์แล้วแย่งสายสร้อยไปคล้องคอไป มีผิดฐานชิงทรัพย์ ตาม ม.298 เพราะใช้กำลังกอดปล้ำ
โจทก์ฟ้องในคดีนี้ขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์และไม่ได้ฎีกาขึ้นมา แต่ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าจำเลยมีผิดฐานลักทรัพย์

กระชากศร้อยคอเจ้าทรัพย์ขาด เจ้าทรัพย์จับไว้ได้ จำเลยเข้าแกะมือแย่งเอาไปได้ดังนี้ มีผิดฐานวิ่งราว