คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
โจทก์ฎีกา

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินของโจทก์โดยอ้างว่าจำเลยบุกรุกและเรียกค่าเสียหายจากการขาดประโยชน์ในที่พิพาทเป็นเงินเดือนละ 1,000 บาท ถือได้ว่าที่พิพาทอาจให้เช่าได้ไม่เกินเดือนละ 5,000 บาท เมื่อจำเลยให้การว่า จำเลยได้ขอใช้ที่พิพาทจาก ส. ตลอดมาจนถึงปัจจุบันมิได้กล่าวแก้เป็นข้อพิพาทด้วยกรรมสิทธิ์ และศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโจทก์โดยวินิจฉัยว่า โจทก์ไม่ได้ยึดถือทำประโยชน์ในที่พิพาทมานานแล้วการครอบครองของโจทก์ย่อมสิ้นสุดลง โจทก์ฎีกาว่า โจทก์ยึดถือครอบครองทำประโยชน์ในที่พิพาทมาโดยตลอดมิได้ทิ้งร้าง การครอบครองจึงยังไม่สิ้นสุดลง เป็นการฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248

จำเลยหลอกลวงและได้ไปซึ่งทรัพย์ตามที่หลอกลวงจากผู้เสียหายอันเป็นความผิดสำเร็จฐานฉ้อโกงตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 341 แล้ว ในวันต่อมาจึงได้ออกเช็คมอบให้ผู้เสียหายเพื่อเป็นการชำระหนี้โดยเจตนาที่จะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คซึ่งถือได้ว่าเป็นการกระทำต่างหากจากการกระทำอันเป็นความผิดฐานฉ้อโกงในตอนต้น เมื่อธนาคารตามเช็คปฏิเสธการจ่ายเงินจำเลยจึงมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คพ.ศ. 2497 มาตรา 3 อีกกรรมหนึ่ง
ส่วนที่จำเลยฎีกาว่าโจทก์บรรยายฟ้องกำกวมก็ดี จำเลยไม่มีความผิดฐานฉ้อโกงก็ดี เมื่อฎีกาของจำเลยไม่มีสาระว่าฟ้องโจทก์ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158 (5)อย่างไร ทั้งจำเลยก็รับสารภาพตามฟ้อง ศาลฎีกาจึงไม่วินิจฉัยให้
โจทก์ขอให้นับโทษต่อจากคดีอื่นของศาลชั้นต้นหลายคดี แต่ปรากฏจากคำร้องของโจทก์ว่าศาลพิพากษาลงโทษจำเลยแล้วเพียงคดีเดียว จึงนับโทษต่อได้เฉพาะคดีดังกล่าวเท่านั้น.

ดุลพินิจของศาลเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลยคนละ 2 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษปรับสถานเดียวคนละ 200 บาท เป็นเรื่องดุลพินิจของศาลแม้จะแก้ไขมาก ก็ต้องห้ามมิให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 220

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 81 ลงโทษจำคุกจำเลย 2 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เฉพาะเรื่องโทษ เป็นให้จำคุกจำเลย 1 ปี และให้รอการลงโทษจำเลยไว้มีกำหนด3 ปี เช่นนี้เป็นการแก้มาก โจทก์ฎีกาคัดค้านดุลพินิจในการวางโทษของศาลอุทธรณ์ได้ ไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218 และ 220

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย 2 กะทงตามกฎหมายอาญามาตรา 254 และ 256 ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้องโจทก์จำคุกรวม 2 กะทง 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำเลย 2 กะทงตาม ม.254 และ 338(3) จำคุก 7 เดือนดังนี้โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงขอให้ลงโทษจำเลยในความผิดตาม ม.256 ได้
(หมายเหตุ ศาลอุทธรณ์แก้ศาลเดิมในกะทงตาม ม.256 เป็น 338 โจทก์ฎีกาเถียงฉะเพาะกะทงนี้

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 2 ปี 6 เดือนตามกฎหมายอาญา ม.256 ศาลอุทธรณ์คงลงโทษจำเลยตามมาตรานั้น แต่แก้กำหนดโทษจำเลยเหลือ 2 ปีกับลดตาม ม.55 กึ่งหนึ่งเหลือโทษ 1 ปีลดตาม ม.59 อีกกึ่งหนึ่งคงเหลือ 6 เดือน ดั่งนี้เป็นการแก้ไขมากโจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้(ลด 2 ต่อ) ดุลยพินิจ ปัญหาข้อเท็จจริง การที่ศาลจะลดโทษให้จำเลยตามมาตรา 59 นั้นเป็นเรื่องอยู่ในดุลยพินิจของศาล ซึ่งเป็นปัญหาข้อเท็จจริง

พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์คนบังคับอังกฤษเป็นคู่ความฎีกาได้ในข้อกฎหมายฎีกาได้ในข้อกฎหมาย