คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ใช้หนี้

เมื่อโจทก์และจำเลยต่างเป็นผู้รับประกันด้วยอาวัลเช็คด้วยกัน จึงต้องร่วมรับผิดต่อผู้ทรงตาม ป.พ.พ. มาตรา 989 ประกอบมาตรา 967วรรคแรก โจทก์และจำเลยจึงเป็นลูกหนี้ร่วมกันตามบทมาตราดังกล่าวข้างต้น เมื่อโจทก์ซึ่งเป็นบุคคลผู้มีความผูกพันร่วมกับจำเลยในอันจะต้องใช้หนี้ มีส่วนได้เสียด้วยในการใช้หนี้ได้เข้าใช้หนี้นั้นแล้ว โจทก์ย่อมได้รับช่วงสิทธิมาเรียกร้องจากจำเลยได้ตาม ป.พ.พ. มาตรา 229

การโอนกรรมสิทธิ์ตึกพิพาทตีใช้หนี้ไม่สมบูรณ์ เพราะมิได้จดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ แต่ก็ไม่เป็นโมฆะ จำเลยโอนกรรมสิทธิ์ตึกพิพาทรวมทั้งสิทธิการเช่าที่ดินให้โจทก์ เป็นการแสดงเจตนาโอนการครอบครองให้โจทก์แล้ว จำเลยอยู่ในตึกพิพาทต่อมาก็โดยอาศัยสิทธิของโจทก์ โจทก์มีบุคคลสิทธิที่จะบังคับให้จำเลยออกไปจากตึกพิพาทที่โจทก์มีสิทธิครอบครองได้ โจทก์มีอำนาจฟ้อง

หนังสือสัญญามีข้อความกล่าวเท้าถึงการจำนองที่โจทก์จำเลยทำกันไว้แต่เดิม จึงเห็นได้ว่า คู่กรณียังรับรองสัญญาจำนองที่ทำไว้เดิมแม้สัญญาจำนองจะมีกำหนดไถ่ถอนคืนกันภายใน 3 ปี เมื่อครบกำหนดโจทก์ยังมิได้ใช้สิทธิบังคับจำนอง ข้อความตามสัญญาฉบับหลังมีความว่าข้าพเจ้านายเวสขอทำสัญญารับเงินเพิ่มให้นายขาวซึ่งเป็นผู้รับจำนองที่ดินนาและสวนไว้ และมีข้อความยืนยันเพิ่มต่อไปในข้อ 1 แห่งสัญญาว่า'ขอรับเงินเพิ่มอีก 3,768 บาท' และยังมีข้อสัญญาต่อไปอีกว่า ยอมให้จำเลยนำเงินที่จำนองเดิมกับเงินที่รับเพิ่มไปใหม่อีก 3,768 บาท มาใช้คืนแก่โจทก์ซึ่งเป็นผู้รับจำนองได้ต่อไปอีกภายใน 2 ปี แสดงว่าโจทก์ยินยอมให้จำเลยซึ่งเป็นผู้จำนองเอาเงินมาไถ่คืนไปได้ หาใช่ว่าจำเลยยอมตกลงจะขายที่ดินที่จำนองให้แก่โจทก์แต่อย่างเดียวไม่และข้อ 2 แห่งสัญญายังมีข้อความอีกว่า ให้ท่าน(โจทก์) เข้าครอบครองเก็บผลไม้ในสวนและทำนาแทนดอกเบี้ยและเงินเพิ่มต่อไป อันเห็นได้ว่าเป็นเรื่องที่จำเลยมอบที่ดินให้ไว้เพื่อเป็นประกันเงิน ที่รับไปโดยการจำนอง
การเอาที่ดินใช้หนี้เงินกู้ที่จำนองเป็นประกัน ขัดต่อประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 656 วรรคสอง ผู้รับจำนองจึงไม่อาจขอให้บังคับผู้จำนองให้โอนกรรมสิทธิ์ที่ดินที่จำนองไว้นั้นได้

จำเลยกู้เงินโจทก์แล้วมอบนาพิพาทให้โจทก์ทำกินต่างดอกเบี้ยเช่นนี้ การที่โจทก์ครอบครองนามาก็เป็นการครอบครองแทนจำเลย มิใช่ครอบครองเพื่อตนโดยเจตนาเป็นเจ้าของ ฉะนั้นแม้จะครอบครองมานานเท่าใดก็ไม่ได้กรรมสิทธิ์.

เจ้าหนี้ยึดสินบริคนห์ระหว่างจำเลยกับสามีสามีร้องขัดทรัพย์อ้างว่านิติกัมที่ภรรยาทำเปนโมคียะ ไม่ผูกพันสินบริคนห์สาลสั่งถอนการยึดไปตามคำร้องขัดทรัพย์ เจ้าหนี้มาฟ้องขอแยกสินบริคนห์ระหว่างสามีภรรยานั้นไหม่ได้ ไม่เปนฟ้องซ้ำ
เจ้าหนี้ซึ่งขอแยกสินบริคนห์ของลูกหนี้ตาม ม. 1483 นั้นไม่จำต้องขอขนะยึดทรัพย์ของลูกหนี้ แม้สาลไห้ถอนการยึดแล้วก็ขอได้
ไนกรนีที่ขอแยกสินบริคนห์ระหว่างสามีภรรยาเพื่อไช้หนี้ ถ้าจำเลยต่อสู้ว่าขายไห้คนพายนอกไปแล้ว ก็ต้องพิจารนาว่าจิงหรือไม่ เพราะถ้าจิงก็ไม่ไช่สินบริคนห์จะขอแยกไม่ได้.

โจทฟ้องขอไห้สาลสั้งว่าไบมอบฉันทะที่มีลายมือโจทเปนโมคะและขอไห้ทำลายการโอนระหว่างโจทกับจำเลย ซึ่งจำเลยไห้การปติเสธ คดีมีประเด็นว่าไบมอบฉันทะเปนลายมือโจทและภรรยาหรือไม่ จำเลยมิได้มีพยานผู้ชำนาญมาสืบ จึงไม่ควนฟังว่าเปนลายมือโจทนั้น เปนหน้าที่โจทต้องนำสืบ

+รับมฤดกตกลงเอาทรัพย์มฤดกตีใช้หนี้แก่ผู้รับมฤดกคน 1 นั้น ไม่ใช่เรื่องปราณีประนอมยอมความ และไม่ต้องมีหรือทำเป็นหนังสือ

บุคคลภายนอกเข้าทำสัญญารับใช้หนี้ต่อเจ้าหนี้แทนลูกหนี้โดยมีเงื่อนไขว่าเจ้าหนี้จะต้องถอนฟ้องคดีแพ่งและคดีอาชญาฐานฉ้อโกงและปลอมหนังสือที่กำลังฟ้องลูกหนี้อยู่ในโรงศาลดังนี้ สัญญาเช่นนี้ท่านว่าเป็นสัญญามีเงื่อนไขขัดขวางต่อความสงบเรียบร้อยแลศีลธรรมอันดีของประชาชนตกเป็นโมฆะ วิธีพิจารณาแพ่ง นิติกรรมที่ตกเป็นโมฆะโดยขัดขวางต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนนั้นแม้ไม่มีผู้ดใดยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้ศาลก็มีอำนาจหยิบยกขึ้นวินิจฉัยได้ อ้างฎีกาที่ 323/2477 สัญญา แปลสัญญา วิธีพิจารณาอาชญาความผิดต่อส่วนตัวยอมความกันได้ แต่ความผิดอาชญาแผ่นดินยอมความกันไม่ได้