คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 101/2491

การทุเลาการบังคับคดีตามมาตรา 231 กำหนดวิธีการให้อยู่ในอำนาจของศาลเป็นขั้นๆ ไป กล่าวคือถ้าเป็นการขอทุเลาการบังคับคดีในระหว่างอุทธรณ์ก็เป็นเรื่องอยู่ในอำนาจของศาลอุทธรณ์ ถ้าเป็นการขอทุเลาการบังคับในระหว่างฎีกาจึงจะอยู่ในอำนาจศาลฎีกา

คดีอยู่ในระหว่างอุทธรณ์ เมื่อ ศาลอุทธรณ์สั่งในเรื่องทุเลาการบังคับเป็นอย่างไรแล้วจะฎีกาคำสั่งศาลอุทธรณ์ต่อศาลฎีกาอีกไม่ได้

(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 5/2491)

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลยออกจากสถานที่จำเลยยื่นอุทธรณ์คัดค้านคำพิพากษาและยื่นคำร้องขอทุเลาการบังคับคดี แต่ศาลอุทธรณ์ไม่อนุญาตให้ทุเลาการบังคับคดี

จำเลยฎีกาคำสั่งศาลอุทธรณ์ที่ไม่ให้ทุเลาการบังคับคดี

ศาลฎีกาประชุมใหญ่แล้ว เห็นว่าการทุเลาการบังคับคดีตามมาตรา 231 กำหนดวิธีการให้อยู่ในอำนาจของศาลเป็นขั้น ๆ ไป กล่าวคือถ้าเป็นการทุเลาการบังคับในระหว่างอุทธรณ์ก็เป็นเรื่องอยู่ในอำนาจของศาลอุทธรณ์ถ้าเป็นการขอทุเลาการบังคับในระหว่างฎีกา จึงจะอยู่ในอำนาจศาลฎีกา ส่วนมาตรา 228(2) นั้นไม่ใช่เรื่องทุเลาการบังคับคดีตาม มาตรา 231 แต่เป็นเรื่องคำขอคุ้มครองประโยชน์ของคู่ความตามนัยดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 264

ฎีกาของจำเลยจึงเป็นฎีกาต้องห้ามตามกฎหมายจึงพิพากษาให้ยกคำฎีกาจำเลยเสีย