คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1010/2510

โจทก์ร่วมกับพวกดื่มสุราที่ร้านของจำเลยจนมึนเมา แล้วสั่งสุราอีก ภรรยาจำเลยบอกว่าสุราหมด โจทก์ร่วมได้ลุกขึ้นไปหยิบขวดสุราของจำเลยที่โต๊ะชงกาแฟภรรยาจำเลยเข้าแย่ง โจทก์ร่วมได้ทำร้ายภรรยาจำเลย พวกของโจทก์ร่วมได้บีบคอจำเลยจนหน้าแหงนอกแอ่น จำเลยควานไปพบเหล็กเปิดขวดแล้วเหวี่ยงไป 1 ทีในขณะชุลมุนกันอยู่ ไปถูกนัยน์ตาโจทก์ร่วมได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงตาบอด การกระทำของจำเลยเช่นนี้เป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุไม่เป็นความผิด

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้เหล็กสำหรับเปิดขวดเป็นอาวุธแทงทำร้ายร่างกายนายสว่างถูกที่นัยน์ตา จนตาบอดพิการไปตลอดชีวิต ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๗

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยป้องกันพอสมควรแก่เหตุ ให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ไม่เป็นป้องกันแต่จำเลยกระทำไปโดยบันดาลโทสะเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๗ ประกอบด้วยมาตรา ๗๒ ให้จำคุก ๑ ปี

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ร่วมกับพวกไปดื่มสุราที่ร้านของจำเลย นายอดุลย์ พวกของโจทก์ร่วมสั่งสุราอีก แต่นางหงษ์ภรรยาจำเลยบอกว่าสุราหมด เกิดโต้เถียงกันโจทก์ร่วมลุกไปหยิบขวดสุราของจำเลยที่วางที่โต๊ะชงกาแฟออกมา นางหงษ์ภรรยาจำเลยเข้าแย่ง โจทก์ร่วมทำร้ายร่างกายนายหงษ์ นายอดุลย์บีบคอจำเลยจนจำเลยหน้าแหงนอกแอ่น จำเลยใช้เหล็กเปิดขวดซึ่งบังเอิญควานไปพบในขณะนั้นเหวี่ยงไป ๑ ที ในขณะที่ชุลมุนกันพอดีถูกนัยน์ตาโจทก์ร่วมได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงตาบอด การกระทำเช่นนี้เป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๖๘ จำเลยไม่มีความผิด

พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์.