คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1020/2485

ข้อต่อสู้ของจำเลยที่ว่าได้ที่ดินมาโดยการจำนองหลุดเปนสิทธิ์นั้น ถือไม่ได้ว่าจำเลยยก ม.1299 ขึ้นต่อสู้ , กรนีตามมาตรา 1299 (2) นั้นไม่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยหรือสีลธัมอันดีของประชาชน

โจทฟ้องขอไห้บังคับจำเลยเปิดทางเดินไห้โจทออกจากที่ดินของจำเลยสู่ถนนสาธารนะและขอไห้จดทเบียนภาระจำยอม

สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์วินิฉัยต้องกันว่าที่ดินจำเลยตกหยู่ไนภาวะจำยอมเปนทางเดินดังโจทฟ้อง จึงพิพากสาไห้เปิดทางเดินไห้โจทออกสู่ถนนสาธารนะ แต่โจทไม่ได้สิทธิมาโดยทางนิติกัม จึงไห้ยกคำขอที่ไห้จดทเบียนภาวะจำยอม

จำเลยดีกาว่า จำเลยไห้การต่อสู้คดีแล้วว่า ที่ดินของจำเลยได้มาโดยรับจำนองหลุดเปนสิทธิ พอตีความได้ว่า จำเลยต่อสู้ว่าจำเลยเปนบุคคลพายนอกได้ที่มาโดยสุจริตและจำเลยก็ได้นำสืบแล้วว่า ไม่มีการจดทเบียนภาวะจำยอมไว้ตามโฉนดที่ดินของจำเลย สาลควนยกมาตรา ๑๒๙๙ วัด ๒ มาปรับคดีไห้จำเลยชนะ

สาลดีกาเห็นว่า คำไห้การของจำเลยตีความไม่ได้ว่า ได้ยกมาตรา ๑๒๙๙ วัด ๒ ขึ้นต่อสู้ดังจำเลยดีกา และกดหมายที่จำเลยยกขึ้นดีกานั้นไม่เกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยหรือสีลธัมอันดีของประชาชน จะรับไว้วินิฉัยไม่ได้ จึงพิพากสายืนตาม